คำว่า"รู้เท่าทันกรรม ชีวิตเป็นสุข" เป็นเรื่องที่เป็นไปได้และเป็นไปได้จริงมากที่สุด จริงอยู่พุทธศาสนาสอนเรื่องของ "กรรม" เป็นหลัก (ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่า ผมไม่ใช่ผู้รู้เรื่องพุทธศาสนาเท่าไหร่ และก็ไม่ใช่คนดีอะไรมากครับ ยังมีกิเลศอีกเยอะ แต่เขียนตามความรู้สึก) แต่เข้าใจว่าเป็นการสอนเรื่อง "กรรม" เพื่อให้รู้เรื่องของ "ทุกข์" เป็นหลัก โดยเฉพาะ "กรรมที่เกิดขึ้นในอดีต" เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นมาแล้วไม่สามารถแก้ไขได้ เปรียบเหมือนเราทานอาหารเข้าไปแล้ว แล้วบอกว่า "เราจะไม่ทานอาหารที่ทานเข้าไปเมื่อกี้" ดังนั้น "การรู้เท่าทันกรรม" จึงเป็นเรื่องที่ถูกต้อง ถึงแม้ว่าเมื่อเราทานไปแล้วท้องเสีย ก็ให้รู้ว่าเพราะทานมันเลยท้องเสีย จะไปคิดว่ารู้อย่างนี้ไม่น่าทานมันเลย คิดแบบนี้ก็ไม่มีประโยชน์ นี่ขนาดยังไม่ได้อ่านนะครับ แค่ชื่อหนังสือก็สามารถเข้าใจได้ในระดับหนึ่งแล้ว (อาจคิดไปเองว่าเข้าใจระดับหนึ่งแล้ว) ยังไงถ้าอ่านแล้วอาจนำมาขยายผลต่อครับ แต่ถ้าให้ดีลองไปหาซื้อหรือยืมมาอ่านเองนะครับ
ขอบคุณครับ อ.ขจิต คิดถึง อ.เหมือนกัน หวังว่าจะได้มีโอกาสเจอกันอีกนะครับ