นานมาแล้วที่ ครูดอยไม่ได้เข้ามาบันทึก เนื่องจากว่าในบริบทของโรงเรียนทำให้ความคิดการบรรยายหรือ ได้อยู่คนเดียวน้อยมากไม่ค่อยได้นั่งคิดอะไรให้เป็นเรื่องเป็นราวซักเท่าใด เนื่องจากค่อนข้างจำกัดด้วยเวลา จะมีเวลาว่าง เวลาส่วนตัวก็ คงดึก หลังสามทุ่ม ในเวลานี้ก็ ง่วงแสนง่วง พลันตื่นเช้าเตรียมการสอนแล้วเข้าสอน วนเวียนอย่างนี้ทุกวี่วัน
ในการจัดการเรียนการสอน ครูดอยเคยสัมผัสชีวิต หรืออยู่ร่วมกับชนเผ่าอยู่หลายชนเผ่าเหมือนกัน อาทิเช่น ตอนเป็นครูอัตราจ้าง ก็ได้ไปอยู่ร่วมกับ ชนเผ่า ลาหู่ดำ (มูเซอดำ) เป็นชนเผ่าที่ ค่อนข้างดี สุภาพ รักความสงบ อยู่แบบเรียบง่าย ทำให้ชีวิตครูดอยในช่วงนี้ เป็นช่วงที่มีความสุขมากในการสอน
สามปีต่อมา สอบพนักงานราชการได้ จึงจำต้องเป็นสถานศึกษาเปลี่ยนห้องเรียน ซึ่งห้องเรียนนี้ อยู่ในชุมชน ปกากญอ (กะเหรี่ยง)ซึ่งประเพณีวัฒนธรรมก็แตกต่างกันออกไป ซึ่งชนเผ่านี้ ครูดอยคิดว่าได้รับการพัฒนามากที่สุดซึ่งสังเกตุจากการที่คนในชุมชน ส่งลูกหลานเรียนในระดับสูงขึ้น และประกอบอาชีพที่ดี เช่น รับราชการ ครู หมอ พยาบาล ต่างๆ
ต่อมาอีกไม่นานนัก ประมาณ 1 ปี ครูดอยก็สอบบรรจุได้ ซึ่งห้องเรียนนี้ ส่วนใหญ่แล้วเป็นเผ่า ลีซู (ลีซอ)ซึ่งเป็นเผ่าที่ค่อนข้าง(ตามความคิดผมนะครับ)สอนยากนิดหน่อย หรือชุมชนยังไม่ค่อยได้รับการพัฒนาในทางการศึกษาเพราะประการส่วนใหญ่ยังไม่ค่อยได้รับการศึกษา และตอนนี้ครูดอยก็อยู่ร่วมกับชนเผ่านี้มาแล้วประมาณ 1 ปีกว่าๆซึ่งต้องมีความอดทนสูงมากในการสั่งสอน(อดทน อดกลั้น อดไม่ไหวแล้วมั้ง)
หากใครเคยมีประสบการณ์ก็ขอคำแนะนำด้วยนะครับ
สำหรับบันทึกนี้ก็ขอจบไว้เท่านี้ละกัน โอกาสหน้าค่อยมาบันทึกเพิ่ม
บรรยากาศยามเช้า ทำกิจกรรมหน้าเสาธง