แลกกับความสบาย

คราวที่แล้วได้พูดคุยเกี่ยวกับการแก้ไขปัญหาที่มองเพียงตัวเลขและการรายงานผลที่เป็นกระดาษเพื่อให้ทันกับกระแสของการแพร่ระบาดของปัญหา และการแก้ไขปัญหาที่ปลายเหตุด้วยว่า ต้นเหตุยังไม่ได้จัดการ ตัวหนึ่งที่เป็นตัวกำหนดได้ว่า การกระทำของพวกเขา นั่นคือ การเสพ การค้า การขาย หรือการเสพและค้า นั่นคือ ตัวบทกฎหมายที่ได้มีการบัติญัติไว้ เหมือนเขียนเสือให้วัวกลัว ที่ใช้คำนี้เพราะหลายครั้งที่ได้ยินข่าวคราวของการจับผู้ค้ายาเสพติดมูลค่าไม่เคยน้อยกว่า 1 แสนทั้งนั้น เพราะสิ่งที่ได้มันคุ้มกับสิ่งที่เขาเสี่ยง หากเขาพ้นไปได้และก็เป็นอย่างนั้นจริง ๆ

 

โทษของการกระทำผิดด้วยยาเสพติด หนักสุดคือ ประภทที่ 1 ยาบ้า ไอซ์ ยาอี เฮโรอีน หากนำเข้า ผลิต ส่งออก มีโทษจำคุกตลอดชีวิต ปรับตั้งแต่ 1-5 ล้านบาท หากกระทำเพื่อจำหน่ายประหารชีวิต  จำหน่าย ครอบครองเพื่อจำหน่ายระวางโทษจำคุก 4 ปี ถึงตลอดชีวิต ปรับตั้งแต่ 80,000 ถึง 5 ล้านบาทหรือทั้งจำทั้งปรับ หากครอบครองจำคุก 1 – 10 ปีปรับ 20,000 – 200,000 บาท หรือทั้งจำทั้งปรับ หากเสพระวางโทษ 6 เดือน – 3 ปีปรับ 10,000 - 60,000 บาท หรือทั้งจำทั้งปรับ (อ้างอิงข้อมูล : บทลงโทษยาเสพติดให้โทษประเภท 1 ตามพระราชบัติญัติยาเสพติดให้โทษ พ.ศ.2522) นี่เป็นเพียงส่วนหนึ่งของบทลงโทษตามพระราชบัติญัติฯ

 

บทลงโทษของการกระทำผิดยาเสพติดมีตั้งแต่น้อยไปหามาก น้อยสุดเห็นจะเป็น การส่งบำบัดและรายงานตัว เมื่อเทียบกับสิ่งที่เขาจะได้มาหากการกระทำครั้งนั้นของเขารอดพ้นสายตาเจ้าหน้าที่บ้านเมือง  บ้าน รถ หนี้สิน ลูก เมีย ทุกอย่างคือ ความฝันที่จะเป็นจริง นี่คือทางรอดของคนจนที่ใช้ยาเสพติดเป็นทางออกของการแก้ไขปัญหา ส่วนพวกที่ที่มีความโลภมันคือการแสวงหามหาอำนาจชนิดหนึ่งของสังคมแห่งการแก่งแย่งแข่งขัน มีเพื่อนคนหนึ่งที่อยู่ในแวดวงนี้บอกว่า งานอย่างนี้หากไม่มีคนหนุนหลังไม่มีทางทำได้หรอก ซึ่งชาวบ้านตาดำ ๆ อย่างตาสีตาสาไม่มีทางที่จะทำได้หรอกกับมูลค่านับสินล้านบาท

 

หรือหากเป็นลูกของตาสีตาสามันก็เป็นเพียงมูลค่าที่พอจะทำให้เขาหลุดพ้นจากพันธนาการของหนี้ เพิ่มความสะดวกให้กับลูกเมีย เสริมความสบายให้ตัวเอง กับเพียงแค่กฎหมายที่เขารู้ มันไม่เท่ากับสิ่งที่เขาจะได้รับมัน ทำให้เขายอมแลกกัน บทลงโทษที่เขารู้ มันไม่ได้ทำให้เขาหยุดที่จะไม่ทำมัน แต่เขายอมเสี่ยงเพื่อแลกกับความสบาย หากเขาเป็นไรไปลูกเมียเขาก็เหนื่อยเท่าเดิมเพราะไม่มีอะไรจะเสีย แต่หากเขารอดพ้นไปได้ก็เท่ากับภาระทุกอย่างหมดไป ความสบายเข้ามาแทน...มันคุ้มกับคนที่ไม่มีจะเสีย

 

ในขณะเดียวกันคนที่มีแล้วแต่ไม่อยากเสียเลยต้องทำให้มันเพิ่มขึ้น ๆ เรื่อย ๆ โดยไม่คำนึงว่ามันจะทำให้คนอื่นเดือดร้อน เยาวชนของชาติจะเป็นอย่างไร ประเทศไทยจะก้าวไปอย่างไร สิ่งที่เป็นส่วนรวมเขาไม่คิด เคยเพื่อนเครือข่ายที่เป็นผู้ใหญ่บ้านเล่าให้ฟังว่า จะมีการยื่นข้อเสนอเพื่อปรับบทลงโทษแก่ผู้ค้ายาเสพติด โดยการให้ประหารอย่างเดียว แต่สุดท้ายเรื่องนี้ก็ตกไปด้วยเรื่องของสิทธิมนุษยชนเข้ามาเกี่ยวข้อง ซึ่งมองมุมไหนก็ไม่ดีทั้งนั้น หากไม่เด็ดขาดคนก็ไม่กลัว ในขณะเดียวกันหากปรับตามนั้นคนที่ไม่ตั้งใจเข้าไปวังวนนี้ก็ไม่มีโอกาสกลับตัว....ท้ายสุดแล้วความยากจน การขาดอำนาจ กับบทลงโทษอย่างไหนที่เขากลัวมากกว่ากัน....