รำพึง รำพัน
ระยะนี้ความสุขในการทำงานกำลังจางหาย.......
เหลือไว้เพียงความตั้งใจในการทำงานเพื่อให้ได้ผลงานออกมาตามที่ทุกคนมุ่งหวัง
ตรงกับความรู้สึกของใครหลายคนหรือเปล่า ????
เคยมีใครคนหนึ่งบอกไว้ว่า........เหนื่อยกับการที่ต้องมีนายหลายคน หลายความคิดเห็น
เราว่า....นายหลายคน....ไม่เป็นไร...แต่ขอให้นายทำความเข้าใจตกลงกันว่าจะทำอย่างไร.....เป็นแนวเดียวกัน เพื่อคนทำงานจะได้ไม่เหนื่อย (ใจ) มาก
สงสารน้อง.......สงสารตัวเอง......เวลาที่ไม่สามารถตอบคำถาม.... วางแผนงานได้........ต้องปรับเป็นวันต่อวัน.........หน่วยงานที่เกี่ยวข้องต้องวุ่นวายปรับแผนเป็นวันต่อวันเหมือนกัน
เคยมีใคร....ถามว่า.....มีหนังสือแต่งตั้งมั้ย......ไม่มี
การจะมอบหมายให้ใคร ทำอะไร......ควรต้องมีเอกสารการมอบหมายที่ชัดเจน ใช่หรือไม่
เป็นการให้หน้าที่.....แล้วต้องให้อำนาจ....ในระดับหนึ่งด้วย.........
ทุกวันนี้......ส่วนมากการประเมินผลงานต้องใช้หลักฐาน ที่เป็นเอกสาร......เป็นกฏเกณฑ์ ที่ทุกคนต้องปฏิบัติตาม
รวมถึงการติดต่อประสานงานต่างๆ .....บางหน่วยงาน......ต้อง......มีลายเซ็น
บางหน่วยงาน.......ไม่ป็นไร เขียนมาพอให้รู้ว่าใคร อยู่ที่ไหนพอ........
เหนื่อย......กับการที่ต้องประสานขอความร่วมมือ แล้วบอกว่า..........เหรอ...ไม่ทราบมาก่อนเลย
โชคดีที่เวลาผ่านไป ทุกๆ คนเริ่มรับรู้มากยิ่งขึ้น.....ง่ายขึ้น......หรือเราทำใจได้มากขึ้น เลยทุกข์น้อยลง
ใครคนหนึ่งเอ่ยปาก....หยอกเย้าว่า...
นี่แหละ...เขาให้เป็นหัวหน้าตัวจริงแล้วไม่ยอมเป็น...เลยต้องมาเป็นหัวหน้าเฉพาะกิจ.....(ที่มันวุ่นวาย....ยุ่งยาก....)
เก่งนะ.....หัวหน้าคนอื่น เขาต้องใช้เวลาในการเตรียมทีม เตรียมของกัน เป็นเดือน....แต่ของเธอ...เตรียมเป็นวัน
ความจริงคือ....ถ้าหลายๆ ฝ่ายไม่ช่วยกัน งานคงไม่ออกมาได้ขนาดนี้
และจะดียิ่งขึ้น ถ้ามีการวางแผนเป็นช่วงระยะเวลา.....
อย่างไรก็ดี.....ในห้วงเหตุการณ์แบบนี้ เราคงต้องช่วยกัน......
และเพราะคำว่า........เราทุกคนช่วยกัน..........นี่แหละ ถึงทำให้ปฏิบัติหน้าที่ได้
เหนื่อยกาย..........ไม่เท่าไหร่
แต่เหนื่อยใจ.......หนักยิ่งนัก
ความเห็น (37)
มาให้กำลังใจพี่กระติกคะ คนตั้งใจทำงาน มักเจอแรงเสียดทานกว่าคนที่ทำไปเรื่อยๆ
ประทับใจพี่กระติก ที่สะท้อนออกมาว่า "เพราะทุกคนช่วยกัน"
และเกิดข้อคิดจากบันทึกนี้.. ที่พี่กระติกบอก
"เป็นการให้หน้าที่.....แล้วต้องให้อำนาจ....ในระดับหนึ่งด้วย...."
คิดถึง ที่อาจารย์นักบริหารท่านหนึ่งสอนไว้คะว่า
การวางหลักสูตรที่อาจารย์หลายคนช่วยกันสอน อย่าลงรายละเอียดมาก ..
นั่นคือ การให้แต่ละผู้ปฎิบัติ มีอำนาจเลือก ตัดสินใจได้เอง ตามสถานการณ์
ซึ่งต้องอาศัย "ความเชื่อใจ ในความดีงามของกันและกัน" ระดับหนึ่งคะ
อย่างที่พี่กระติกว่าคะ ..เพราะทุกคนช่วยกัน
เป็นกำลังใจกันและกันนะคะ
namsha เพิ่งผ่านเหตุการ์มาเมื่อสองวันที่แล้ว เพราะหัวหน้า หัวหน้าที่อยู่มานานจะเกษียณอยู่แล้ว ยังเข้าใจอะไรที่ง่ายๆเป็นเรื่องยาก สร้างกำแพงปิดกั้นตัวเอง มีอคติ ไม่เปิด การเป็นผู้ประสานอย่างเราบางครั้งก็เหนื่อยและหน่ายเช่นกัน
คิดว่ากาลเวลาจะช่วย(เรา)ได้ ไม่อยากเสียมิตรที่ดี (ที่บางครั้งก็ละทิ้ง) ได้แต่สูดลมหายใจลึกๆนึกถึงความดีที่มีต่อกัน อภัย
ปล่อยวาง ไม่แบก ไม่หาม ไม่เก็บ ไม่อุ้ม แล้วสบายดีค่ะ
สวัสดดีครับพี่กระติก
ชาวมข. ขอให้กำลังใจนะครับ..ผมไปนอนโรงพยาบาลศรีนครินร์มา ดีมากๆครับ
ขอชื่นชมคุณหมอขจิต คุณหมอขิม Residents พยาบาล หมอปีหก ดีมากๆครับ..น่ารัก..ผมเห็นแต่ความกระตือรือร้น ประสิทธิภาพของที่นั่น ดีกว่าโรงพยาบาลเอกชนอีกครับ..
รักที่นี่มากๆ ที่มหัศจรรย์คือ..อาหารอร่อยครับ..ฝากชมมากๆนะครับ..
ให้กำลังใจและเชียร์ครับ...
ดร.ภิญโญ
เหนื่อยนักพักสักนิด
ชีวิตเดินตามเวลา
มา-ไป-ไป-มา
ไม่มีจีรัง
ฝังจิตเหนื่อยเปล่า
ปล่อยวางสบายดี
หน้าที่ คือ หน้าที่
ทำดี...สุขใจ
เหนื่อยมาก ก็ฟังเพลงลูกทุ่งดีกว่าครับ
สบายใจดี
- เหนื่อยนักก็พักบ้างก็ได้ครับพี่
- คนที่ไม่ทำงานคือคนที่ไม่ผิดครับ
- แต่ยังไม่เคยเห้นใครทำงานแล้วเหนื่อยตาย
- 555
- สู้ๆๆครับพี่
รับกำลังใจจากคุณหมอคะ
ขอบคุณมาก
 |
มีหน้าที่....แต่ไม่มีอำนาจ......
เป็นสิ่งที่พี่เคยเห็น...... ในการทำงานของคนกลุ่มหนึ่ง ที่มีคนมอบหน้าที่ แต่ไม่ได้มอบอำนาจให้เขา......
บางที....สิ่งที่เราคิดวางแผนว่าจะทำ...มันอาจยังไม่สอดคล้องกับสิ่งที่เขาต้องการให้เกิดและเป็นไป คือ...ต้องเดี๋ยวนั้น
ในขณะที่เราคิดว่า.....ควรจะทำ 1 2 ก่อนแล้วค่อยไป 3 ........
คนใกล้ตัวเคยบอกว่า บางคนเขาไม่รับรู้หรอกว่าคุณต้องทำอะไรบ้าง เขารู้แต่ว่า คุณต้องทำแบบนั้น.....เพื่อให้ได้แบบนี้...........เพราะฉะนั้น..ค้องทำใจ
ขอบคุณคะที่มาแบ่งปันความรู้สึก
 |
บางทีคนเราก๋ต้องปรับตัวเองบ้างเพื่อให้สามารถทำงานกับผู้อื่นได้
โดยผู้อื่นนั้นมีความสุขกับการที่ได้มาทำงานกับเรา
บางทีก็เจอประเภท..ฉันไม่ปรับ แต่เธอต้องปรับ.....
เหนื่อย (ใจ) คะ
ปล่อย วาง เป็นช่วงๆ เหมือนกันคะ
กระติกน้องรัก
อาชีพพยาบาล...เขาให้ทำงานในฐานะ วิชาชีพ
แต่หลายคนก็อยากมีอำนาจในการบริหาร เพราะดูเหมือนจะทำอะไรได้ง่ายขึ้น
ทุกวันนี้..หลายคนก็ไม่อยากเป็นหัวหน้าตึก เพราะไม่อยากบริหารคน
ถ้าเราตำแแหน่งชำนาญการพิเศษ ถ้าเราไม่มีอำนาจในการบริหาร ก็ทำงานยาก
อย่างน้อยการเป็นหัวหน้าตึก เราก็สามารถทำงานได้พอดีกับแรงที่มี
 |
ขอบคุณสำหรับความรู้สึกดีๆ ที่มีให้พวกเราคะอาจารย์
เป็นความชื่นใจของคนทำงาน
ขณะเดียวกัน ถ้ามีสิ่งใดที่อยากให้พวกเรามีโอกาสในการพัฒนา....ก็ยินดี..เป็นอย่างยิ่ง คะ อาจารย์
ขอบคุณคะคุณหมอ
 |
ฝังจิตเหนื่อยเปล่า
ปล่อยวางสบายดี
หน้าที่ คือ หน้าที่
ทำดี...สุขใจ
ใช่แล้วคะ...หน้าที่ คือหน้าที่......
แต่บางที.....มันก็ไม่ใช่หน้าที่........แต่มันเป็นสิ่งที่อยากทำ
หรือบางครั้ง มันก็เป็นสิ่งที่ต้องทำ
เหนื่อยกาย..........ไม่เท่าไหร่
แต่เหนื่อยใจ.......หนักยิ่งนัก
อันนี้ค่ะชอบมาก...เหมือนกับที่ทำงานเลยค่ะจึงทำดังนี้
เราต้องทำใจยอมรับมันให้ได้
อันใหนดีถูกต้องก็ยอมรับมัน
สิ่งใหนไม่เข้าท่า ไม่ดี ไม่ตรงใจ คิดก่อนแล้วค่อยทำ(วางเฉย)
ที่ดีที่สุดก็ทำใจให้ว่างเปล่าแล้วค่อยๆปรับมันให้เข้ากันให้ได้
เป็นกำลังใจให้นะค่ะ
 |
ยัง...ฉันยังไม่ตาย...ยังหายใจสบายและยิ้มได้...ยิ้มสู้ 55555585
ใช่แล้วคะ ไม่เคยมีคนที่ตายจากการทำงาน ซักที เพราะเลิกทำก่อน ^__^
ขอเอาใจซอยเด้อครับเอี้อย
อึม คงเหนื่อยจริงๆ นะครับ ถ้าเป็นผมก็ลดเป้าหมายส่วนตัวลงคงช่วยได้มากนะครับ
 |
ขอบคุณคะสำหรับกำลังใจ
ตอนนี้ เหนื่อยน้อยลง เพราะเริ่มเข้าที่เข้าทางแล้ว
และเริ่มทำใจให้ว่าง มากยิ่งขึ้น
ขอบคุณสำหรับข้อคิดคะ
 |
ช่วงนั้นเหนื่อย (ใจ) จริงๆ คะ
หลายสิ่งประดังเข้ามากระทบ
การที่อยู่กับความไม่แน่นอน มันกดดันเหมือนกันนะคะ เพราะมันส่งผลกระทบกับหลายๆ ส่วน.....เราเองได้แต่ทำใจ
ตอนนี้ ดีขึ้น.....มีจุดที่ชัดเจนว่า ใคร อะไร อย่างไร
เหนื่อยนัก พักก็หายเหนื่อย
เหนื่อยกาย พักกายก็หายเหนื่อย
เหนื่อยใจ พลอยให้กายเหนื่อย
พักใจ นิ่ง คิด พจจารณา หาทางออก
มองรู้ ดูออก บอกได้ ใช้เป็น ....
เป็นหัว หรือเป็นหน้า
เป็นหน้า แต่ไม่เป็นหัว
"เป็นหัวหน้าถ้ามัวกลัวลูกน้อง
งานจะต้องเสียหายหลายสถาน......
เหนื่อยกาย...ต้องพัก....
แต่เหนื่อยใจ..ต้องซ่อม.....เหมือน มหา ต้องเติมใจให้กันและกัน
มาให้กำลังใจครับ
- ได้อ่านที่หนูปริมเล่าสรุปความได้ว่า "ก่อนนั้นฉันร้องไห้เพราะไม่มีรองเท้าใส่ ตอนนี้ฉันหยุดร้องไห้ เพราะเห็นเด็กอื่นไม่มีเท้า"
พี่เลยนำตัวอย่างปัญหาของพี่เองมาเล่าให้หนูกระติกฟัง เผื่อหนูจะเป็นเด็กที่หยุดร้องไห้เพราะเห็นเด็กอื่นที่ไม่มีเท้า... พี่อยากได้หนูกระติกที่ยิ้มแย้มสดใสกลับคืนมาค่ะ
...พี่ทำงานอย่างทุ่มเทมาเข้าปีที่ 35 ทำงานจนทิ้งลูกเกือบเสียลูกมาทั้งสองคน ยังดีที่สวรรค์ยังปราณี ให้พี่ยังมีลูกเป็นพลังใจ พี่เป็นผู้บริหารระดับหัวหน้าภาค หัวหน้าฝ่ายมาสารพัด และเคยเป็นรองคณบดี จากปี 2542 เป็นต้นมาที่ไม่รับงานบริหารเพื่ออุทิศทั้งเวลา กำลังกาย สติปัญญา เงินตราให้กับงานการเรียนการสอน นอนคืนละ 4-5 ชั่วโมงเพื่อผลิตสื่ออการสอน เตรียมการสอน ตรวจงาน พี่ได้ช่วยให้นักศึกษาระดับปริญญาโทที่จวนเจียนจะต้องออกไปโดยไม่จบหลักสูตร ได้เรียนจนสำเร็จหลักสูตรโดยตัวพี่เองเรียนป.เอกไม่จบถึงสองครั้งเพราะไม้ได้ให้เวลากับการจัดการด้านธุรการ ไม่มีเวลาทำเรื่องส่งขอรศ.ทั้งที่ทำผลงานเสร็จตั้งแต่ปี 2552 พี่ได้รับความดีความชอบพิเศษจำไม่ได้ว่า 2 หรือ 3 ครั้งเพราะไม่ได้ใส่ใจ ในขณะที่บางคนได้ปีเว้นปีทั้งที่ทำงานยังไงพี่ก็เห็นอยู่
เดือนที่ผ่านมา มีเจ้าหน้าที่นำเอกสารมาให้พี่เซ็นรับการประเมินผลงาน ซึ่งจริงๆ แล้วตามขั้นตอนจะต้องให้ผู้ถูกประเมินเขียนและแสดงหลักฐานตามรายการที่กำหนดเพื่อระบุว่า ในเรื่องนั้นนๆ ตนเองได้ทำอะไรบ้าง และประเมินตนเองก่อนที่จะให้ผู้บังคับบัญชาประเมิน แต่ผู้บังคับบัญชาซึ่งเป็นอาจารย์ที่เข้ามาทำงาน ประมาณ 10 ปี อยู่คนละตึกกับพี่ ที่เขาเอาชื่อพี่ไปฝากไว้ในสาขานั้น เพราะเขายุบสาขาจิตวิทยาและการแนะแนว เพราะคณะไม่ได้ผลิตนักศึกษาสาขานี้แล้ว เขาประเมินให้พี่ 1-2 ในแต่ละรายการจากคะแนนเต็ม 4 (โดยที่ไม่เคยได้สัมผัสว่าพี่ทำอะไรบ้าง) แล้วจึงให้พี่ประเมินตนเอง อ้างว่า เรื่องด่วนมากจะต้องส่งวันนี้ (ตอนนั้นก็จวนจะหมดเวลาทำการแล้วและพี่ก็กำลังสอน ซึ่งพี่ให้ความสำคัญมาก พี่ก็เลยไม่ออกไปต่อสู้ และไม่ให้ข้อมูลว่าตนได้ทำอะไรบ้างเพราะเดี๋ยวจะไปแย้งกับผลการประเมินของผู้บังคับบัญชา ทำให้เขาเกิดปัญหา) ก็ได้แต่ขีดละในแต่ละรายการแสดงว่าไม่ได้ทำอะไร และประเมินตนองในระดับใกล้เคียงกับผู้บังคับบัญชา
เห็นแล้วยังคะว่า พี่น่ะเปรียบได้กับเด็กที่ไม่มีเท้าคนนั้น
ถือว่า กระติกโชคดีที่มีทั้งเท้าและรองเท้า
ทำไป บ่นไป ไม่มีใครว่าหรอก
เหนื่อก็พัก แต่อย่าหยุด
สู้ๆๆๆ นะจ๊ะ
พี่เขี้ยว คนหน้าตาเฉย เหมือนกันมาให้กำลังใจ
ครับ...
ทางขณะ ความคิดของคนในองค์กร
ก็มีสภาวะเหมือนการจราจรที่คับคั่งบนท้องถนน
คนในองค์กร ย่อมต้องเป็นทั้งผู้ขับ
และตำรวจคอยอำนวยความสะดวก
ยึดโยง...ผ่อนคลาย
สู่เป้าหมายร่วมกัน...
...
ชื่นชมและให้กำลังใจ ครับ
***...ขอเป็นกำลังใจนะคะ ... ***
A Very Happy Christmas & A Happy New Year 2012
ขอบคุณคะ บัง
 |
มันเป็นช่วงแห่งความล้า ผ่านไปแล้วก็ดี
 |
พักยาวจริงๆ คะพี่มหา
ไม่เข้าบ้านนี้นาน
หายเหนื่อยแล้ว
ขอบคุณสำหรับกำลังใจ
 |
รับกำลังใจจากอาจารย์ JJ มาแบบเต็มๆ คะ
 |
ขอบคุณสำหรับตัวอย่างที่มีคุณค่าคะอาจารย์
การทำงานกับผู้คน ล้วนแล้วแต่มีสิ่งที่ทำให้เราต้องรู้สึก นึกคิด สู้กับความรู้สึกในจิตใจของตัวเองเสมอ เวลาที่ผ่านไป ทำให้เราเรียนรู้มากขึ้น
กระติกก็เช่นกันคะ เมื่อมาย้อนกลับอ่านเรื่ิองที่ตัวเองเขียน ก็มีความรู้สึกว่า ขณะนั้น เราคงรู้สึกเหนื่อยแบบนั้น
ณ ขณะนี้ เราดีขึ้น ได้ข้อคิดต่างๆ มากมาย
ขอบคุณพี่เขี้ยว คนหน้าตาเฉย แต่ใจไม่นิ่งเฉย
 |
คะ เหนื่อยนักก็พักก่อน
หายเหนื่อยแล้ว ค่อยว่ากันใหม่เนาะ
สวัสดีปีใหม่คะ
 |
ขอบพระคุณ อ. โสภณ ที่ส่งมอบความเย็นใจ มาให้ดับความรุ่มร้อนคะ
 |
ขอบคุณสำหรับ ข้อคิด คะ อาจารย์
การรักษากฎจราจร เป็นสิ่งที่ดี เพื่อความเป็นระบบ ระเบียบ
แต่หากฉุกเฉิน บางครั้งก็ต้อง(แอบ) ผิดกฎบ้าง ไม่ว่ากันนะคะ
ตำรวจจราจร ก็ต้องฟังเหตุและผลของผู้ขับขี่ด้วย
 |
รับกำลังใจมาเต็มๆ คะ
มีความสุข ตลอดปีและตลอดไป นะคะ
|
ขอบคุณ มหา มากคะ
ส่งความสุข ความปรารถนาดี สู่กันและกัน
สวัสดีค่ะน้องติกน้ำ
ชื่นชมน้องมาตลอดค่ะ ผลงานเด่นเป็นประจักษ์ ความรักในงานนั้นยิ่งใหญ่ ท้อแท้มาในคราใด เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ
พี่อุ้ม พี่สาวผู้น่ารักเสมอ
ณ ห้วงเวลานั้น เหนื่อย จริงๆ
ณ ห้วงเวลานี้ หายเหนื่อยแล้วคะ
มันคงเป็นอารมณ์ความรู้สึก ที่เกิดขึ้น เป็นช่วง ๆ กับทุกผู้ทุกคน เมื่อต้องรับผิดชอบกับสิ่งใหม่ๆ