หนักใจ.....

อาจารย์ใจดีไปไหม

สวัสดีคะ/ครับนักเรียน......เสียงของครูที่ทักทายกับนักเรียนในชั้นเรียน

วันนี้ฉันได้มีโอกาสเรียนวิชากิจกรรมพัฒนาผู้เรียนซึ่งคาบนี้เป็นการให้นิสิตแสดงบทบาทสมมติว่าเป็นครูที่สอนชมรมต่างโดยมีนิสิตที่เหลือไปนั่งเรียน และฉันก็เป็นนักเรียน ความรู้สึกแตกต่างจากที่เรียนกับอาจารย์จัง รอบข้างๆมีแต่เสียงคุย เล่นกัน หยอกล้อกัน แล้วใครกันที่ฟังเพื่อนที่แสดงเป็นครูสอน ตอนนี้จิตใจของฉันนึกถึงตอนที่ตัวเองนั่งเรียนวิชาฟิสิกส์อยู่ คุย คุย คุย และก็คุยๆๆๆๆๆ กับเพื่อนๆเหมือนยังกับว่าเราไม่ได้เจอกันมานานแสนนานทั้งทีเห็นว่าอาจารย์เดินเข้ามาแล้วแต่พวกเราก็ยังไม่หยุดคุย เพราะอะไร อาจารย์ใจดีไปหรือ?  ตอนนี้ฉันก็กำลังนั่งอยู่ท่ามกลางเสียงคุยกันเจี่ยวจ้าว ฉันหนักใจมากกับพฤติกรรมต่างๆในตอนนี้ ฉันนั่งคิดและได้คำตอบว่า เปล่าเลย อาจารย์ท่านไม่ได้ใจดีไปหรอกแต่ท่านให้เกียรติในการตัดสินใจของเราต่างหาก ว่าเราควรประพฤติตนอย่างไรเมื่อถึงเวลา ตอนนี้ฉันพอจะรับรู้ความรู้สึกของอาจารย์แล้วหละว่า การที่เราตั้งใจจริงว่าอยากจะให้แก่เขาแต่เขาไม่พร้อมจะรับแต่เราก็ต้องหาทาง หรือวิธีการให้เขายอมรับนั่นมัน ยากขนาดไหน ตอนนี้ฉันตั้งใจฟังที่เพื่อนๆกำลังอธิบาย และการแนะนำบทเรียนมีเกมและเพลงต่างๆมาเสนอทำให้ดึงความสนใจให้นักเรียนตั้งใจฟังไม่น้อย และไม่นานทุกๆก็ตั้งใจฟังและปฏิบัติตาม ฉันเชื่อว่าชั่วโมงแรก หรือคาบแรกๆเป็นนาทีทองของการมอบใจสำหรับเด็กๆหรือผู้ฟังหลายๆคนว่าควรติดตามต่อหรือไม่ อย่างไร ตอนนี้ฉันเชื่อแล้วว่าเป็นตวามจริง