ปักหมุดความคิดให้ลูกซึมซับ...ความรัก ความใส่ใจระหว่างกัน
ปีนี้หนูโตขึ้นเยอะ..โตจนพ่อไล่ตามพัฒนาการบางด้านของหนูแทบไม่ทัน….. คำพูดแปลก ๆ รวมทั้งความคิดในแบบฉบับของหนู …บางมุม ทำให้พ่อรับรู้ได้ว่า .โลกในวัยเด็กของหนูนั้น มีบางมุม ที่พ่อไม่เคยสัมผัสมาก่อนในวัยเยาว์ของพ่อเลย
วัยเด็กของพ่อบางอย่าง..ไม่มีสื่อชี้นำให้พ่อคิด หรือทำตามมากนัก พ่ออาจเชยในความคิดแบบเดิม ๆ ของพ่อ
แต่พ่อก็ทำให้หนูได้เห็นมาอย่างสม่ำเสมอ
....ทำจนพ่อรู้สึกได้ว่า....
สิ่งที่ฟูมฟักอยู่ในตัวของพ่อนั้นมัน กำลังทำหน้าที่ของมันอย่างเสมอต้นเสมอปลายมาตลอด… มิเคยเปลี่ยนแปลง
4 ปีสำหรับหนู และกว่า10 ปี สำหรับพี่ชายของหนูเอง.... ที่พ่อทำกิจกรรมแบบนี้ กิจกรรมที่น้อยคนนักจะนั่งทำ เพราะเห็นเป็นเรื่องเสียเวลา และเปล่าประโยชน์ สู้เอาเวลาที่สูญเสียนั้น.... ไปทำอะไรต่อมิอะไรให้เกิดประโยชน์ได้มากกว่าเป็นไหน ๆ
….
แต่.. เจ้าสิ่งนี้แหละ…. มันเป็นสิ่งหนึ่งในชีวิตของพ่อที่พ่อภาคภูมิใจ ….
หากว่าวันหนึ่งวันใด ที่สองมือของพ่อไม่ได้ทำหน้าที่ของมันแล้ว พ่อก็จะยังคงมีความสุขตามประสาของพ่อ ความสุข.....ของพ่อได้ถ่ายทอดความรู้สึกรักของพ่อที่มีต่อลูกลงไป ตามรอยไหม รอยด้าย… ที่บรรจงปักไว้บนอกเสื้อของลูกทั้งสอง
....
คิดถึงครั้งใด… ก็อดที่จะ เป็นสุขใจ.....ไม่ได้ทุกครั้งไป
ได้เห็นรอยยิ้ม ในวันที่ลูกสวมใส่เสื้อตัวใหม่ไปโรงเรียน
ได้เห็นความสุขเล็ก ๆ บนตัวของลูก โดยที่พ่อไม่ได้คาดหวังว่า…. ลูกจะต้องเรียนหนังสือเก่ง หรือเรียนดี
มีสิ่งเดียวในใจที่พ่อคิดเสมอมานั่นคือ …พ่ออยากให้ลูกมีความสุขในการศึกษาเล่าเรียน อยากให้ลูกได้เรียนหนังสือเหมือนเพื่อน มีความรู้ความสามารถตามสติปัญญาที่ลูกมี และการศึกษาจะช่วยขัดเกลาจิตใจและความคิดความอ่านของลูกได้ ……
เมื่อลูกจบการศึกษาแล้ว ลูกจะได้ทำหน้าที่ของลูกอย่างสมบูรณ์ สืบทอดวงศ์สกุล เป็นพลเมืองที่มีคุณค่าต่อสังคม ต่อประเทศชาติ... สืบต่อไป
….
ความฝันของพ่อ ….อาจไกลเกินไปนัก ถ้าพ่อมองถึงวันนั้น
….
แต่วันนี้ พ่อมีความฝันที่อยู่ไม่ไกล…
สิ่งที่กำลังถักทอด้วยรักและความผูกพันส่งผ่านไปยังเสื้อตัวน้อยของลูกนั้น มีเสียงใส ๆ ตอบรับอยู่ข้างหูว่า
“พ่อจ๋า! ดวงใจอยากปักเสื้อแบบพ่อจังเลยคะ พ่อให้ดวงใจปักหน่อยได้ไหมคะ?”
“ลูกรู้มั้ย...การปักเสื้อเนี่ย!!
มันเสียเวลานะ มันไม่เร็วเหมือนกับที่ลูกคิด ตัวหนังสือแต่ละตัวที่พ่อปักลงไปนั้น ต้องใช้เวลามากทีเดียว หนูจะทำได้หรือ?”
“ดวงใจอยากทำ.... อยากปักแบบพ่อค่ะ ....แต่ว่า ตัว “ฒ” นั้นน่าจะปักยากนะคะพ่อขา” พูดพลางก็เอาตัวเข้ามาเบียด และหอมแก้มของพ่อฟอดใหญ่
ความรู้สึกที่ลูกนั่งอยู่ใกล้ๆ รับรู้ได้ว่า….ลูกได้ซึมซับสิ่งที่ได้ทำให้ลูกเห็นมาตลอด
“หนูรู้หรือไม่ว่า !! ทำไมพ่อถึงไม่นำเสื้อของหนูไปปักตามห้าง เหมือนเพื่อน ๆ คนอื่นเค้า ทั้ง ๆ ที่พ่อควรจะทำอย่างที่หนูอาจคิด”
“พ่อยอมเสียเวลาทำ ทั้ง ๆ ที่สายตาของพ่อมันก็แย่ลงทุกวัน” เพราะ...........
“เพราะพ่ออยากใส่ ...ความรักของพ่อ....ติดไว้กับตัวของหนูงัย”
ลายเส้นที่ปัก ใช่ว่าจะสวยงามดั่งถักทอด้วยเครื่องจักร แต่มันเป็นลายเส้นที่พ่อรู้สึกถึงความรักที่พ่อมีต่อลูก ทุกครั้งที่ขึงเสื้อผ่านสดึง ทุกครั้งที่พ่อปักด้ายผ่านชื่อของลูก เสมือนหนึ่งว่า ..เราได้ทุ่มเทสอดใส่สิ่งที่มีค่าบางอย่างลงไปในนั้น
และสิ่งที่ลูกลองปักดู ...ลายเส้นที่ปักไว้ มันอาจไม่สวยหรู แต่มันก็เป็นตัวดีนะ ...แสงศรี...
…
แต่สิ่งที่พ่อได้มากกว่านั้น ….นั่นคือ.......ความรัก ความใส่ใจระหว่างกัน …
พ่อแก่ลงทุกวัน…แต่หัวใจของพ่อซิ..กลับไม่เคยเปลี่ยนแปลงไปตามเงื่อนไขของเวลาเวลา นั่นเพราะสิ่งใดนะหรือ?
....
ปีหน้าและปีถัด ๆ ไป… สองมือพ่อ คงได้พักผ่อนบ้างแล้ว หากหนูได้ทำบทบาทหน้าที่นี้แทนพ่อได้
....
การปักหมุดความคิดไว้ในตัวลูกเนี่ย !!! ทำให้พ่อรู้สึกถึง ความพองโตในหัวใจที่จะยังพองโตขึ้นเรื่อย ๆ เพราะสิ่งที่พ่อฝันไว้…มันไม่ใช่ความฝันที่เกินจริง
อยากให้ลูกรับรู้ว่า....ความรักนั้นมีค่า และงดงามเพียงใด
หากวันหนึ่งวันใดข้างหน้า... ที่ลูกได้ผลิกกลับมาทบทวนเรื่องราวชีวิตของตัวเองในวันวานที่ผ่านไป
ลูกจะรู้มั้ย!!นะว่า....พ่อเองก็นั่งอมยิ้มแบบเดียวกับลูกเช่นกัน
ความเห็น (17)
งดงาม...ในความรัก สายสัมพันธ์พ่อลูก :-)) เชื่อมั่นว่าสิ่งที่คุณพ่อ "แสงแห่งความดี" ใส่ใจ ใกล้ชิด สอนด้วยการกระำทำ..ได้ซึมซับไปทีละน้อย.ในหัวใจน้องทั้งสองคน....เพราะตัวเองก็เป็นผลผลิตจากสิ่งเหล่านั้นเช่นกัน พ่อและแม่ให้สิ่งที่ดีที่สุดกับลูกเสมอ บริบทอาจจะต่างกันในแต่ละครอบครัว ..เสื้อนักเรียนวัยประถมฯที่บรรจงปักชื่อ เด็กหญิง.....ด้วยฝีมือของแม่ผ่านการสอดไหมแต่ละเส้นบนสดึงที่ตรึงไว้แน่น ขณะที่เราก็ป้วนเปี้ยนตรงนั้นบนตักแม่ .เสื้อเก่าตัวเล็กๆนั้นยังคงถูกพับเก็บไว้ ยามใดที่แม่รื้อของจากตู้ก็จะเอาออกมาโชว์ ..มีคุณค่ายิ่ง บ่งบอกทุกสิ่งที่ผูกพันค่ะ
..ความรัก..ความสัมพันธ์..เป็นพื้นฐาน..อันดีงาม..ที่..ทุกครอบครัว..จงมี...(ขาดสิ่งนี้..คงเหมือน..ต้นไม้..ขาดน้ำ..นะเจ้าคะ)...ขอให้มีความสุข..สมปราถนา..กับ..ความรักที่ให้ไป..เจ้าค่ะ..(คิดถึงเสมอเจ้าค่ะ..ยายธี)
งดงามจังครับ...
งดงามด้วยความรักค่ะบันทึกนี้ ซึ้งมากค่ะ
งาม ง่าย ให้ ใจ ทำ
คือพลังแห่งชีวิต และวัคซีนป้องกัน ให้ลูกน้อยก้าวเดินบนถนนของคนดีมีคุณภาพ
ขอบคุณค่ะ
ขอบคุณ...ดอกไม้กำลังใจที่ส่งมอบมาให้นะครับ
ขอบคุณมากนะครับ
 |
จากสิ่งที่อาจารย์เขียนทิ้งไว้ ผมรู้สึกเช่นอาจารย์ครับ แม้จะต่างบริบทกัน
แต่เราสื่อ คำว่า รักและใส่ใจ เหมือนกัน
อีกหน่อย...ผมก็คงทำเช่นอาจารย์ครับ นำเสื้อที่เคยปักให้ลูกไว้ มาหอม ยามที่ลูกห่างไกลจากเราไป
ขอบคุณครับอาจารย์
ตั้งใจเช่นนี้เหมือนกันค่ะ ไว้ลูกขึ้นประถมเมื่อไรจะปักชื่อบนเสื้อกับลูกค่ะ :) ปล. บ่ายนี้ได้รับพัสดุแล้วค่ะ ขอบคุณมากค่ะ ลูกเนียงกลิ่นแรงและรสชาดดีทีเดียวค่ะ ขอบคุณค่ะ
คืนนี้ตาค้าง เพราะเร่งงานให้เสร็จจนเลยเวลานอนปกติ
อยากอ่านบันทึกดีๆก่อนเข้านอน
มาพบบันทึกนี้
ขอบคุณคุณแสงและคนเป็นพ่อทุกคน มากครับ
ได้ใจมาก ขอบคุณค่ะ ชอบ ชอบ
ความรัก ความใส่ใจ ระหว่างกัน---เป็น "ยาสูตรที่สำคัญมาก" ค่ะ...สำหรับทุกๆคน ... ไม่ใช่แต่เด็กเท่านนั้น..... คิดว่า...ตั้งแต่อยู่ในครรภ์มารดา==>ถึง คนชรา เลยนะคะ
ขอบคุณยายธีมากนะครับ
 |
ความรัก ช่วยประสานใจ ให้เป็นหนึ่งเดียว
อ่านแล้วชื่นใจจังคะ
ตอนอยู่ประถม แม่ก็เป็นคนปักชื่อให้
ขึ้นมัธยมปลายถึงได้หัดปักเอง
ชื่อโรงเรียนและเลข ได้มาจากแบบปั๊มของโรงเรียน (เหมือนตราประทับ "ด่วน" เลยคะ)
ส่วนชื่อก็อาศัยข้างบ้านเขียนให้ แล้วลอกลงเสื้ออีกที
กว่าจะเสร็จใช้เวลามากกว่า 1 วัน
สุดท้ายแม่ก็ช่วยเหมือนเดิม
ขอบคุณคะ ที่ทำให้ย้อนกลับไปนึกถึงห้วงเวลาแห่งความสุข
ขอบคุณ
 |
นะครับ
ความงามของชีวิต บางครั้งเราไม่ต้องมองไปไหนไกล ๆ เลยนะครับ
มันอยู่ใกล้ตัวเราเสมอ
งดงามมากๆเลย สำหรับครอบครัวนี้