หวัง ไม่ได้ดั่งหวัง

     ความคาดหวัง เป็นเรื่องของการคิดถึงว่าอนาคตจะออกมาเป็นเช่นไร หลายครั้งเราคิดมาก เป็นห่วงมากถึงอนาคตและส่วนใหญ่เป็นการคิดในทางลบ !!

 

     ถ้าจะคิดหรือคาดหวัง ขอให้เป็นการคาดหวังแบบบวก แน่ละมันอาจจะไม่เป็นดังใจหวัง!! แต่อย่างน้อย ขณะที่เรากำลังคิดถึงมันอยู่ ณ เวลานี้ ถ้าคิดเรื่องดีๆ มันก็ช่วยให้เรามีความสุขได้...

 

     ความทุกข์ของเรา มาจาก "ความผิดหวัง" ที่เกิดมาจาก "ความคาดหวัง ที่ไม่สามารถเป็นจริงได้"  เราคาดหวังให้ภรรยาหรือสามีเราเป็นภรรยาหรือสามีที่พิเศษกว่าภรรยาหรือสามีคนอื่น เราคาดหวังให้ลูกของเราเป็นเด็กที่พิเศษกว่าเด็กอื่น  เราคาดหวังว่าชีวิตเราต้องดีกว่าคนอื่น!!!

 

     เรากดดันคนรอบข้าง ด้วยคำว่า "ควรจะ" (should)

..... "ลูกควรจะขยันมากกว่านี้นะ"

..... "คุณควรจะกลับบ้านเร็วกว่านี้ "

..... "ฉันควรทำำ/ต้องทำได้ดีกว่านี้"

             ฯลฯ

     ความคาดหวัง กลายเป็นกดดัน ยิ่งผลักดัน นอกจากเขาจะไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้แล้ว  ยังเป็นการเพิ่มความทุกข์ ให้ทั้งเขาและเรา

 

     สิ่งที่เราคาดหวังให้เป็น  มันมักจะเป็นตรงกันข้าม ฉะนั้นแทนที่เราจะคาดหวัง (expect)  แต่ให้เราเปลี่ยนไปเป็น  มองลึกวิเคราะห์ (inspect) ลงในปัญหา และดูว่าจริงๆ แล้วคนของเรา เป็นแบบไหน และเรามีอะไรอยู่ในมือของเราบ้าง   (....  แหะๆ ขออภัยมีฝาหรั่งปะปนมา)

.....  ลูกเราชอบศิลปะ แต่เราพยายามผลักให้เขาเป็นหมอ

.....  ภรรยาหรือสามีเราก็เหมือนกับผู้หญิง-ผู้ชายทั่วๆไป แต่เราหวังให้เขาเป็นภรรยาหรือสามีสมบูรณ์แบบ

     ถ้าได้ วิเคราะห์ อย่างลึกซึ้งเราจะนึกได้ว่า  แทนที่เราจะ "คาดหวัง" เราควรจะเปลี่ยนมาเป็น "นับถือ (respect)"  ยอมรับในความเป็นตัวตนของเขา ในแบบที่เขาเป็น!!!

 

...... เมื่อไรที่คิดได้แบบนี้ ชีวิตเราจะทุกข์น้อยลง !! เพราะว่าเราอยู่กับความจริงของโลกและชีวิต  ชีวิตที่แท้จริงก็คือ "ไม่เป็นดั่งใจ"  

     พุทธเจ้าสอนเรามาว่า สิ่งที่เราคาดหวังได้ ก็คือ เกิด แก่ เจ็บ และตาย!! เราจะต้องเจอแน่นอน!!! นอกนั้นไม่แน่!!

 

     ยอมรับในสิ่งที่เรามี  เราเป็น คือ หัวใจของการมีความสุขในชีวิต..ไม่ใช่การที่มี ลูก, ภรรยา, สามี,  ตัวเอง, เจ้านาย, ญาติพี่น้อง ฯลฯ ที่ "สมบูรณ์แบบ" ต่อให้เราใช้เวลาทั้งชีวิต  เราก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงใครได้แม้แต่ตัวเราเอง !!

 

     เพราะทุกคนเกิดมา ล้วนมีต้นทุน คือ "กรรมเก่า" ติดตัวมา เราไม่ได้เริ่มต้นชีวิตจากศูนย์ และทุกคนมีต้นทุนไม่เท่ากัน ลองสังเกตดูกับคำถามมากมายที่หาคำตอบไม่ได้...!!

..... ทำไมบางคนเกิดมาเป็นอัจฉริยะ!! บางคนปัญญาอ่อน!!

..... บางคนรวยล้นฟ้า!! บางคนยากจนเข็ญใจ!!!

..... ทำไมเกิดมามีแต่คนรัก!!  บางคนมีแต่คนชัง!!

..... ทำไมเกิดที่ปัตตานี  ไม่ใช่เชียงใหม่ ?????

..... บางคนเกิดมา 5 ขวบแต่งเพลงได้แล้ว!! คงไม่ใช่สิ่งที่เด็ก5 ขวบ จะเรียนรู้วิธีแต่งเพลงได้ภายใน 5 ปีแรกของชีวิตหรอกนะ แต่มันคือ "ความสามารถเก่าที่ติดตัวเขามาต่างหาก!!"

 

..... ขอให้เรามีความรักต่อกัน ไม่คาดหวัง (เกินไป) และยอมรับในแบบที่เขาเป็น ในศักยภาพที่เขามี .. และไม่ว่า อนาคต สิ่งที่เราคาดหวังจะออกมาเป็นอย่างไร เราจะยินดีกับมันเสมอ...เพราะนี้แหละชีวิตของการเกิดเป็นคน..."ไม่ต้องดีที่สุด" แต่"ขอแค่เป็นสุข" ก็พอแล้ว 

 

     การรู้ซึ้งคุณค่าของสิ่งที่เรามีอยู่ในวันนี้คือสิ่งที่สำคัญ ขอให้ความทุกข์ที่ผ่านมาแล้ว...เป็นบทเรียนอันมีค่าที่จะทำให้เราเติบโตอย่างคนที่รู้เท่าทันความทุกข์