ญาติจากเมืองซัวเถา ประเทศจีน

เมื่อวันที่ ๔ มกราคม ๒๕๕๕ ที่ผ่านมานี้

พ่อดีใจมากที่น้องสาว ๒ คน จากประเทศจีนเดินทางมาเยี่ยม

ข่าวคราวจากการโทรศัพท์สอบถามกัน ได้ความมาว่า ญาติจากเมืองจีนจะเดินทางมากัน ๖ คน คือ น้องสาวพ่อ ๒ คน ซึ่งแจ้งว่าจะมาเพื่อพบพ่อ ส่วนสะใภ้ของน้องสาวและหลานอีก ๔ คน จะไปเที่ยวกับกรุ๊ปทัวร์

วันที่ ๔ มกราคม ๒๕๕๕ เรา ซึ่งมีทั้ง พ่อ แม่ น้องชาย น้องสะใภ้และหลาน ก็เดินทางด้วยรถตู้เหมาเพื่อไปรับญาติที่สนามบินสุวรรณภูมิ กทม.

อุตส่าห์ไปยืนรอกันที่ทางออกแล้วเชียว แต่ปรากฎว่า พอกรุ๊ปทัวร์มาถึง ไกด์ก็เชิญไปออกทางออกสำหรับกรุ๊ปทัวร์อีกด้านนึง ซึ่งทางสนามบินกั้นไม่ให้เข้าไปด้านนั้น เนื่องจากต้องรีบพาไปเที่ยวฟาร์มจระเข้ และไปต่อดูคาบาเร่ที่ใน กทม.

จึงคลาดกัน

เอาล่ะซิ น้องชายจึงโทรกลับไปประเทศจีน ให้หมายเลขโทรศัพท์สำหรับไหด์โทรมาสอบถามกัน พวกเราจึงต้องไปรับที่เค้าดูคาบาเร่

พอเจอกัน ดีใจกันใหญ่

งานนี้ พ่อดูจะดีใจออกนอกหน้ามากที่สุด เพราะเมื่อหลายปีก่อน เคยบันทึกไว้ที่นี่ค่ะ เยี่ยมญาติ และอีก ๕ บันทึก ชื่อ เยี่ยมญาติเมืองจีน 1 เยี่ยมญาติเมืองจีน 2 เยี่ยมญาติเมืองจีน 3 เยี่ยมญาติเมืองจีน 4 และ เยี่ยมญาติเมืองจีน 5

พ่อคงคิดว่าจะเดินทางไปเมืองจีนเป็นครั้งสุดท้ายและอาจไม่ได้เจอกันอีกแล้ว เพราะต่างคนต่างอายุมาก กันแล้ว

พ่อกลับมาถึงขอนแก่น ของฝากเยอะมาก ส่วนมากเป็นอาหาร ทั้งสดและแห้ง คงกินได้อีกนาน อาทิ เช่น

เขี่ยงซิกสด ซึ่งถามว่าเป็นอะไร อาบอกว่าเป็นพืชใต้น้ำมีเม็ดแล้วอามาแกะเอาเนื้อข้างในมากิน คล้ายเม็ดลูกเดือย แต่เหนียวกว่าหน่อย เคยกินอย่างเม็ดแห้ง เอามาต้มกับน้ำตาล

กระจับ แกะแล้ว ลูกใหญ่ ไม่เหมือนที่มีขายในบ้านเรา

เกาลัด เห็ดหอม แปะก้วย บรรดายาแก้ท้องเฟ้อ เรียกว่า เลาเฮียอึ้ง ไม่ทราบทำจากอะไร ส้มจีน ปลาอะไรไม่ทราบ พ่อบอกว่ามีเฉพาะที่เมืองซัวเถา เป็นตัวแหลมๆ เค้าเอามาตากแห้ง เวลาพ่อจะต้มใส่แกงจีด จะตัด หัวและหาง ก่อน

และที่ชอบ คือ อาเล็กเล่าให้ฟังว่าไปหาซื้อ เช่งกอ หาอยู่เป็นพักใหญ่ หาไม่ได้ เลยมีเพื่อนอาสาทำให้ อาคนใหญ่หอมและอร่อยดี คล้ายๆแยมแต่ทำจากส้มเช้ง อาเล็กบอกว่า เอามาใส่น้ำแกง หรือ พวกของหวานก็ได้ เราคิดเอาเองว่า เอามาทาขนมปังก็น่าจะอร่อยเหมือนกัน ไว้ลองทำกินดีกว่า

เราพาไปไหว้พระธาตุ ๙ ชั้น อารามหลาง วัดหนองแวง

มีรายการพาไปไหว้ เคารพสุสานของย่า ที่ กู่ทอง

เคารพย่า

ภาพนี้ถ่ายที่บ้าน สาม คน พี่น้อง ซึ่งต้องแยกจากกันเมื่อคราวสงครามโลกครั้งที่ ๒

พ่ออยู่เมืองไทย น้องสาวและครอบครัวอยู่เมืองซัวเถา ประเทศจีน ไป - มา หากันลำบากแต่ไหนแต่ไรมา เดี๋ยวนี้ การเดินทางสะดวกขึ้น ก็มาติดว่า คนสูงอายุจะเดินทางกันไหวไหม

และเค้าอยู่กันถึงวันที่ ๘ มกราคม เราและน้องชายพาพบกับกรุ๊ปทัวร์อีกครั้งที่โรงแรมที่พัก ก่อนที่เค้าจะเดินทางกลับในวันที่ ๙ มกราคม ๒๕๕๕

เขียนใน GotoKnow โดย ใบบุญ
ใน การพัฒนาองค์การ

คำสำคัญ (Tags): #ญาติเมืองจีน

หมายเลขบันทึก: 475521เขียนเมื่อ 21 มกราคม 2012 04:46 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 มิถุนายน 2012 16:16 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน