เช้าวันนี้ครูกลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาไทยหลายคนว่างไม่มีคาบสอน วงสนทนาของพวกเราเริ่มมีการทักทายพูดแซวกันเอง โดยครูอาวุโสซึ่งอยู่ที่นี่มานานเป็นผู้เปิดประเด็น
ครูขวัญ : " ครูแมว เดี๋ยวนี้ดูแต่งเนื้อแต่งตัว เริ่มเป็นผู้ดีแล้วนะเนี่ย ? ไม่เหมือนตอนมาใหม่ ๆ"
ครูแมว : "หัวเราะชอบใจ พี่ก่อนที่หนูจะมาครูที่โรงเรียนเตือนหนูบอกว่า ทำตัวให้ดี ๆ นะ โรงเรียนนี้เขาเป็นผู้ดีกันทั้งนั้น"
ครูขวัญ : "ครูที่มาใหม่มาจากบ้านนอกหลายคนนะเนี่ย...."
ครูวราภรณ์ : " อาจารย์พูดอย่างนี้ทำให้หนูคิดถึงเรื่อง ดงผู้ดี เลยค่ะ"
ครูขวัญ : " วราภรณ์ มาอยู่ที่นี่ได้สองเดือนแล้วเริ่มเป็นผู้ดียัง ?"
ครูวราภรณ์ : "หนูเป็นตั้งแต่เกิดแล้วค่ะ อาจารย์ "
ครูขวัญ : ????
จริง ๆ แล้วครูวราภรณ์อยากจะโต้ตอบคุณครูอาวุโสซึ่งอยู่ที่นี่หลายสิบปีด้วย
บทกลอนแต่ก็ทำไม่ได้เพราะเกรงใจ แท้จริงนิยามความเป็นผู้ดีคงไม่ใช่เพราะเป็นครูในเมืองที่มีชื่อเสียงแน่นอน
อาจารย์สบายดีนะครับ
มาเยี่ยมด้วยความคิดถึงค่ะ..
มาฟังดนตรีฝรั่ง
ทำนองไทยเดิม
ครับผม
สวัสดีครับ
ผู้ดีไพร่หายใจอะไรครับ
ก็ล้วนรับออกซิเจนเป็นเป้าหมาย
เกิดแล้วแก่ไม่แน่นอนตอนจะตาย
ถ้าคิดได้ไพร่ผู้ดีไม่มีจริง
ไม่ค่อยมีโอกาสมาเยี่ยมเยือน อาจารย์ยังมีบทความดีๆ ดนตรีไพเราะมาให้ฟังเหมือนเดิมน่ะค่ะ