คนไทยขี้ลืม...(ธรรมชาติคนไทย ตอนที่ ๑)
ผมได้เขียนไว้ในหลายบทความแล้วว่า ธรรมชาติคนไทยเรานั้น ต่างจากฝรั่งอย่างมหันต์ แต่กลับ (เจือก) ไปลอกระบบฝรั่งมาใช้แบบไม่เปิดหูตาจมูกลิ้นกายใจกันเสียบ้างเลย ..ไม่ว่าจะเป็นระบบ ปชต. เศรษฐกิจ การศึกษา ดนตรี วัฒนธรรม การกินอยู่หลับนอน และ เก้าลอเก้า
ธรรมชาติคนไทยเรานั้น มีส่วนลึกที่ดีมากๆ เช่น “ขี้สงสาร” ใครทำอะไรเลวร้ายไว้กับตน ก็ “ให้อภัย” กันได้ง่ายๆ ซึ่งสิ่งดีๆ เหล่านี้ไม่มีในระบบฝรั่ง ทั้งนี้เพราะพวกเขา จำ กันแม่นมาก แล้วตามไปเช็คบิลเสมอ
เช่นคนกินบ้านกินเมือง หรือขนาดเผาบ้านเผาเมือง นั้น ในระบบฝรั่ง ยากส์ ที่ลูกหลาน น้องสาว จะมาสืบต่อได้ เพราะพวกเขาไม่มีวันลืม หรือ สงสาร เป็นอันขาด
แต่ในสังคมไทยเรา..สบายบรื๋อ เพราะเพียงอ้างวลีโง่ๆ หลอกๆ ง่ายๆ ก็พ้นผิดแล้ว เช่น บกพร่องโดยสุจริต
ยิ่งถ้าสละเพศไปสู่ร่มกาสวพัตร (ออกบวช) ปุ๊บ สังคมไทยก็ให้อภัยทันที โดยไม่ต้องมีคำอธิบายใด พร้อมเปล่งเสียง “สาธุ” และกราบไหว้กันอีกต่างหาก ... ส่วนฝรั่งนั้นไม่ว่ามรึงจะบวชสามโบสถ์เก้าวัดยังไง ก็ต้องมารับโทษตามกบิลเมืองอยู่ดี
สรุปคือ คนไทยเราเป็นคนน่ารักมาก เรื่องร้ายแรงอย่างไรก็จบกันด้วยเพียงการ “ขอขมา” ได้เสมอ ...เช่น ไอ้มนัส นักมวย มันเกเร ขี้เกียจซ้อม แต่เพียงมันมากราบตรีน นายกสมาคมมวยฯ มันก็พ้นโทษหมดแล้ว ...ถือเป็นการลงทุนที่ต่ำมาก คือเพียงแค่ยกมือกราบก็พ้นความผิดที่กระทำมานาน ที่สร้างความเสียหายต่อองค์กรหรือประเทศมานาน
...ซึ่งพี่เหลี่ยมของเราก็เรียนรู้มุกเด็ดนี้มานาน ก็ลอกเลียนแบบมาใช้ ด้วยการก้มกราบแผ่นดิน(ปูน) ที่สนามบินมาแล้ว ห้าห้าห้า..มุกลิเกเดิมๆ
แล้วนี่ถ้าพี่ทักษ์แกสละบาป แล้วห่มผ้าเหลืองบวชเข้ามาแบบน้องกี้ร์ ลุงหนอม (กิติขจร) โดยมีฉายาว่า ชินวัตโรภิกขุ พร้อมบริจาค 76,000 ล้านบาทสร้าง อนุสรณ์สถานพระพรม ๘ หน้า เพื่ออุทิศแด่คนเสื้อแดงที่สูญเสียชีวิตที่สี่แยกราชประสงค์ล่ะ
พอบวชได้ ๗.๖ วัน ก็ล้างบาปหมดตามฤกษ์...จากนั้นอะไรจะเกิดขึ้น
...คนถางทาง (๓ มีนาคม ๒๕๕๕)
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น