ได้คิด ก็คิดได้
เมื่อโอกาสเปิดให้ได้เวลาจากรุ่นน้องหมอหลายคน ก็ได้คุยกันจนทำให้เกิดการแลกเปลี่ยน ได้ให้กำลังใจ ได้ช่วยกันทำให้สติของบรรดาน้องๆตื่น-รู้ ความเปลี่ยนแปลงในตัวตนของคนรุ่นน้องก็เกิดขึ้น
เพียงแต่คุยใหัเข้าใจบทบาทแห่งตน เข้าใจ “ความหวัง” ที่คนอื่นมีต่อ และ ชวนให้ “ดูแลตัวเอง” หมอคนหนึ่งที่ทำตัวสบายๆ คิดว่าเข้างานสายแล้วไม่เป็นไรก็เปลี่ยนไป พาตัวเองมาทำงานเช้าได้ในไม่กี่วัน
เพียงแต่คุยให้ เข้าใจเรื่องที่ “คิดได้ ให้ได้คิด” หมอคนหนึ่งในอีกร.พ.หนึ่งที่อยู่ไกลกันมาก กำลังรู้สึกหมดพลังกับการงาน จนต้องขอพาตัวไปอยู่ห่างจากครอบครัว ก็ใจสว่าง มีพลัง ใจโปร่งโล่ง ไม่น่าเชื่อว่าพูดเพียงแค่ “ดีแล้วละ ไปอยู่ใกล้คนดีๆเพื่อรับพลังที่อบอุ่นมาเติมให้ตัว” จะมีพลังถึงเพียงนี้
ไม่กี่วันมานี้ ทำหน้าที่กรรมการสอบสัมภาษณ์รับคนเข้าทำงาน เด็กคราวลูกรวม 6 นาง และ 1 หนุ่มพากันมาสอบ
ป้อนคำถามเกี่ยวกับครอบครัว ความมั่นใจในตัวเองเป็นหัวข้อสนทนา ก็พบความแปลกว่า กว่าครึ่งของเด็กหลั่งน้ำตา น้อยๆหน่อยก็ตาแดง มากหน่อยก็ปล่อยโฮ จนต้องให้เวลาตั้งสติ ต๊กกะใจวิ่งหาทิชชูให้แทบไม่ทัน
นึกสงสัยว่าบรรดากรรมการทำอีท่าไหนเข้าละ ชวนคุยต่อจึงรู้ว่า ต้นเหตุมาจากโจทย์ “วาดรูปภาพแห่งความสุขในวัยเด็ก” ที่ให้ทำไว้ก่อนชวนมาสนทนาตะหาก ที่ไปทำให้ตัวตนข้างในของเด็กตื่น แล้วพาให้เกิด “อาทรเสวนา” ขึ้นในโลกภายใน
ได้เห็นคนที่ตื่นรู้เร็ว ทันอารมณ์ บ๊ายบายอารมณ์ได้เร็ว
ได้เห็นว่าเมื่อทำให้คนบ๊ายบายสิ่งที่ครุ่นคิดอยู่ได้ อารมณ์ก็ไม่ตามติดมา
ได้เห็นเบื้องหลังความภูมิใจที่ทำให้คนน้ำตาหล่นแปะว่า มีความเจ็บปวดฝังลึกอยู่ในความคิด เมื่อไรคนจ๊ะเอ๋กับอารมณ์นั้นได้ อารมณ์ก็หยุด มีรอยยิ้มผลิบาน บ๊ายบายความคิดได้
เป็นอะไรที่น่าทึ่ง ถือว่าเป็นมงคลที่ได้รับในเดือนแห่งความรักปีนี้ จึงบันทึกไว้
แค่พูดคุยให้ “คิดได้ เพื่อให้ได้คิด” คนก็เปลี่ยนได้ ตัดสินใจที่ จะ “จบ” หรือจะ “จม” กับอารมณ์ต่อไปได้ ดวงจิตประภัสสรนี่น่าทึ่งจริงๆ
16 กุมภาพันธ์ 2555
ความเห็น (7)
ขอบคุณบันทึกดีดีจากอาจารย์หมอค่ะ
มันไม่ง่ายอย่างที่คิดไว้
ต้องฝึกต้องหัด
ชอบครับ
โจทย์ "วาดรูปภาพความสุขในวัยเด็ก" นี่น่าจะใช้ในการสัมภาษณ์นักศึกษาได้ด้วยโดยเฉพาะหลักสูตรที่ไม่ได้เน้นการสอบข้อเขียนครับ มีโอกาสผมจะขออนุญาตยืมไปใช้นะครับ
สวัสดีครับอาจารย์หมอครับ
ผมไปประชุมงานหนึ่ง
วิทยากรให้ผม Life Reviwe
วาดรูปให้สวยงามกับเส้นทางชีวิตตั้งแต่วัยเด็ก จนถึงปัจจุบัน
รู้สึกดีมากครับ ...มีจุดเล็ก ๆ ในใจของทุกคน
(ถ้าเปิดใจและไว้ใจกัน)
ได้เรียนรู้ชีวิตตนเอง ผู้อื่น และโลกจริง ๆ ครับ
ขอบคุณบันทึกนี้ครับ
เสาร์สวัสดีค่ะพี่หมอเจ๊
อยากเจอคำถาม แห่งความรื่นรมย์ ให้ใจได้เบิกบาน อย่าง คำถามข้างต้นจัง
จำได้แม่นยำว่า เจอคำถามสอบสัมภาษณ์เข้าเป็นนิสิต "หากได้เป็นนายกรัฐมนตรี จะเห็น ทำอะไรเพื่อบ้านเมืองบ้าง "
สุขสันต์ วัน เดือนแห่งความรักนะคะพี่หมอ
เขาถึงพูดกันว่า สำคัญที่หัวจิตหัวใจใช่ไหมครับ อ่านแล้วสบายใจจัง
อ่านแล้วยังนึกถึงบุคลิกภาพของหมอค่ะ ยกนิ้วให้
แต่ฝึกยากจริงๆ