โลกเราทุกวันนี้ช่างวุ่นวายเสียเหลือเกิน เหตุที่วุ่นวายก็คงมาจากการดิ้นรนขนขวายของคนในโลกนี้ที่ไม่รู้จักหยุดจักพอ และนับวันคนเราก็จะเพิ่มจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ คงจะล้นโลกเข้าสักวันจนได้ คงไม่นานที่โลกจะเกิดวิกฤติเพราะคนมามากเกินไป ธรรมชาติและสิ่งต่างๆ คงไม่เพียงพอที่จะตอบสนองความต้องการของคนเราได้
แต่กว่าจะถึงวันนั้น ก็คงจะนานโขอยู่ เราอาจจะตายไปนานแล้ว หรือหากยังต้องมาเกิดอีกก็คงรอบที่เท่าไรไม่อาจจะทราบได้ เราคงจะไม่สามารถไปกำหนดกฏเกณฑ์อะไรให้ทุกคนอยู่อย่างสันติ ไม่เบียดเบียนหรือเห็นแก่ตัวเองและพวกพ้อง ดูแลรักษาทรัพยากรธรรมชาติ เพื่อที่จะเป็นแหล่งให้พวกเราได้พึ่งพาอาศัยกันไปนานๆๆๆๆ
คนเราทุกวันนี้เปลี่ยนวิถีชีวิตไปจากอดีตแทบจะหาร่องรอยไม่เจอ แต่ขอสรุปว่า คนเราทุกวันนี้ดิ้นรนขนขวายหาสิ่งที่จะมาบำรุงบำเรอ ใช้สอยกันอย่างหน้ามืดตามัว วัตถุนิยม มองเพื่อร่วมโลกเหมือนคู่แข่งที่จะต้องแย่งชิงทุกสิ่งระหว่างกัน กอบโกย เอาเปรียบ มองคนอื่นเป็นเหยื่อเพื่อที่ตนเองจะได้เอาชนะหรือหลอกล่อเพื่อให้ได้มาซึ่งรายได้หรือเงินๆๆ
"ใครจะเป็นจะตายช่างมัน ขอให้ฉันและพวกพ้องอยู่รอดเป็นใช้ได้"
ไม่ว่าเราจะหันหน้าไปทางไหน ทุกทิศทุกทางเราจะเห็นสิ่งเหล่านี้อยู่ดาดดื่น ทั่วทุกซอกทุกมุม เราคงไปปรับเปลี่ยนความคิด หรือทำให้สิ่งที่คนเราปฏิบัติต่อกันดีขึ้นมาได้ คงต้องมองความเป็นไปอย่างที่มันเป็น
เก็บมาคิดก็จะทุกข์และเสียเวลาเปล่า ตอนนี้ก็ต้องทำใจและอยู่กับมันอย่างเข้าใจ
-
พระอาจารย์ไพศาล วิสาโล สอนว่า "อย่าเอาชีวิตเราไปผูกติดกับเหตุการณ์บ้านเมือง และความวุ่นวายทั้งหลาย ฯลฯ "
-
ท่านพุทธทาสภิกขุ ก็สอนไว้ว่า "อย่ายินดี ยินร้ายฯ"
-
หลวงปู่สังวาลย์ เขมโกก็สอนว่า "รู้...เฉย ๆ ๆ ๆ"
-
และหลายข้อคิดจากหลักธรรมก็ล้วนมีแนวทางเดียวกัน
ซึ่งมหาบุรุษ องค์ศาสดาได้สั่งสอนพวกเราไว้นานมาแล้ว คงต้องนำมาปฏิบัติอย่างจริงจัง เราคงจะหนีไปไหนไม่พ้นเพราะที่ไหนๆ ก็คงวุ่นวายไม่แตกต่างกัน เพียงแต่เรารักษาใจเราไม่ให้ไปยึดเกาะ อยู่ที่ไหนเราก็คงจะมีความสุขได้เสมอ
......เราคงเปลี่ยนโลกไม่ได้...แต่เราเปลี่ยนตัวเราเองได้ และหากเราเปลี่ยนตัวเองได้....โลกนี้ก็จะเปลี่ยนตาม....
รักตัวเอง...ก็ต้องกลับมาอยู่กับตัวเราเองนะครับ อย่าปล่อยความคิดล่องลอยไปภายนอกตามเหตุการณ์ให้เสียเวลาเปล่า...แล้วจะพบว่าความสุขบางทีก็มีได้ โดยที่ไม่จำเป็นว่าเราจะต้องมีทรัพย์สมบัติ หรือยศถาบันดาศักดิ์อะไรมากมาย แค่มีกายครบ 32 ไม่เจ็บไม่ป่วย มีปัจจัย 4 ก็นับว่ามีเพียงพอแล้ว....
บันทึกมาเพื่อการ ลปรร. ครับ
สิงห์ป่าสัก 4 ก.พ. 55