คุณครูไปเที่ยวปาย

แอบเกเร แฝงตัวไปดูงานกับโรงเรียนของเพื่อน
ช่วงวันที่ 6 - 10 ธันวาคมที่ผ่านมา
โดยเริ่มต้นจากลำปาง ไปเชียงใหม่
และสิ้นสุดที่แม่ฮ่องสอน ได้สัมผัสอากาศเย็น ๆ
จนเสียงหายไปสองวัน ทริปนี้ได้มีโอกาสเยี่ยมชม
โรงเรียนบุญวาทย์วิทยาลัย จ.ลำปาง ขอบคุณที่สุดกับการต้อนรับที่อบอุ่น
และอาหารอร่อยมาก ๆ ที่สำคัญคือแอบชื่นชมวิธีการสอน TOK
ซึ่งน่าจะคล้าย ๆ กับระบบการสอนของอาชีวะที่เน้นการเรียนการสอน
เป็นชิ้นงานเป็นโครงการ

สนุกสนานกับการท่องเที่ยวทัศนศึกษาพอสมควร
แต่ประทับใจที่สุดก็คงจะเป็นคืนวันที่ 8 ธ.ค. 54
ที่ไปเดินเที่ยวกันที่ถนนคนเดินที่ปาย
แบบต่างคนก็ต่างเดินแยกย้ายกันไปคนละทิศคนละทาง
จนเวลาประมาณ 2 ทุ่มกว่า ๆ ซึ่งเป็นเวลานัดกับรถตู้ คุณต้อย (ไกด์)
กับ คุณติ๊ก (มือขับ) ที่พาไป ซึ่งจะมาจอดรับที่บริเวณสถานีตำรวจ
ผลปรากฎว่าความที่เมื่อยล้าจากการเดินช็อบปิ้งแบบลืมตัว
ทำให้ครูแอ้กับเพื่อนอีกคน คงจะเดินแบบสะเปะสะปะ
(เหมือนนักท่องเที่ยวหลงทาง) แต่จริง ๆ ก็รู้จักเส้นทาง
ที่นัดไปขึ้นรถตู้แล้ว เพราะถามร้านค้าแถวนั้น

จู่ ๆ ก็มีรถมอเตอร์ไซต์ชะลอความเร็วอยู่ด้านหลัง
พร้อมกับมีเสียงถามมาว่า "ได้ที่หลับที่นอนกันละยังครับ"
สองคนก็หันไปแบบงง ๆ

เสียงคุณพี่ตำรวจนั่นเอง....
นี่คือความรู้สึกประทับใจมาก ๆ กับเสียงที่บ่งบอกถึงความห่วงใย

สิ่งนี้คือ..ความเอื้ออาทรสำหรับนักท่องเที่ยวที่ยิ่งใหญ่ทีเดียว
แม้บางคนอาจจะมองข้ามไป เพราะดูเป็นเรื่องเล็กน้อย
แต่สิ่งเหล่านี้จะต้องเกิดจากภายในของจิตใจ

ซึ่งนำไปสู่หน้าที่และความรับผิดชอบที่มีต่อนักท่องเที่ยว
ไม่ว่าจะเป็นคนไทยหรือคนต่างชาติ
เป็นสัญญาณที่บ่งบอกถึงความพร้อมที่จะจะดูแล ปกป้อง
ให้ความปลอดภัยแก่นักท่องเที่ยวรวมถึงประชาชนอย่างแท้จริง
ของผู้เป็นตำรวจ

ขอบคุณนะคะ คุณตำรวจที่แสนน่ารัก

หากใครที่อ่านเจอ และเป็นคน "ปาย" 

เราขอฝากความชื่นชม "ตำรวจที่ปายน่ารักมาก"
และฝากคำขอบคุณไปยังคุณตำรวจท่านนั้นด้วย
ซึ่งขี่รถมอเตอร์ไซต์ผ่านมาในวันและเวลาดังกล่าว
ก่อนจะเลี้ยวรถเข้าไปในสถานีตำรวจ

[โสภณ เปียสนิท]

มาเยี่ยมเยือนครับ

ห้องนี้มีใช้เพื่อถ่ายทุกข์
เหลือความสุขง่ายง่ายที่ได้เห็น
หากไม่มีซิลำบากแสนยากเย็น
แบกทุกข์เข็ญหาที่ถ่ายทุกข์ไม่เจอ เอย

 

[ครูแอ้]

ขอบพระคุณท่านอาจารย์โสภณที่สุดค่ะ ที่กรุณามาเยือนเสมอ ๆ