วัฒนธรรมท้องถิ่น : กรณีสามจังหวัดชายแดนภาคใต้

ความรักที่แท้นั้นอยู่ที่ไหน

ช่วงเวลา 18 .00 น.- 19.00 น. ผมนั่งดูข่าวทางทีวีช่องหนึ่งเมื่อวันนี้...สะท้อนใจ และเศร้าใจเกี่ยวกับข่าวสารของเมืองไทย...มีแต่ข่าวทางลบมากกว่าทางบวก...เช่น กรณีระเบิด 21 จุด ที่ยะลาและมีการฆ่ารายวัน...ในพื้นที่ 3 จว. ภาคใต้ตอนล่างอย่างต่อเนื่อง...

ผมสงสารผู้บริสุทธิ์ที่ต้องมารับผลแห่งความไม่สงบนั้น...ครับ เรื่องนี้เปรียบเหมือนร่างกายเราเป็นแผลร้าย...ถ้าเราเฉย...เดี๋ยวมันก็หายเอง...ผมว่าไม่นานช้า...เจ้าแผลร้ายมันจะเป็นทั่วตัว...แล้วรอวันจากโลกนี้ได้เลย...ครับ

ถ้าประเทศไทยเปรียบเหมือนร่างกายเรา...ท่านโปรดพิจารณาให้ถี่ถ้วน...ว่าจะเกิดอะไรขึ้น...พวกเรารักประเทศไทย...และรักที่แท้นั้นอยู่ที่ไหน...หรืออยู่ที่น้ำผึ้ง...หรือน้ำตา...หรือยาพิษ...หรือหยาดน้ำอำมฤตที่หวานชุ่ม...หรือความโหด...ความร้าย...หรือไฟรุม...หรือใจกลุ้มฝันถึง...คือรักแท้...

ผมกำลังมองหาความรักแท้ที่พวกเราพึงมีให้แก่กันและกัน...มีบ้างไหม...อยู่ที่ใดบ้าง...เราจะมอบให้แก่กันได้อย่างไร...ผมเคยเป็นเพื่อนร่วมงานรับใช้ประชาชนใน 3 จว. ภาคใต้ตอนล่าง...เพื่อทดแทนบุญคุณของแผ่นดิน...และคืนประโยชน์ให้แก่แผ่นดิน..

.ผมรู้ว่าท่านทั้งหลายกำลังแสวงหารักแท้เช่นกัน...ทุกศาสนาต่างสอนให้ทุกคนเป็นคนดี...มีศีลธรรม...พุทธศาสนา...สอนเรื่อง...เมตตา...กรุณา...มุทิตา...อุเบกขา...และให้อยู่ในหลักธรรมแห่งความสงเคราะห์มี โอบอ้อมอารี วจีไพเราะ สงเคราะห์ประชาชนและการวางตนให้พอดี...สิ่งเหล่านี้...

ถ้าเป็นหลักธรรมที่นอนอยู่ในจิตใจคนใด...เขาคนนั้นคงมีรักแท้อยู่บ้างนะครับ...

มีการเล่าเรื่องความรักในนิตยสาร HealthToday ฉบับเดือนกุมภาพันธ์ 2549 หน้า 26 ความว่า เทพเจ้ามอบความรักให้มนุษย์แต่เขาไม่เห็นคุณค่า...เลยสั่งเทพธิดาให้นำความรักไปฝังดิน...มนุษย์ก็ไปค้นหาขุดเอาขึ้นมาได้...ให้เอาไปไว้บนยอดเขา...ก็เอามาได้...เอาไปไว้ใต้น้ำทะเลลึก...ก็เอามาได้...เทพเจ้าจึงสั่งให้เอาความรักมาไว้ที่จิตใจของมนุษย์ทุกคน...ได้ผล...คือมนุษย์ค้นหาไม่เจอครับ...ฮา ๆ เอิก ๆ

ผมว่าผู้ที่มีศีลธรรมเท่านั้นจึงค้นหาเจอครับ...ปัญหาว่า...ทำอย่างไร...ผู้คนจึงจะมีศีลธรรม...ถ้าไม่อย่างนั้นจะเป็นเหมือนคำเตือนของท่านพุทธทาสภิกขุที่กล่าวว่า...ถ้าศีลธรรมไม่กลับมา...โลกาจะพินาศ...

และในมุมมองของผมเกี่ยวกับรักที่แท้นั้นคือ...รักที่มาจากศัพท์ว่า...เมตตา...ที่เราจะพึงมอบให้แก่กันและกัน...ส่วนรักที่มาจากศัพท์ว่า...ตัณหา...นั้นไม่เกี่ยวข้องครับผม...

โปรดติดตามตอนต่อไป

ด้วยความปรารถนาดี

จาก...umi

เขียนใน GotoKnow โดย ยูมิ
ใน วัฒนธรรมท้องถิ่น

คำสำคัญ (Tags): #แนวคิดทางปรัชญาและศาสนา

หมายเลขบันทึก: 47485เขียนเมื่อ 31 สิงหาคม 2006 22:31 น. ()แก้ไขเมื่อ 16 มิถุนายน 2012 20:20 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน

ความเห็น (6)

Ka-Poom

เขียนเมื่อ 31 สิงหาคม 2006 22:48 น. ()

สวัสดียามดึกคะอาจารย์

กะปุ๋มเคยสงสัยคะว่า...ทำไมถึงเรียงเป็น เมตตา กรุณา มุทิตา และสุดท้ายคือ อุเบกขา...และพยายามศึกษาหาคำตอบแก่ตนคะ...

ไม่ว่าใดใดก็ตามสิ่งสูงสุดจบลงด้วยอุเบกขา...ไม่ว่ารักหรือสุข...

แต่อย่างไรก็ตามกะปุ๋มก็ยังเชื่อในเรื่อง "รักและเมตตา" เสมอคะ...

...

หากมนุษย์มีความรักไร้กิเลสในหัวใจได้...นี่คงเป็นเรื่องสุขสุดในสังคมโลกนะคะ...

ตอนนี้ความมีศีลธรรมเริ่มเสื่อม...การศึกษาไม่ได้ช่วยให้คนมีศีลธรรมมากขึ้น...หากแต่ยิ่งกลับแยกแยะไม่ได้ระหว่างความดีกับความชั่ว...เพราะมนุษย์เรานั้นเริ่มทำตามอารมณ์มากขึ้นเท่านั้นคะ...

ด้วยจิตศรัทธาคะ

กะปุ๋ม

ยูมิ

เขียนเมื่อ 1 กันยายน 2006 09:06 น. ()

อรุณสวัสดิ์ครับ คุณกะปุ๋ม

เนื่องจาก เมตตา คือธรรมเป็นเครื่องค้ำชีวิตจิตใจที่ยิ่งใหญ่...ดังคำพระว่า...โลโกปัตถัมภิกา เมตตา...

จึงเรียงไว้ก่อนครับ...แต่ทุกข้อ...เป็นอกาลิโกทั้งนั้นครับ...ขึ้นอยู่กับสถานการณ์ไหน...จะใช้ข้อใดก่อนได้

เรื่องพรหมวิหารนี้เหมือน 4 ล้อของรถจะขาดล้อใดไม่ได้เลยเวลาใช้งานครับและ...เป็นธรรมเพื่อเสริมความเป็นมนุษย์และเป็นธรรมเพื่อปกครองคือคุ้มครองชีวิตที่ดีร่วมกันครับ

เป็นสิ่งที่ดีครับที่คุณเชื่อในเรื่องรักและเมตตา...เห็นด้วยเรื่องสุ๘สุดในสังคมโลก

การศึกษามาผิดทางหรือเปล่าครับ ฮา ๆเอิก ๆ

ด้วยไมตรีจิตมิตรภาพ

จาก...umi