อาเซียน เป็นเรื่องของรัฐบาล หรือ ชาวบ้านทั่วไป

ปี 2558 ความเป็นประชาคมอาเซียน  หรือ กลุ่มประเทศจำนวน 10 ประเทศ ที่ต้องอยู่อาศัยร่วมกัน  ใช้ภาษาเดียวกัน (ภาษาอังกฤษ) ร้องเพลงชาติ หริอ เพลงของประชาคมอาเซียนเดียวกัน ไปมาหาสู่ ทำมาค้าขาย  ไปทำงานได้ในอีก 9 ประเทศได้ อย่างเท่าเทียมกัน จะเกิดขึ้นอย่างสมบูรณ์ 

ประเทศใดเตรียมพร้อมมากกว่า ดีกว่า ก็เีสียเปรียยน้อยกว่า  อาเซียนที่มีอยู่ 10  ประเทศ ดูเหมือนจะช้ากว่าประเทศ อาเซียนบวกสาม ที่เป็นประเทศคู่ค้า  ได้แก่ จีน ญี่ปุ่น           เกาหลีก เสียมากกว่า  โดยเฉพาะประเทศเราที่มี สินค้าของประเทศเหล่านี้เข้ามาอยู่ในบ้านเราเต็มไปหมดแล้ว สินค้ากิน สินค้่าใช้จากจีน  หัวหอม กระเทียม ผลไม้ มีเต็มบ้าน แถมราคาจะถูกกว่าสินค้าไทยเสียด้วยซ้ำ

เมื่อต้นเดือนกันยายนที่ผ่านมาผมไปเสินเจิ้น ประเทศจีนมา  ไกด์บอกว่าบ้านรังนกกระจอก หรือ คอนโดที่อยู่ใกล้ถนนทางผ่านนั้น ชั้นบนจะเป็นที่อยู่อาศัย  ชั้นล่างจะเป็นโรงงานเล็กโรงงานน้อย ทำให้คิดถึงสินค้าของจีนที่มีขายอยู่ในประเทศไทย เต็มไปหมด  ผมเคยซื้อของฝากจากเชียงใหม่ ตุ๊กตาชาวเขาไปฝากเพื่อนที่ไประชุมด้วยกันที่เมืองคูชิงซาราวัค มาเลเซีย ที่ไปจากหกเจ็ดประเทศ  แจกเสร็จเดินไปย่านขายของที่ระลึก ก็เห็นตุ๊กตาเหมือนกับที่ผมได้แจกไปเปี๊ยบ  ตุ๊กตาที่นำมาจากเชียงใหม่ ก็เป็นตุ๊กตาจีน รู้สึกเสียใจ   อีกคราวหนึ่งไปเห็นกิมจ๊อ ผลไม่กวนห่อกระดาษแก้ว ที่ไต้หวันแล้ว เหมือนเปี๊ยบกับกิมจ๊อ ของฝากจากโคราชที่พรรคพวกเคยนำมาฝากภายใต้หีบห่อของฝากจากโคราชก่อนหน้าที่จะไปเจอที่ไต้หวัน 

ที่พูดมานี้ก็อยากบอกว่า ความเป็นคนอาเซียนของไทยกำลังเสียเปรียบ และจะเสียเปรียบมากขึ้นหากเรายังคิดว่าเป้นเรื่องของรัฐบาล 

ผมไม่แน่ใจว่า อบต. อบจ. กลุ่มแม่บ้าน เกษตรกร ชาวบ้านที่สามารถผลิต สินค้า การบริการ มีความรู้ความเข้าว่า จากนี้ต่อไป ถ้าจะทำมาค้าขาย หรือ จะทำงานการใด ก็สามารถทำได้ใน 10 ประเทศ หากมีความรู้ความเข้าใจว่าจะต้องอะไร ทำอย่างไร 

ถ้าไม่รู้ก็ต้องขวนขวายที่จะรู้  หรือ ผู้ที่รู้แล้วก็ต้องบอกกล่าวเล่าข่าวน จัดประชุม อบรบกันให้รู้  แม้รู้แล้วแต่ยังทำไม่ได้ในวันนี้ ก็จะเป็นพื้นฐานที่จะทำได้ง่ายขึ้นในวันข้างหน้า โดยไม่คอยแต่หวังว่ารัฐบาล หน่วยเหนือที่เกี่ยวข้องจะมาประเคนให้แต่อย่างเดียว เพราะอาเซียนเป็นทั้งเรื่องของรัฐบาล และชาวบ้านทั่วไป