ครูที่ฉันรักมากที่สุด นฤมล
เรียงความ
เรื่อง ครูที่ฉันรักมากที่สุด
“อาจารย์ วัณนภา บุญมา” เมื่อได้ยินชื่อนั้นในรั้วรัตนโกสินทร์สมโภชลาดกระบังแล้วนั้นทุกคนจะแสดงอากการ ท่าที่หรือคำพูดวิพากษ์วิจารณ์ว่า โอ๊ย อาจารย์นะหรอ ดุจะตาย บ้างละ เรื่องมากบ้างละ แต่ที่จริงแล้วใครบ้างจะรู้ว่าครูคนนี้แหละที่พยายามจะพัฒนาสื่อการเรียนการสอนเพื่อใครล่ะ ไม่ใช่เพราะว่านักเรียนของท่านหรอใครจะเห็นบ้างล่ะว่าท่านต้องเหนื่อยเพียงไหน กว่าจะทำงานขึ้นแต่ละชิ้นได้ ต้องใส่ใจรายละเอียดกับงานมากแค่ไหน แต่ดูสิ่งที่เราตอบแทนท่านสิ เมื่อได้แผนงานมาก็ ขย่ำทิ้งบ้างละ ไม่ทำบ้างละ อื่นๆอีกมากมาย ไม่มีใครใส่ใจงานของท่านสักคน ไม่มีใครสนใจว่างานชิ้นนั้นได้มาจากความพยายามของใครบ้าง นี้แหละเป็นสาเหตุที่ข้าพเจ้ารักท่านมากๆ เพราะการที่ท่านไม่เคยดูดายในงานที่ได้รับหมอบหมาย ใส่ใจกับทุกรายละเอียด ทุกชิ้นงาน และเมื่อใดที่ได้รู้ว่า ลูกศิษย์ของท่านได้ดี ก็พลอยยินดีด้วยอย่างยิ่ง ละชี้แนวทางให้เดินไปในทางที่ดีกว่าอีกด้วย แต่เมื่อไรที่ลูกศิษย์ของท่านนั้นล้ม ท่านก็ไม่เคยจะนิ่งเฉย และยื้นมือเข้ามาช่วยในทันที่ ทุกๆอย่างที่ท่านได้ทำให้ข้าพเจ้าได้เห็นในสิ่งที่ได้ทำนั้น ข้าพเจ้าจะปราบปลื้มเป็นอย่างยิ่งและนำสิ่งเรานั้นมาปรับใช่ในชีวิตประจำวันของข้าพเจ้า และทุกๆคำสอนของท่าน ข้าพเจ้านั้นได้มา คิด พิจรณาแล้วว่าทุกอย่างมีเหตุผลทั้งหมดอยากขอโทษในสิ่งที่ล่วงเกิน อย่างจะขอขอบคุณ โรงเรียนรัตนโกสินทร์ฯที่นำทาง มาให้เจอกันครูที่แสนดีอย่างนี้ และขอขอบคุณที่ อ.วัณนภาได้พยายามอย่างมากเพื่อเราและนักเรียนของท่านอย่างมากที่สุด และข้าพเจ้าขอให้คำมั่นสัญญาว่า เมื่อได้ที่ข้าพเจ้า มีอนาคตที่ดี และหน้าที่การงานที่พร้อม จะไม่มีวันลืมพระคุณของคุณครูที่ชื่อว่า
“วัณนภา บุญมา”
น.ส นฤมล อักษรทิพย์ เลขที่30 ม3/2
ความเห็น (1)
ซึ้งมากๆๆเลยยยย
เมื่อใดที่ข้าพเจ้า มีอนาคตที่ดี และหน้าที่การงานที่พร้อม จะไม่มีวันลืมพระคุณของคุณครูที่ชื่อว่า
“วัณนภา บุญมา”