"ฟ้าคราม" อายุครบ ๑๐ เดือนครึ่ง

 

 

"ฟ้าคราม" อายุครบ ๑๐ เดือนครึ่ง

 

สำหรับช่วงนี้ ถ้าในวันที่ ๑๘ พฤษภาคม ๒๕๕๕ เจ้าฟ้าคราม

จึงจะมีอายุครบ ๑๐ เดือนครึ่งพอดี บันทึกนี้ เนื่องจากตรงกับ

ที่ย่าจะต้องเดินทางไปประเทศสหรัฐอเมริกา ตั้งแต่วันที่ ๑๒ -

๒๑ พฤษภาคม ๒๕๕๕ พอดี ย่าจึงจำเป็นต้องเขียนเรื่องราว

เกี่ยวกับพฤติกรรมของเจ้าในช่วงเดือนนี้ก่อน เพราะเกรงว่า

กลับมาแล้วย่าจะมีภารกิจงานอื่นอีกมากที่จะต้องทำ...

ตอนเจ้าอายุประมาณ ๑๐ เดือนนี้ เจ้าจะถูกฉีดวัคซีนเพื่อ

ป้องกันโรคไข้หวัดใหญ่ สำหรับการที่เจ้าโดนฉีดยา

เจ้าจะไม่ร้องไห้ในขณะที่พยาบาลเดินยา เพราะเจ้าโดนย่า

หลอกให้เจ้าดูปลาโลมาที่แขวนไว้ด้านบนเพดาน

แต่พอพยาบาลดึงเข็มฉีดยาออก เจ้าก็จะทำท่าร้องนิดหนึ่ง

แล้วก็หยุดร้องไห้...

 

ช่วงวัยนี้ เจ้าจะชอบเดินไป เดินมา เหมือนกับการฝึกหัด

เกี่ยวกับการเดินของเจ้าให้มาก เพื่อฝึกกล้ามเนื้อขา

ให้แข็งแรงมากยิ่งขึ้น...ในวัยนี้เป็นวัยที่เจ้าชอบอยากรู้

อยากเห็น...เวลาใครว่าอะไรเจ้า ๆ ทำท่าเหมือนรู้เรื่อง

แต่เพราะความอยากรู้ เจ้าก็จะดื้อรั้นเพื่อทำให้ได้

ทำเอาย่า พ่อเพรียง แม่อ้อม ถึงกับปากเปียกคอยดุเจ้า

อยู่เรื่อย ๆ เพราะเกรงว่าเจ้าจะได้รับอันตรายนั่นเอง...

 

 

เมื่อคืนของวันที่ ๖ พฤษภาคม ๒๕๕๕ ฝนตกหนักมากที่

บ้านที่พรหมพิราม เหตุเพราะในช่วงก่อนหน้านี้อากาศร้อน

มาก ๆ เรียกว่า "ร้อนจัดมาก" เมื่อคราวมีฝนตกก็ตกมาเสีย

๓ วันเต็ม ๆ พอตกเช้ามาของวันที่ ๗ พฤษภาคม ๒๕๕๕

เจ้าฟ้าครามได้ตื่นลงมากับย่าข้างล่าง ความที่เจ้าชอบหัด

เดิน เจ้าก็ชอบซนโน่น ซนนี่อยู่เรื่อย...เพราะความอยากรู้...

 

 

ช่วงนี้ ปู่เร ได้นั่งล้างจานอยู่หน้าบ้าน เมื่อเจ้าเดินเล่นไป

เดินเล่นมา และก็เห็นปู่เร นั่งล้างจานอยู่ เจ้าก็เลยนึกอยาก

ที่จะช่วยปู่เรล้างจานบ้าง เจ้าก็เข้ามา แม้ว่า ย่าได้ร้องคัดค้าน

เจ้าไม่ให้เจ้าได้มาช่วย เพราะเกรงว่าเจ้าจะไม่สบาย

เนื่องจากเช้านี้ อากาศเย็นมาก ย่ากลัวว่าเจ้าจะไม่สบาย

นั่นเอง...แต่เจ้าก็ไม่ฟัง เจ้าก็มานั่งช่วยปู่เรล้างจานจนได้...

 

เวลาล้างจานเสร็จเรียบร้อยแล้ว เหมือนเจ้ารู้ว่าเจ้าจะต้องเก็บ

ถ้วย เก็บจานไว้ที่ใด เจ้าก็จะลุกขึ้นแล้วนำจานไปคว่ำไว้

บนที่เก็บจานนั้น...เรียกเอาทั้งปู่เร ย่า พ่อเพรียง แม่อ้อม

หัวเราะกันใหญ่เพราะความอยากรู้ของเจ้า...

อาจเป็นเพราะเจ้าเคยเห็นพฤติกรรมของปู่เร ย่า ที่เคยทำ ๆ

ให้เจ้าดูอยู่ทุกวัน จนชินตา เมื่อเจ้ามีโอกาสเจ้าก็เลยต้องการ

ที่จะได้ลองทำดูบ้าง...ย่ายังแซวเจ้าว่า "โตขึ้นเจ้าจะขยัน

แบบนี้หรือเปล่าหนอ?...

 

ช่วงนี้ เจ้าจะชอบเดินเล่นบริเวณหน้าบ้านที่บ้านพรหมพิราม

เวลาเดินไม่เดินเปล่า (ขนาดขายังไม่ค่อยแข็งแรง)

แต่เวลาเจ้าเดินเจ้าจะชอบเงยหน้าขึ้นบนฟ้า ก็จะทำให้เจ้าล้ม

ลงอยู่เรื่อย ๆ ในช่วงนี้ เมื่อเจ้าเดินเล่นอยู่หน้าบ้าน

มีอยู่วันหนึ่ง เจ้าจะโดนอะไรมันกัดหรือต่อยเอาไม่รู้ แต่ย่า

คาดว่าอาจเป็นมดตะนอยมันต่อยที่ข้อมือด้านขวา

จนเป็นสีคล้ำไปเลย ซึ่งย่าก็ไม่รู้ว่ามดมันมาต่อยเจ้าเอา

ตอนไหน...แต่ปรากฎว่าเจ้าไม่ร้องเลย อาจเป็นเพราะเจ้า

ไม่ปวดหรือไม่เจ็บมากกว่า

ทำให้ย่าต้องคอยระมัดระวัง ดูเจ้าให้มากกว่านี้...

ก่อนที่ย่าจะไปอเมริกา ย่าบอกเจ้าว่า "ขอให้เจ้าอย่าดื้อ

+ อย่าซน...ย่าไป ๙ วัน แล้วย่าจะกลับมาหาเจ้า"...

เจ้าก็ทำท่าเหมือนกับรู้เรื่อง แล้วทำท่าพยักหน้ารับ

บางครั้งเจ้าก็จะรับปากย่าว่า

"จ๊ะ"...นี่เป็นพัฒนาการในช่วง ๑๐ เดือนครึ่งของเจ้าฟ้าคราม

 

 

อ่านเรื่องเล่าของ "ฟ้าคราม" ตั้งแต่แรกเกิดและพัฒนาการ...

 

ได้จากที่นี่...เรื่องเล่าของ "ฟ้าคราม"

 

[นงนาท สนธิสุวรรณ]

..น่ารัก..น่ากอดมากๆค่ะ..

[บุษยมาศ]

• ขอบคุณค่ะ พี่นงนาท

[รัชดาวัลย์ วงษ์ชื่น(อิงจันทร์)]

น่าจังค่ะ