ประชุมสภามหาวิทยาลัยกลางทุ่ง
วันที่ ๒๖
ธ.ค. ๕๔
สภาสถาบันอาศรมศิลป์จัดการประชุมที่ศูนย์ฝึกอบรมสถาบันอาศรมศิลป์
อ. บางแพ จ. ราชบุรี
ทำให้ผมได้นั่งประชุมสภามหาวิทยาลัยกลางทุ่งนาเป็นครั้งแรกในชีวิต
ที่จริงสภามหาวิทยาลัยเคยประชุมที่วัดกันมาแล้วครั้งหนึ่ง
ดังบันทึกที่นี่
เรามาประชุมที่นี่ เพื่อจะได้สัมผัสสถานที่สำหรับจัดกิจกรรมฝึกอบรม ที่ผสมผสานบรรยากาศแห่งท้องทุ่ง และสวน ที่เป็นธรรมชาติ และบรรยากาศแห่งธรรม ที่ศาลาปฏิบัติธรรม
พื้นที่ ๗๐ ไร่นี้ได้ชื่อว่าไร่ก๋ง เป็นมรดกของครอบครัว อ. วิชิต ชี้เชิญ โดยท่านเล่าว่าพ่อแม่ทำนา ไร่ สวน เลี้ยงลูก ๑๐ คน (ลูกสาว ๗) บนที่ดินผืนนี้ภายในมีฮวงซุ้ยฝังศพบิดาของ อ. วิชิต ไว้ ต้องการให้เป็นสถานที่แห่งบุญกุศล การใช้เป็นศูนย์ฝึกอบรมจึงตรงกับวัตถุประสงค์ เพราะบิดามารดาของท่านเป็นคนเห็นคุณค่าการศึกษา
มีห้องน้ำหลายห้อง นอนเต๊นท์ ขุดบ่อ ๒ ไร่ ปลูกไม้สัก ๑๒ ไร่ที่นา ๔๐ ไร่ ตั้งใจให้เป็นเกษตรกรรมอินทรีย์ทั้งหมดไร่ก๋งยินยอมให้อาศรมศิลป์มาใช้ เป็นแหล่งเรียนรุ้ กำหนดกิจการ ทางญาติพี่น้องจะทำตามโดยไม่มีข้อแม้ โดยจะจัดการลงทุนเรื่องสิ่งก่อสร้างเองทั้งหมด
ทางอาศรมศิลป์จะใช้เป็นศูนย์ฝึกอบรมการพัฒนาองค์รวม โดยใช้นาเป็นฐาน
ศ. ระพี สาคริก นายกสภาฯ กล่าวว่า การเกษตรสอนให้รักแผ่นดิน รู้จักบุญคุณของธรรมชาติ อดทน
เรานั่งประชุมที่ศาลาหลังเล็กริมแปลงนา ท่ามกลางอากาศเย็นสบายค่อนไปทางหนาวเพราะลมแรง ผมร่วมประชุมไป ซึมซับธรรมชาติไป โดยเฉพาะภาพนกลักษณะคล้ายนกนางแอ่นบินโฉบแมลง พอสายอีกหน่อยเขาไปเกาะพักผ่อนที่สายไฟ เกือบเที่ยงก็หายไปทั้งฝูง อ. วิชิตบอกว่าเป็นนกหนีหนาวมาจากทางเหนือ มีในฤดูนี้เท่านั้น
วาระสำคัญที่สุดของการประชุมคือ ข้อบังคับว่าด้วยการศึกษาระดับปริญญาตรี ซึ่งจะเปิดรับนักศึกษาเป็นครั้งแรกในปี ๒๕๕๖ รวม ๓ สาชาวิชาคือ สถาปัตยกรรมศาสตร์ การศึกษาปฐมวัย และผู้ประกอบการทางสังคม ซึ่งตามแนวทางของสถาบันอาศรมศิลป์ ย่อมเป็นอุดมศึกษาทางเลือก แต่ก็จะต้องดำเนินการตามมาตรฐานของ สกอ. ข้อบังคับฯ จึงต้องสอดคล้องกับข้อกำหนดของ สกอ. แต่ข้อกำหนดนั้น รวมทั้งข้อบังคับฯ จะเป็นเพียงมาตรฐานขั้นต่ำ ในทางปฏิบัติจริง นศ. จะได้เรียนรู้แบบบูรณาการอย่างเข้มข้น
ผมได้เสนอว่า ในทางปฏิบัติ ให้เน้นการเรียนรู้ฝึกฝนฉันทะและทักษะในการเรียนรู้ (learning skills) มากกว่าเรียนรู้วิชา เน้นหลักการว่า เรียนรู้วิชาสำหรับเป็นพื้นฐานสำหรับการฝึกทักษะการเรียนรู้ คือให้กลับทาง เป็นมองวิชาเป็น means ไม่ใช่ end ส่วนทักษะการเรียนรู้เป็น end แทนที่จะเป็น means อย่างที่ยึดถือกันทั่วไปในขณะนี้
ผมชื่นชมที่ทีมงานของสถาบันอาศรมศิลป์ใช้วิกฤตน้ำท่วมเป็นโอกาสออกไปทำงานร่วมกับชุมชน ฟื้นจิตวิญญาณช่วยเหลือตนเองและช่วยเหลือกันเองของชุมชน ได้ภาคีในชุมชนหลายแห่งมาก สำหรับทำงานวิชาการแบบงอกงามจากชีวิตจริง
การประชุมสภามหาวิทยาลัยกลางทุ่งในวันนี้ จึงให้ความสุขทั้งจากธรรมชาติ และจากการได้ร่วมรับฟังเรื่องราวดีๆ เป็นบุญกุศลแก่ชีวิตเป็นอย่างยิ่ง
วิจารณ์ พานิช
๒๗ ธ.ค. ๕๔
|
บรรยากาศการประชุมสภามหาวิทยาลัยกลางทุ่ง
|
|
อากาศเย็นก็มีผ้าขาวม้าสะอาดให้บริการสำหรับห่มหรือพันคอ
|
|
ถ้าสังเกตให้ดีในภาพนี้มีนกคล้ายนกนางแอ่นหลายตัวบินเรี่ยดินโฉบแมลง
|
|
พอสายอีกหน่อยก็ไปเกาะสายไฟพักผ่อน
|
|
ต้นจันทน์ อายุน่าจะถึงร้อยปี
|
|
ต้นมะขาม อายุน่าจะถึงร้อยปีเช่นกัน
|
|
รับพรปีใหม่จาก ศ. ระพี สาคริก ในศาลาปฏิบัติธรรม
|
|
เมนูน้ำผักของ อ. วิชิต อร่อยจริงๆ
|
|
อีกบรรยากาศหนึ่งของสถานที่ประชุม
ถ่ายรูปหมู่เป็นที่ระลึก
ในศาลาปฏิบัติธรรม
|
ความเห็น (2)
ชื่นชมค่ะ ตอนที่ทำงานอยู่สำนักงานสาธารณสุขจังหวักแพร่ มีสาธารณสุขจังหวัดหมอนักพัฒนาชื่อ หมอมงคล ณ สงขลา ท่านมักชวนพวกเราชาวสาธารณสุขระดับจังหวัด ไปทานข้าวมื้อเย็น ที่สวนบ้านของเจ้าหน้าที่ที่ทำงานระดับอำเภอ โดยทุกคนเตรียมอาหารไปเอง ให้เจ้าของบ้านเตรียมสถานที่อย่างเดียว สถานที่มักเป็นสวน ปูเสื่อล้อมวงทานข้าวกัน เสร็จสรรพท่านก้อคุยเรื่องราวต่างๆ ที่ท่านมีโอกาสไปรับฟังจากการประชุมให้ฟัง หัวเราะไปด้วย แหย่เล่นบ้าง สนุกสนาน พร้อมรับฟังปัญหาการทำงานไปด้วย ดิฉันรู้สึกชื่นชมท่าน และเสียดายทุกครั้งหากติดธุระไม่ได้ไปร่วมวงกับท่าน จึงมีความสุขทุกครั้งที่ระลึกถึงความดีงามที่ท่านปลูกฝังแนวคิดการทำงานต่างๆให้ แม้เวลาจะล่วงเลยไปนาน ประมาณปี 2528-29 แต่ความดีงานเหล่านั้นได้ตกผลึกเป็นปัญญา ทำให้เกิดอุดมการณ์ทำงานวันนี้ของข้าพเจ้า
ชอบบรรยากศแบบนี้มากครับ เป็นการสะท้อนกระแสสังคมการศึกษาที่ดีมาก ไม่รู้ว่าสังคมไทยจะมองเห็นสิ่งนี้บ้างหรือเปล่า