ทุกชีวิตต้องไม่ยึดมั่นถือมั่น
ทุกชีวิตต้องไม่ยึดมั่นถือมั่น
เรื่องนี้เป็นเรื่องสำคัญที่สุด และทั้งหมดทั้งสิ้นด้วยของพระพุทธศาสนา คือ การไม่ยึดมั่นถือมั่นอะไรโดยความเป็นของเรา เป็นหลักพื้นฐานทั่วไป ตั้งแต่ต้นที่สุดจนปลายที่สุด จะขอยกตัวอย่าง แม้แต่เด็ก ๆ ก็ควรจะมีความรู้เรื่องไม่ยึดมั่นถือมั่น มิฉะนั้นจะดิ้นรนเป็นทุกข์เมื่อมีความเจ็บปวดมากเกินไป หรือว่าแม้เมื่อของเล่นเขาแตก เขาก็จะร้องไห้เหมือนกับจะตาย หรือว่าเด็ก ๆที่ยึดมั่นถือมั่นเกินไป พอสอบไล่ตกก็ร้องไห้เหมือนจะตายหรือบางทีก็ไปฆ่าตัวตายเสีย ก็เคยได้ยินว่ามีเหมือนกันในบางกรณี นี่เพราะยึดมั่นถือมั่นเกินไป
ดังนั้น แม้แต่เด็กเล็ก ๆก็ควรจะมีความรู้เรื่องไม่ยึดมั่นถือมั่นไว้เป็นพื้นฐาน อย่าหมายมั่นอะไรให้เป็นตัวตนของตน มากเกินไป จนต้องเป็นทุกข์ทุกคราวที่สิ่งนั้นเปลี่ยนแปลงไปให้ตั้งตนอยู่ในสภาพที่ถูกต้องหรือพอดี อะไรมีจะต้องกินจะต้องใช้จะต้องทำ ก็กินก็ใช้ก็ทำ ก็เกี่ยวข้องไปตามสมควรแต่ไม่ต้องยึดมั่นถือมั่น หรือหมายมั่นให้เป็นตัวตนหรือเป็นของตน จนกระทั่งว่าพอสิ่งนั้นเปลี่ยนแปลงหรือแตกดับลงไปก็เป็นทุกข์เหลือประมาณ คือเกินจำเป็น ถึงกับไปฆ่าตัวตายอย่างนี้ นี่แม้แต่เรื่องเด็ก ๆ แม้แต่พวกเด็ก ๆ ก็ควรจะมีความรู้เรื่องไม่ยึดมั่นถือมั่น
ถ้าเป็นคนหนุ่มคนสาวขึ้นมา ก็ยิ่งจะต้องมีคงามรู้เรื่องความไม่ยึดมั่นถือมั่น มิฉะนั้นจะมีเรื่องที่จะต้องร้องไห้มากเกินไป มีเรื่องที่จะต้องฆ่าตัวตายมากเกินไป แล้วเหมือนกับที่ฆ่าตัวตายกันอยู่เป็นประจำ เรียกว่า ผิดหวัง ก็ผิดหวังอย่างยิ่งในเรื่องความรัก แล้วฆ่าตัวตาย
ที่นี้ก็มาถีง คนที่อยู่เป็นคู่ ผัว เมีย สามีภรรยายกันแล้วก็ไม่จำเป็นจะต้องยึดมั่นถือมั่น นี้อาจจะต้องมีความรู้เรื่องไม่ยึดมั่นถือมั่น ถ้ามันผิดหวังเกี่ยวกับเรื่องภรรยาย สามีก็ไม่ต้องฆ่าตัวตาย แล้วก็ไม่ต้องฆ่าคนอื่นให้ตายด้วยตัวเอง ตายนี่เรื่องว่ามันเกิดไป เป็นต้น
จากหนังสือหลักการปฏิบัติ หลวงพ่อพุทธทาส การดำรงชีวิตที่ถูกต้อง
ความเห็น (1)
