ประเด็นมุ่งเน้นที่ปรับเปลี่ยนไปในการฝึกอบรม
สวัสดีครับ
เวลาเราพูดถึงการฝึกอบรมหรือการสัมมนาในรูปแบบที่เข้าใจกัน สิ่งที่คาดหวังภายหลังสิ้นสุดกระบวนการตามที่ได้เขียนในวัตถุประสงค์นั้น คือ ต้องการให้ผู้เข้าร่วมเกิดความรู้ ความเข้าใจ เกิดทักษะที่ดีขึ้น ซึ่งผมเองขออนุญาตเห็นต่างไปสักนิด แต่ที่จริงแล้วก็ไม่ได้ต่างมากเท่าใดนัก เพราะกระบวนการในการพัฒนาบุคลากรก็ย่อมต้องการให้เกิดความรู้ ความเข้าใจ ทักษะและทัศนคติที่ดีขึ้น หรือที่เรารู้จักกันในนามของ KUSA (ไม่ใช่ยี่ห้อครีมเทียมนะครับ) ซึ่งย่อมาจาก Knowledge Understand Skill Attitude ซึ่ง Attitude หรือ ทัศนคตินี่แหละที่ยากทีุ่สุด
โดยส่วนมากแล้วระยะเวลาในการฝึกอบรมหรือสัมมนา หน่วยงานต่าง ๆ มักจะจัดเพียงแค่หนึ่งหรือสองวันเท่านั้น ดังนั้นการจะปรับเปลี่ยนทัศนคติของผู้เข้ารับการอบรมจึงเป็นไปได้ยาก เราจึงมักจะเห็นการฝึกอบรมที่มุ่งเน้นเพียงแค่การพัฒนาทักษะเป็นอย่างมาก ผมได้ลองนึกย้อนไปในวันที่ผมกำลังฝึกหัดเป็นวิทยากร มีอาจารย์ของผมอยู่ท่านหนึ่งซึ่งตอนนั้นผมก็เป็นทีมงานของท่านด้วย ท่านกำลังฝึกหัดให้ผมเป็นวิทยากร สิ่งที่ผมรับรู้คือท่านพาผมไปในงานบรรยายหรืองานสอนของท่านทุกที่ เพื่อให้ผมซึบซับเนื้อหาสาระต่าง ๆ ที่จำเป็น เพราะเรื่องทักษะหน้าเวทีผมมีอยู่แล้วจากการเป็นพิธีกรมานานหลายปีตั้งแต่สมัยเรียน แต่ประเด็นหนึ่งที่ผมเพิ่งจะทราบก็คือว่า ในขณะที่ท่านพาผมไปด้วยทุกที่ แต่ท่านก็ไม่เคยให้ผมได้ออกเวทีหรือบรรยายเป็นวิทยากรหลักเสียที จนมีอยู่วันหนึ่งผมพูดกับท่านว่า "พี่ครับ รุ่นหน้าให้ผมบรรยายหัวข้อนี้ทั้งหัวข้อเลยได้มั้ยครับ?" ท่านตอบว่า "ขอดูก่อน" ซึ่งความรู้สึกผมตอนนั้นเรียกได้ว่า "ไฟแรง" มีความกระเหี้ยนกระหือรือต้องการบรรยาย ร้อนวิชามาก ๆ
ผมเ่ล่าเรื่องนี้ให้ฟังเพื่อจะบอกทุกท่านว่า กระบวนการในการพัฒนาบุคลากรนั้น มิใช่เพียงแค่การมุ่งเน้นฝึกให้คนมีความรู้ ความสามารถเท่านั้น เพราะบางคนรู้ เก่งแต่อาจจะไม่อยากทำก็ได้ ดังนั้น การฝึกอบรมหรือการพัฒนาคนนั้น เสมือนกับการเติมแก้วน้ำของแต่ละคนให้เต็ม ซึ่งแต่ละคนจะมีแก้วน้ำอยู่ 4 ใบ คือ
1. แก้วน้ำความรู้ ความเข้าใจ - แก้วน้ำใบแรก เรา ๆ ท่าน ๆ ทราบกันดีอยู่ว่าหมายถึงอะไรนะครับ คือการเพิ่มพูนความรู้ ซึ่งหมายถึง ความสามารถในการอธิบายความหมายหรือระบุองค์ประกอบของประเด็นเรียนรู้ ส่วนความเข้าใจจะหมายถึง ความสามารถในการบอกเราได้ว่าทำไปทำไม ทำไมถึงต้องทำ ต้องมี
2. แก้วน้ำความสามารถ (ทักษะ) - แก้วน้ำใบที่สองคือการพัฒนาความสามารถหรือทักษะ กล่าวคือ ฝึกให้ทำเป็น การฝึกหัดขับรถ ผู้ฝึกก็ต้องการให้ผู้เรียนขับรถเป็นหรือมีทักษะในการขับรถ เมื่อพูดถึงทักษะก็จะมีวิธีในการดูด้วยว่าผู้เรียนมีทักษะในความเชี่ยวชาญระดับใด ซึ่งจะสามารถดูได้จากระดับของการควบคุมของผู้ฝึกสอน คือถ้าต้องปฏิบัติและอยู่ในการควบคุมของผู้ฝึกสอนน้อยลงมากเท่าใด ก็พออนุมานได้ว่ามีความเชี่ยวชาญเพิ่มมากขึ้น และดูที่ความสม่ำเสมอในการปฏิบัติว่า สามารถปฏิบัติได้ผลตามที่ต้องการทุกครั้งหรือไม่
3. แก้วน้ำความเชื่อมั่น - ใบที่สามครับ ผู้สอนหรือผู้ฝึกต้องเพิ่มพูนความเชื่อมั่น (Confidence) ให้กับผู้เรียนด้วย ต้องสร้างความมั่นใจว่า "ต้องทำได้" ท่านคงอาจจะเคยได้ยินครูหรือพี่เลี้ยงของท่านพูดคำว่า "เอาเลย เราเชื่อว่านายทำได้" "เรื่องนี้ ไม่เกินความสามารถของนายหรอก" นั่นแหละครับ เค้ากำลังเติมน้ำในแก้วใบที่สามของท่านอยู่ ไม่ยากหรอก
4. แก้วน้ำความมุ่งมั่น - มีผลสำรวจของบริษัทต่างชาติเมื่อประมาณสิบกว่าปีที่แล้ว สำรวจข้าราชการไทยพบว่า มีข้าราชการที่มีความรู้ เก่งแต่ไม่อยากทำ อยู่ประมาณ 70% ของข้าราชการทั้งประเทศ นั่นเป็นเพราะว่าขาดแรงจูงใจ ในส่วนที่เป็นข้าราชการก็พอจะเข้าใจได้ครับ แต่ถ้าเป็นภาคส่วนอื่น ๆ โดยเฉพาะภาคเอกชนล่ะครับ ความมุ่งมั่นก็มีผลในการนำความรู้ ความสามารถออกมาใช้ได้อย่างเต็มที่เช่นกัน ต้องสร้างความรู้สึกอยากจะทำ มิใช่อยากทำเพราะค่าจ้างที่เพิ่มขึ้น
จากวันนั้น ผมเข้าใจเป็นอย่างดีว่า การพัฒนาคนมิใช่เพียงแค่การทำให้เขารู้ และเก่ง แต่จะต้องสร้างความรู้สึกมุ่งมั่นในการนำความรู้ ความสามารถนั้นไปใช้ให้เกิดผลสำเร็จได้จริงด้วย นี่ล่ะครับ คือประเด็นที่ปรับเปลี่ยนไปของผมในการจัดหลักสูตรฝึกอบรมแต่ละครั้ง ผมจะมุ่งเน้นให้สามารถนำไปใช้ปฏิบัีติได้จริง ให้เกิดผลลัพธ์จริง ตาม Concept ของผมเองคือ Implement for Great Impact
ขอบคุณครับ
อาจารย์กฤติพงศ์ เดชส่งจรัส
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น