สร้างอบอุ่นด้วยรอยยิ้มบ้านโป่งไฮ จากธารน้ำใจสู่สายใยชุมชนของมจร.ห้องเรียนวัดพระแก้วเชียงราย

   เช้าวันที่ ๒๘  มกราคม ๒๕๕๕ ได้ร่วมกับคณะพระอาจารย์จากมจร. ห้องเรียนวัดพระแก้ว จังหวัดเชียงราย เดินทางไป โรงเรียน บ้านโป่งไฮ อำเภอ แม่ฟ้าหลวง จังหวัดเชียงราย ผ่านเส้นทางธรรมชาติ แห่งขุนเขา ป่าไม้ อากาศที่เย็นสบาย เต็มไปด้วยใจที่อิ่มอุ่นมีความสุข

                   หมู่บ้านก่อนถึงรร.ต.ชงด. บ้านโป่งไฮ

                     พี่ต.ช.ด.  ช่วยแบกกระสอบเสื้อกันหนาว

   เสื้อกันหนาวมือสองสองร้อยตัวที่ได้รับความเมตตาจากผู้อำนวยการห้องเรียนพระอาจารย์พระครูสุธีสุตสุนทรใส่ถุงอยู่หลังรถ พร้อมหนังสือหลายลังวางรวมกันไป เพื่อนำไปให้พระโกษา พระที่เปี่ยมไปด้วยพลังศรัทธาในพระพุทธศาสนา ยอมอุทิศตนมาอยู่ที่ห่างไกล ความเจริญ เพื่อสอนเด็กชาวดอยที่ด้อยโอกาส และเผยแพร่พุทธศาสนา อบรมให้เด็กๆเป็นคนดี แม้เส้นทางบางเส้น จะขุรขระ ยากลำบาก ขึ้นดอยสูงไปเรื่อยๆตามเส้นทางที่ทอดยาวของภูเขา ไม่มีใครเหน็ดเหนื่อย ไม่มีใครบ่น มีแต่รอยยิ้มที่เปื้อนหน้าเต็มไปด้วยความสุข

                คณะของเราถกเถียงกันเรื่องหลักกิโลที่บอกว่าที่บอกว่า อีก ๓๖ กิโล จะถึงบ้านหัวแม่คำ  แต่รถวิ่งมาตั้งนาน ทำไมยังไม่ถึงสักที

                “เราจะไปหมู่บ้านอะไร” เบิรด์ โซ่เฟอร์หนุ่มรูปงาม ถามเป็นครั้งที่ ๕ เพื่อความมั่นใจ เพราะขับรถมาไกล แต่ทำยังไม่ถึงสักที

                “บ้าน โป่งไฮ” หลวงพี่เรวัฒน์ บอกย้ำอีกที

  รถเราวิ่งไปเรี่อยๆ “มองหาด่านตำรวจสิ  จะได้ถามทาง”  สมาชิกแสดงความคิดเห็น

                รถวิ่งผ่านไปหลายด่าน แต่ไม่มีเจ้าหน้าที่สักคน หรือเป็นช่วงตรุษจีน ตำรวจ คงไปพักผ่อน

               เบิรด์โชเฟอร์หนุ่มของเรา

   แม้กระทั่งคนขับเองก็ตามที่ต้องรับบทหนักในการขับรถตลอดเส้นทางเพราะเมื่อนึกถึงจุดหมายปลายทางแล้วจะมีกำลังใจเข้ามาเติมเต็มเสมอ เสียงธรรมชาติ เสียงใบไม้ ริมทาง อากาศที่เย็นสบายดูงดงามสบายตายามพบเห็นในความรู้สึกยิ่งนึกถึงใบหน้าเด็กๆที่ไร้เดียงสารออยู่ ยิ่งอยากไปเจอจนต้องเขียนออกมาจากความรู้สึกของหัวใจ

  “หลวงพี่เลยมา๑๐  กว่าโลแล้วครับ”  ตำรวจตะเวนชายแดนที่บ้านม้งเก้าหลัง บอกใทราบเมื่อคณะของเราแวะเข้าไปสอบถาม

   “อยู่ทางแยกเข้าหมู่บ้านนาโต่  ครับ”

  คณะของเราจึงต้องย้อนกลับมากว่า ๑๐ กิโล สอบถามชาวบ้านไปเรื่อยๆ  ในที่สุดก็ถึงจุดหมายปลายทางที่ รร.ต.ช.ด. บ้านโป่งไฮ  ต.แม่สลองนอก อ.แม่ฟ้าหลวง

   ภาพที่เป็นเพิงหลังเล็กๆ  มีพระอยู่๑ รูป คือ พระโกษา  นิสิตปฏิบัติศาสนกิจห้องเรียนวัดพระแก้ว ที่ออกมาต้อนรับด้วยความยินดี ขณะที่ใกล้ๆเป็นฐานของตำรวจตะเวนชายแดน

  เด็ก ๓-๔ คนเห็นรถวิ่งมาจอดได้วิ่งเข้ามาดูด้วยความสนใจ

   “หนู ไปตามเพื่อนๆ มาช่วยยกของหน่อย”

แต่เมื่อเห็นเด็กแล้ว คงยกไม่ไหว

  จึงไปร้องเรียก ต.ช.ด. ๒ ท่าน ที่กำลังทำงานอยู่ใกล้ มาช่วยแบกกระสอบเสื้อ

  ต.ช.ด. ผู้มีน้ำใจ ได้แบกกระสอบมาให้ถึงที่ แม้จะบอกให้เลือกเสื้อ คนละตัว แต่ ต.ช.ด. ทั้งสองปฏิเสธ พร้อมบอกว่า เอาไว้แจกชาวบ้าน

  ขอบคุณ ต.ช.ด. ผู้มีน้ำใจทั้งสองนาย ที่ลืมถามชื่อในวันนั้น

                 เมื่อไปถึงเด็กนักเรียนที่มาเรียนหนังสือกับพระโกษา 4-5 คนมารับเสื้อกันหนาว  จึงบอกให้ไปตามเพื่อนๆที่เป็นสมาชิกในกลุ่มมารับเสื้อกันหนาว

 เด็กนักเรียนขับมอเตอร์ไซค์ไปสักพัก เด็กหน้ามอมแมม ได้ทยอยขึ้นมากันที่ละคน จนเกือบ 40 คน ทุกคนมาเลือกเสื้อกันหนาว สีที่ชอบ ดูเหมือนจะเป็นสีแดง แต่เสื้อกันหนาวอาจจะดูใหญ่ไปบ้าง เนื่องผู้บริจาคซื้อมามอบให้ไว้ก่อนหน้านั้น แต่เด็กที่ได้รับต่างก็มีความสุข หลายคนได้รับไปแล้วสีไม่ถูก อาจารย์ก็ใจดีให้เด้กเลือกใหม่จนถูกใจกันทุกคน

                   พระโกษาทำหลายโครงการไม่ว่า โครงการ สืบทอดอนุรักษ์ป่าต้นน้ำเด็ก60คนอยู่ในโครงการ และโครงการบวชเณรภาคฤดูร้อน โครงการแสดงตนเป็นพุทธมามกะ และสอนศีลธรรมในโรงเรียน ประมาณรวมแล้วเด็ก 187 คน เด็กๆไม่มีโต๊ะนั่งเขียนหนังสือ เท่าที่คุย ท่านอยากได้ โต๊ะญี่ปุ่นประมาณ15 ตัวเพื่อให้เด็กใช้นั่งเขียน หนังสือ อุปกรณ์กีฬา เครื่องเขียน เสื้อผ้า หรือแม้แต่ ต้องการร่วมสร้างสถานที่เรียนให้เด็กให้เพียงพอ

               ก่อนเดินทางกลับอ.กระต่ายได้ชวนเด็กๆเล่นเกมส์น้ำขึ้นน้ำลง สร้างสนุกสนานให้กับเด็กๆ  ก่อนลากลับ ท่านโกษาบอกว่าอย่างได้เก้าอี้แบบญี่ปุ่นสัก15ตัว เพื่อให้เด็กได้นั่งเขียนหนังสือ เพราะตอนนี้เด็กใช้วิธีการนอนในการเขียนหนังสือ

 งานเลี้ยงย่อมมีการเลิกราในที่สุดคณะของเราก็จากลาเด็กโป่งไฮ่  มาด้วยหัวใจที่เปี่ยมที่มอบความสุขเล็กๆให้กับเด็กแต่จะเป็นพลงที่ยิ่งใหญ่ต่อไป พร้อมกับให้คำสัญญาว่า อาจารย์จะกลับมาบ้านโป่งไฮ อีกครั้ง พร้อมกับสิ่งที่เด็กๆต้องการ ไม่โต๊ะแบบญี่ปุ่น สมุด ปากกา ดินสอ อุปกรณกีฬา

   

   ทุกคนจากบ้านโป่งไฮมา ด้วยความรู้สึกว่า   เด็กๆ  ใสสื่อ บริสุทธิ์

 

ลานปฏิบัติธรรมแบบง่าย

 

  อาคารเรียนสำหรับเด็ก

 

ห้องน้ำแบบพระประดิษฐ์

  เด็กเวลามาเรียนจะถือถุงทรายมาด้วย เพื่อมาเทพื้น