USA Trip 2012: เดินทางกลับเมืองไทย
วันที่ 20 เมษายน 2555
เราตั้งนาฬิกาปลุกไว้ตอนตีห้า ตื่นขึ้นมาดื่มกาแฟ กินข้าวเช้ากับไข่เจียวใส่ต้นหอม เราจะบินจาก Sacramento ไปต่อเครื่องบินที่ Los Angels (LA) ไปนาริตะ ลูกชายที่เรียนอยู่ที่ Davis ตามไป LA ด้วยเพื่อไปต่ออายุ passport และพักกับเพื่อนที่นั่น 2 คืน ได้ยินว่าตั๋วเครื่องบินเที่ยวนี้ของลูกแพงมาก เพราะเจาะจงให้เป็น flight เดียวกับของเรา
เราออกเดินทางจากที่พักในเวลา 07 น. เพื่อนของลูกขับรถไปส่ง 2 คัน ไปถึงสนามบิน Sacramento ประมาณ 07.30 น. เล็กน้อย การ Check-in สะดวกเพราะยังไม่ค่อยมีคน สัมภาระของเราแม้จะมีกระเป๋า 4 ใบสำหรับคน 3 คน แต่น้ำหนักไม่เกินจึงไม่ต้องเสียเงินเพิ่ม เจ้าหน้าที่ของสายการบินพูดขอบคุณที่กระเป๋าแต่ละใบมีน้ำหนักไม่มากเกินไป
ตอนผ่านการตรวจของเจ้าหน้าที่ เราต้องถอดรองเท้า ผ่านเครื่องที่เป็นเหมือนตู้ กางขากางแขน ตามรูปที่แสดงไว้ ออกจากตู้แล้วก็ยังต้องทำท่าให้ตรวจอีก เรามองดูกันแล้วก็รู้สึกขำ ๆ
มีเวลาอีกนานกว่าเครื่องบินจะออก เราเดินดูของที่ขายอยู่ตามร้านค้า (มีไม่กี่ร้าน) มีร้านหนึ่งคนขายสาวได้ยินเราพูดภาษาไทยเลยพูดไทยกับเรา คุยกันก็ได้ความว่าเป็นคนลาวเคยอยู่ที่เมืองไทย (เชียงของ) มาอยู่ที่ Sacramento ตั้งแต่อายุ 12 ปี ตอนนี้มีครอบครัวแล้ว และยังบอกอีกว่าที่ร้านนี้เพิ่งมีคนไทย 1 คนมาทำงานได้ 2 เดือน แต่วันนี้เขาหยุด
ที่สนามบินมีบริการขัดรองเท้า 1 ร้านและนวด 1 ร้าน คนให้บริการเป็นผู้ชาย แต่งตัวดี สถานที่ที่ให้บริการก็จัดไว้ดูดี ต่างจากที่บ้านเราที่พนักงานต้องมายืนส่งเสียงเชิญชวนลูกค้า
เครื่องบินลำเล็กออกจาก Sacramento ตรงเวลา 09.51 น. เครื่องลำนี้มีเก้าอี้นั่งฟากละ 2 ตัว ที่ว่างระหว่างแถวกว้างดี ลูกชายบอกว่าจะบินผ่าน Yosemite ด้วย แต่อยู่คนละฟากกับที่ดิฉันนั่ง เครื่องบินบินไม่สูง มองเห็นพื้นที่เบื้องล่างเป็นท้องไร่ท้องนากว้างใหญ่ เมื่อเริ่มเห็นเถือกเขามีหิมะขาว ๆ ดิฉันก็ขอเปลี่ยนที่นั่งกับลูกชายคนเล็กและพี่สาว เพื่อจะถ่ายรูป
 |
|
ยอดเขาที่มีหิมะ (กล้องซูมได้น้อย)
|
เส้นทางไป LA ผ่านทะเลทรายด้วย เมื่อใกล้ถึงมีเทือกเขาหลายลูก พอเข้าเขต LA เห็นเมืองกว้างใหญ่มาก ๆ สุดสายตาทีเดียว
 |
|
เทือกเขาก่อนถึง LA
|
 |
|
LA ที่มองเห็นจากบนเครื่องบิน
|
เครื่องบินลงแตะพื้นเมื่อเวลา 11.00 น. แต่กว่าจะเข้างวงได้ก็เกือบ 11.30 น. เราลงที่ Terminal 8 และต้องไปต่อเครื่องที่ Terminal 7 เราและลูกชายคนที่สองที่มาส่งลากันที่ทางเข้า Gate รอไม่นานก็ได้เวลาขึ้นเครื่องบินต่อไปนาริตะ เครื่องบินออกเวลา 12.46 น. เราได้ที่นั่งท้าย ๆ เครื่องอีกตามเคย
กว่าจะเสริฟอาหารบนเครื่องก็เกือบ 15 น. แล้ว ดิฉันเลือก Chicken Torimiso เมนูแบบเอเซีย แต่ไม่อร่อย เพราะข้าวสวยสุก ๆ ดิบ ๆ ไก่มีกลิ่นแบบที่ดิฉันไม่ชอบ มีสลัดผักสดพร้อมน้ำสลัด Basalmic ของหวานเป็น Triple Chocolate กินพอแก้หิว
 |
|
Chicken Torimiso
|
ราว ๆ 18.50 น. เสริฟอาหารว่าง เป็น Chips, Almond cookie, Kitkat ดิฉันขอเครื่องดื่มเป็นน้ำแอปเปิ้ล
 |
|
อาหารว่าง
|
ประมาณ 23.30 น. กว่า เสริฟอาหารอีก ดิฉันเลือกเมนูที่คล้าย noodle มีเกี๊ยวซ่ามาด้วย ไม่รู้สึกว่าอร่อยอีกตามเคย
 |
|
อาหารมื้อดึก
|
ดูจากแผนที่การเดินทาง เครื่องบินบินย้อนผ่านไปทาง San Francisco กว่าจะถึงนาริตะจึงใช้เวลาถึงเกือบ 12 ชม. ในขณะที่ตอนขามาจากนาริตะถึง San Francisco ใช้เวลาไม่ถึง 10 ชม.
เราถึงสนามบินนาริตะเมื่อเลยเวลา 16.30 น. ไปแล้ว (เวลาที่ญี่ปุ่น) คราวนี้ใช้เวลาไม่นานก็ผ่าน security check เพราะเปิดหลายช่อง มีเวลาเหลือสำหรับการซื้อของเพียงประมาณ 40 นาทีเท่านั้น เข้าได้ร้านเดียว (ไกลจาก gate) ซื้อขนมและช็อคโกแลต มีร้านขายอาหารหลายร้าน ลูกชายบ่นเสียดายที่ไม่มีโอกาสได้กินอาหารญี่ปุ่นที่ญี่ปุ่น
การ boarding ที่ gate ค่อนข้างชักช้า คนต่อแถวยาว เรียกขึ้นเครื่องเป็นกลุ่มเหมือนทุกสนามบิน แต่เจ้าหน้าที่สาวประกาศเรียกด้วยเสียงสไตล์ญี่ปุ่น ฟังไม่ค่อยได้ยิน ระหว่างทางขึ้นเครื่อง มีเจ้าหน้าที่สุ่มตรวจผู้โดยสารอีก ในกลุ่มของเราลูกชายคนเล็กถูกเรียกตรวจ
นั่งเมื่อย หลับ ๆ ตื่น ๆ ประมาณ 6 ชั่วโมงกว่าก็ถึงสนามบินสุวรรณภูมิเมื่อประมาณ 23 น. กว่าที่เมืองไทย น้องชายคนเล็กเอารถตู้มารับ แวะส่งดิฉันและครอบครัวก่อนไปส่งพี่สาว เราไม่ง่วงจึงรื้อกระเป๋า แยกของฝากและเสื้อผ้า
ลูกสาวแวะมาทำความสะอาดบ้านไว้ให้เมื่อวันก่อน เราจึงสบายขึ้นมาก ดิฉันซักเสื้อผ้าไปเรื่อย ๆ ไม่ได้นอนจนสว่างและหลับได้ตอนบ่ายของวันรุ่งขึ้น
จบการเดินทางท่องเที่ยวครั้งนี้
วัลลา ตันตโยทัย
ความเห็น (2)
รู้สึกสนุกกับตลอดการเดินทาง คะ
ดีใจที่คุณจิตติมารู้สึกสนุกไปด้วยค่ะ