โคลงสี่สุภาพ เตือนตน เตือนท่าน
๐ สรรพสิ่งในโลกล้วน อนิจจัง
จะป่วยกล่าวไยยัง มนุษย์ไซร้
รักแล้วเปลี่ยนเป็นชัง เช่นที่ เห็นแฮ
มีสติปล่อยวางได้ ดับร้อนรุมทรวง
๐ ปวงท่านอย่าโศกเศร้า เสียศรี
รู้รับและขันตี ต่อตั้ง
เรื่องร้ายมักจะมี มายั่ว ยวนแล
ทุกสิ่งควรยับยั้ง หยุดด้วยสติตรอง
๐ มองโลกที่หลากร้าย ธรรมดา
ยึดมั่นมากปัญหา ห่อหุ้ม
ครองชีพยึดปัญญา อยู่อย่าง ตื่นแฮ
ดีกว่าจะมัวกลุ้ม กอดเกี้ยวไป่วาง
๐ ทางสงบพระตรัสชี้ เชลงอรรถ
ศีล สมาธิ ปัญญา ปรมัตถ์ เลิศล้ำ
น้อมนำจิตปฏิบัติ บูชิต พระนา
จักชนะบ่เพลี่ยงพล้ำ พ่ายแพ้มารยา
๐ ศาสนามีไว้เพื่อ นับถือ
การปฏิบัติแหละคือ หลักเน้น
ศรัทธาขาดรู้ฤา ประเสริฐ
ปริยัติปฏิบัติเฟ้น ฝึกฟื้นใจตน
ขอบคุณคุณครูภาทิพ และครูอาจารย์ทั้งหลายผู้สอนสั่งเรื่องร้อยกรอง
พระมหาวินัย ๒๐.๑๐ น. : ๘ ม.ค. ๕๕
หมายเลขบันทึก: 474037เขียนเมื่อ 8 มกราคม 2012 20:42 น. ()แก้ไขเมื่อ 14 มิถุนายน 2012 21:22 น. () สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (5)
นมัสการขอบพระคุณเจ้า
เป็นโครงสีสุภาพ ที่เปี่ยมความหมายมาก ๆ เจ้าค่ะ
ขอบคุณคุณโยม poo และคุณโยมณัฐรดาที่มาเยี่ยมชม ขอให้มีความสุข
นมัสการครับ
เข้ามาเรียนรู้ชื่นชมครับ งามทั้งเสียง ทั้งคำ และ ความหมาย
ขอบคุณ คุณโยม small man ที่มาเยี่ยมชม ขอให้มีความสุข
๐ คุณแม่มีมากพ้น ...... พรรณนา
คุณพ่อเกินจักมา ......... วัดได้
คุณพี่ที่พึ่งพา ........... เพียงศิขระ
คุณครุสอนสั่งไซร้ ..... สุดเอื้อนเอ่ยถึง
พระมหาวินัย ๑๖.๑๕ น. : ๑๖ ม.ค. ๕๔