การดูพระเนื้อดินที่ยากที่สุดก็คือ
พระเนื้อดินเผาแกร่ง ที่ผุกร่อนน้อย มีคราบผุน้อย ผิวมักเปิดแต่ไม่เหี่ยวมาก
จึงทำให้การดูยากกว่าเนื้อดินอ่อน ที่มีคราบแต่ละชั้นหนากว่า มีการโผล่ของมวลสารมากกว่า และสังเกตง่ายกว่า
เมื่อคราบต่างๆมีน้อย ช่างทำพระโรงงานจึงถือโอกาสเลียนแบบได้โดยง่าย
พระโรงงานที่เลียนแบบพระกรุเนื้อดินแกร่ง จะพบได้มากทั่วไป
ใม่ว่าจะเป็นลำพูน เชียงใหม่ พระสุโขทัย และพระสุพรรณบุรี
โดย
ดังนั้น การแยกพระกรุเนื้อดินแกร่ง ออกจากพระโรงงาน
ดังนั้น ประเด็นความรู้ต้องไม่อิงตำราเพียงอย่างเดียว แต่ต้องพยายามหาตำหนิของแม่พิมพ์มาตรฐาน ที่จะประกฎในแทบทุกบล็อกที่ใช้สร้างพระ
ที่ส่วนใหญ่จะเป็นลวดลายบนพิ้นผิวพระแต่ละพิมพ์
ที่ช่างทำพระอาจจะยังไม่ได้ทราบ และไม่ได้ทำไว้
พระผงสุพรรณเนื้อแกร่ง ออกสีเขียวมอย
พระนาดูนเนื้อแกร่งมาแต่เดิม
นางพญาเนื้อแกร่งสีเขียวมอย
พระรอดมหาวัน ที่เนื้อแกร่งและมีเนื้อยุ่ยคลุมบางๆ
ไม่มีความเห็น