ข้อคิดในวันมาฆะบูชาจากพระธรรมราชานุวัตร

ทะเลลึกเท่าไร ไม่มีใครสามมารถรู้ได้ นอกจาก ทะเล
ท้องฟ้ากว้างเพียงใด ก็ไม่มีใครรู้ได้ นอกจาก ท้องฟ้า
มนุษย์ก็เช่นกัน ดีและชั่ว ย่อมรู้ในตัวเอง
ในการปฎิบัติ ตัว ปฎิบัติตน ถ้าดีอยู่แล้ว ก็ให้ ทำดี ยิ่งขึ้นไป
ถ้ายังไม่ดี ก็ ปฎิบัติตัวใหม่ให้คนเป็นคนดี
ทุกอย่าง ขึ้นอยู่กับความเพียร อุตสาหะ มานะ และ พยายาม
ความเพียรต้องมาควบคู่กับสติปัญญา ที่จะนำชัยชนะมาสู่ตนเอง
ดั่งคำโอวาทปาฏิโมกข์เขียนไว้
สพฺพปาปสฺส อกรณํกุสลสฺสูปสมฺปทา
สจิตฺตปริโยทปนํเอตํ พุทธาน สาสนํฯ
ขนฺตี ปรมํ ตโป ตีติกฺขา
นิพฺพานํ ปรมํ วทนฺติ พุทฺธา
น หิ ปพฺพชิโต ปรูปฆาตี
สมโณ โหติ ปรํ วิเหฐยนฺโตฯ
อนูปวาโท อนูปฆาโต ปาติโมกฺเข จ สํวโร
มตฺตญฺญุตา จ ภตฺตสฺมึ ปนฺตญฺจ สยนาสนํ
อธิจิตฺเต จ อาโยโค เอตํ พุทฺธาน สาสนํฯ
กล่าวคือ การไม่ทำความชั่วทั้งปวง การบำเพ็ญแต่ความดี และ การทำจิตของตนให้ผ่องใส ตาม คำสอนของพระพุทธเจ้าที่ต้องมีคือ
ขันติ คือความอดกลั้น เป็นตบะอย่างยิ่ง, พระพุทธเจ้าทั้งหลายกล่าวว่านิพพาน เป็นบรมธรรม, ผู้ทำร้ายคนอื่น ไม่ชื่อว่าเป็นบรรพชิต,ผู้เบียดเบียนคนอื่น ไม่ชื่อว่าเป็นสมณะการไม่กล่าวร้าย ๑ การไม่ทำร้าย ๑ ความสำรวมในปาฏิโมกข์ ๑ ความเป็นผู้รู้จักประมาณในอาหาร ๑ ที่นั่งนอนอันสงัด ๑ ความเพียรในอธิจิต ๑ นี้เป็นคำสอนของพระพุทธเจ้าทั้งหลายที่เข้าใจกันโดยทั่วไป และจำกันได้มาก ก็คือ ความในคาถาแรกที่ว่า ไม่ทำชั่ว ทำแต่ความดี ทำจิตใจให้ผ่องใส

ในการดำเนินชีวิต นั้น จึง ต้องมีทั้งความอดทนและความเพียร เพื่อเป้าหมายสูงสุดในชีวิต (นิพฺพานํ ปรมํ วทนฺติ พุทฺธา)
และต้องไม่เบียดเบียนกันทำจิตใจ ให้สงบ สมถะ มีสมาธิ ถึงพร้อมด้วยปัญญา 
ดังคำกล่าวที่พระธรรมราชานุวัตร เคยกล่าวไว้ ชัยชนะที่ยิ่งใหญ่ชนะใจคัวเอง

คนส่วนใหญ่มักเข้าใจว่าศาสนาพุทธสอนให้ "ละชั่ว ทำดี"
นอกเหนือจาก "การไม่ทำบาปทั้งปวง
แต่ "การชำระจิตของตนให้

ผ่องใส"ก็เป็นอีกสิ่งหนึ่งที่ชาวพุทธพึงปฏิบัติ

กระต่ายใต้เงาจันทร์

[ทิมดาบ]

สุขใจกับบันทึกนี้ครับอาจารย์