23 ธันวาคม 54 ภารกิจพิชิตไข้เลือดออก DAY 19

หากว่าเรากำลังสบาย มาเป่าลูกโป่ง ปู้ด ปู้ด

ใกล้แล้วจ๊า ใกล้แล้วจ้า กับงานปีใหม่สอดไส้ด้วยความรู้ของเรา ใกล้แค่ไหนก็ต้องบอกว่า พรุ่งนี้แล้วนะน้องนางเอ๋ย วันนี้เราเลยต้องรับศึกหนักกับลูกโป่งร่วม300ลูกที่เราซื้อมาตกแต่งงาน  ท่านผู้อ่านคงคิดว่าจบงานนี้คงแก้มบวมเป็นคางทูมแน่นอน เสียใจค่ะ คุณคิดผิด เพราะเรามีที่สูบยางรถจักรยาน แต่ว่าสูบหมดคงกล้ามขึ้นแหงมๆ

เอาล่ะค่ะ วันนี้เหล่านิสิตแพทย์ก็ได้ตื่นกันตั้งแต่เช้า หอบของจัดงานขนาดเท่าโรงเก็บขยะไม่รับฝากที่ซื้อกันมากองไว้ที่บ้านเมื่อนานมาแล้วขึ้นรถกันยกใหญ่ เราว่ารถเราใหญ่แล้ว แต่ก็ต้องมาขนกันถึงสองครั้งสองครา

ถึงศาลาประชาสำราญปุ๊บ ทุกคนก็วิ่งหางานเป็นของตัวเอง แต่ไม่มีใครจับลูกโป่งกันเลยซักคน วันนี้เราไม่ได้นัดใครไว้นะ แต่แอบเหลือบไปเห็นอีกมุมหนึ่งของศาลา พี่ๆอสม. เค้าก็แอบนัดกันมาช่วยเราเหมือนกันนะ แต่เค้าไม่รู้ว่าเราจะทำอะไร ก็ได้แต่นั่งมอง เอาล่ะ ในเมื่อเรากำลังต้องการทรัพยากรบุคคลอยู่พอดี ก็ทำเป็นเดินหน้าเหนื่อยเข้าไปหาทั้งๆที่ยังไม่ได้เริ่มหยิบจับอะไร "พี่ๆช่วยหนูเป่าลูกโป่งหน่อยได้มั้ยคะ พอดีว่าพวกหนูกลัวเวลามันแตก" ฮี่ๆ ได้ผล พี่ๆไฟแรงถามกลับมา "ลูกโป่งอย่างเดียวเองเหรอ ช่วยอย่างอื่นด้วยก็ยังได้นะ แค่นี้สบาย"  ไม่รู้อะไรซะแล้ว  เห็นปริมาณแล้วจะง่ายไม่ออกเลย "ไม่เป็นไรค่ะ ลูกโป่งอย่างเดียวก็พอค่ะ"  ว่าแล้วพี่เค้าก็เริ่มโจ้วงเหล้า กึ่มๆกันไปด้วยที่มุมศาลามุมนั้น พี่คนนึงก็หยิบที่สูบจักรยานไปเริ่มปั๊มทันที เริ่มที่เวลาเก้านาฬิกาตรง   นสพ.ก็หาได้นิ่งนอนไม่ กำลังตัดเชือกทำโมบายติดหลังคากันเหมือนโรงงานนรก แต่ก็สนุกมาก  แรงใดรือจะเท่าเราสามัคคี  แป๊ปเดียวก็เสร็จแล้วคร่า หลังคาทั้งสองด้านมีโมบายระย้าย้อยไปทั่วหลังคาเลย เอาล่ะ เหลือจัดลูกโป่ง ตอนนี้ก็เริ่มมีลูกพองๆเป็นกลุ่มเป็นก้อนขึ้นมาแล้ว เราก็เริ่มเรียงสีกันเลยคร่า

เที่ยงแล้วนะ  ลูกโป่งยังไม่ได้สูบอีกครึ่งนึงแน่ะ 555 พี่คนสูบเริ่มมีแขนที่ใหญ่ไม่เท่ากันแล้วคร่า เค้าอึดมากนะ สูบสามชั่วโมงแบบน็อนสต๊อบ พอเหล้าเข้าปาก มือก็ถือสาก ปากก็ถือศีล เอ๊ะเกี่ยวอะไร  ไม่ใช่ค่ะ แค่จะบอกว่า พอเมรัยไหลลงศอ แม้ม้าฮ่อยังต้องชิดมุม 555 ภาษาเริ่มวิปริตใหญ่แล้ว ไม่รู้ยุคไหนเป็นยุคไหน  เราเริ่มหิวกันแล้วล่ะ ว่าแล้วส่งหน่วยเสบียงออกไปล่าสัตว์ บ้าแล้ว ไปซื้อข้าวค่ะ ไม่นานนัก (ประมาณสองชั่วโมงเศษ) ก็กลับมาพร้อมอาหารตามสั่งที่มีเผื่อพี่อสม.ด้วยค่ะ  ตอนแรกพี่ๆเค้าก็เกรงใจไม่กล้ากิน เราเลยต้องบอกว่า "ไม่เป็นไรค่ะ พวกหนูสวยและรวยมาก กินเถอะค่ะ" เค้าก็เลยหยิบกินพร้อมกับก่นด่าอย่างหมั่นไส้ในใจ ล้อเล่นค่ะ เราไม่ได้พูดอย่างนั้น เอาเป็นว่าสุดท้ายเค้าก็ยอมกิน

15.00น. ลูกโป่งยังเป่าไม่หมดค่ะ 555 พี่ๆเริ่มสาปแช่งเราในใจ  นังเด็กพวกนี้เอางานอะไรมาให้พวกชั้นทำเนี่ย  งานเราเริ่มสวยงามเป็นรูปเป็นร่างแล้ว จากศาลาโทรมๆฝุ่นเกาะแห้งเหี่ยว ก็ถูกเราชุบตัวให้สวยงามคล้ายจะจัดงาน กะลาดินเนอร์ ตอนนี้วงเหล้าลงไปนอนตายหน้าแดงก่ำ ไม่ได้เมานะคะ แต่หมดแรงสูบลูกโป่ง ตอนนี้ก็เหลือแต่รอให้เค้ามาติดตั้งเต๊นท์ใหญ่ด้านนอกศาลา แล้วก็ตกแต่งเต๊นท์อีกเล็กน้อย ก็จะได้เวลากลับบ้านสุขสันต์แล้วแหละคร่า

 

วันนี้ก็ต้องขอลาไป CPR พี่อสม.ก่อนนะคะ ดูท่าจะไม่รอด 555

 

สุราเมรยมัชชปมาทัฏฐานา เวรมนีสิข่าวปทังสมาทิยามิ

การดื่มสุราทำให้ความสามารถในการอ่านข่าวลดลง

 

สำนักข่าวเฝ้าระแวง (^.^)v