บทฝึกในวันต่อมาเริ่มเข้มและท้าทายมากขึ้นเรื่อยตามสัดส่วนเวลาที่เหลือน้อยลงไปทุกที ทุกที
หลังจากที่ฝึกพื้นฐานการ reset กับอริบทยืน เดิน นั่ง นอน ที่เป็นพื้นฐานสำคัญแล้ว คราวนี้ก้าวไปขั้น ที่จะนำพาการ reset สู่ความรู้สึกตัว ให้ใกล้เคียงกับการใช้ชีวิตประจำวันมากขึ้น ๆ เรื่อย ๆ
จากภาพ เวลาเราฟัง สิ่งที่ผู้พูดสื่อออกมานั้นจริง ๆ แล้ว คือ เส้นสีน้ำเงินในแนวนอน
แต่ในชีวิตประจำวันแล้วมีหลายครั้งที่เกิดอาการฟังแบบที่ 1. ฟังแต่ไม่ได้ยิน ซึ่งเปรียบได้กับเส้นสีเขียวในภาพ คือ เครื่องรับ กับ เครื่องส่งอยู่คนละคลื่นหนอ
การฟังแบบที่ 2. ฟังแล้วจม หรือ in เข้าในกับเรื่องราว เปรียบเหมือนเส้นสีน้ำตาลที่จมลงออกห่างจากเส้นแห่งความเป็นจริงมากขึ้นเรื่อย ๆ ยิ่งถ้าเราได้ฟังเรื่องที่มันสะเทือนอารมณ์ คราวนี้ล่ะครับ หลุดไปไกลเลยหนอ
การฟังแบบที่ 3. ฟังไปดักหน้า กล่าวคือ เวลาฟังก็จะตัดสิน หรือเดาเหตุการณ์ไปล่วงหน้าต่าง ๆ นา นา ประมาณว่า คิดเอาเอง ก็ยิ่งทำให้ห่างไกลออกไปความเป็นจริง หรือฟังแต่ไม่ได้ยินความเป็นจริง นั่นเอง
การฟังแบบที่ 4. ฟังด้วยความรู้สึกตัว โดยการใช้ความรู้สึกตัวมา reset หรือ วาง ความคิด เป็นระยะ กล่าวคือ ถ้าความคิดกำลังจะ in หรือ จมไปกับเรื่องราวก็ทำการ วาง หรือแม้กระทั่งความคิด คิดดักล่วงหน้า หรือปรุงแต่งไปก็วาง หรือ reset เพื่อให้กลับมาอยู่กับปัจจุบัน นั่นเองหนอ
(คอยติดตาม ตอนต่อไป แม้แต่การพูดอยู่ในอ่างปลา ก็ยัง reset ได้หนอ)
ขอบคุณที่แนะนำธรรมให้ครับ http://pohdhamma.blogspot.com/ สาธุ สาธุ