เรื่องเศร้า...ของผู้ลี้ภัยน้ำท่วม


วินาทีนั้น คิดว่าเขาคงไม่รอดแน่ๆ ร้องไห้ฟูมฟาย
เปิดฉากด้วยภาพที่หลายๆ คนคงไม่เคยเห็น
เขาในภาพคือเจ้าของเรื่องราวทั้งหมดที่จะเล่าต่อไปนี้ค่ะ
หลังจากที่ดิฉันได้เล่าประสบการณ์อพยพตอนน้ำท่วมให้ทุกท่านฟังในตอนที่แล้ว ความเดิมคือ "เราตัดสินใจอพยพออกมาจากบ้านพร้อมด้วยสัมภาระและหมาน้อย" หลังจากอพยพได้ไม่นานน้ำก็ท่วมตามพวกเราไปจนทำให้พวกเราต้องกลับบ้านที่สกลนคร
หมาน้อยวิ่งเล่นที่สนามหญ้าอย่างสบายอุรา เพราะเขาไม่เคยมีบริเวณกว้างๆ วิ่งมาก่อนเลย ได้แต่อัดอยู่ในทาวน์เฮาส์เล็กๆ ในเมืองกรุง สองวันผ่านไป หมาน้อยก็วิ่งเล่นเช่นเคย
เช้าวันที่สามหมาน้อยก็ยังวิ่งเล่นต่อไปแต่เหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นเมื่อดิฉันได้ยินเสียงหมาเห่าเสียงดังที่หน้าบ้าน ตอนแรกก็กะว่าจะไปไม่ดูคงเห่าธรรมดาทั่วไป แต่เสียงหมาตัวที่เห่านั้นดูน่าสนใจเสียจริง เหมือนจะขอความช่วยเหลือ (เดาจากน้ำเสียง)
พอดิฉันวิ่งออกไปดู ใจแทบจะวายไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองเลยว่าหมาตัวใหญ่มากๆๆ สีดำทะมึนทึน มันกำลังกัดหมาน้อยของดิฉันมันทำเหมือนหมาเล่นตุ๊กตา กัดแล้วสะบัดๆๆๆ หมาน้อยดิฉันอยู่ในปากของมัน ส่วนหมาตัวอื่นๆ เหมือนจะกลัวมากได้แต่เห่าขอความช่วยเหลือให้คนมาช่วยเจ้าหมาน้อยผู้โชคร้าย
ดิฉันไม่รู้ตัวว่ากรีดร้องเสียงดังแค่ไหน รู้แต่ว่าชาวบ้านวิ่งออกมาดูกันทุกหลังคา เสี้ยวนาทีของชีวิตน้อยๆ หมาตัวนั้นได้อ้าปากหมาน้อยหล่นออกมา มันยังไม่รู้ตัวว่าตนเองต้องเจ็บปวดด้วยสัญชาตญาณ มันจะสู้ต่อดิฉันรีบวิ่งไปแยกออกมา สิ่งที่เห็นคือหลังของเจ้าหมาน้อย ได้ฉีกขาดและมีบาดแผลเหวอะหวะ ดิฉันทำอะไรไม่ถูกได้แต่คิดๆๆ ทำอะไรก่อน สติกลับมาก็รีบนำหมาไปล้างน้ำแล้วนำแอลกอฮอล์ มาเช็ดแผล แล้วนำผ้าพันแผลมาปิดไว้ อ้อ ใส่ยาแดงด้วย มีอะไรใส่หมดเลยตอนนั้น
หลังจากนั้นรีบพาไปส่งรพ.สัตว์ โชคยังดีวันนั้นเป็นวันอาทิตย์แต่หมอยังอยู่ หมอดูแผลแล้วบอกว่าต้องผ่าตัดเพราะมีเลือดออกในช่องท้องและซี่โครงทะลุ ดิฉันก็ไม่ขัดแย้งอะไรเลยรู้แต่ว่าเขาต้องรีบรักษา
หมอให้เข้าไปดูตอนผ่าตัดได้ดิฉันก็เป็นห่วงเข้าไปดู แต่สิ่งที่เห็นเรารับไม่ได้ค่ะ วินาทีนั้นคิดว่าเขาคงไม่รอดแน่ๆ คงต้องตายจากเราไปแน่ๆ ร้องไห้ฟูมฟายจนต้องออกจากห้องผ่าตัดไป เพราะกลัวว่ากวนสมาธิหมอ นานทีเดียวไม่ได้ดูเวลา หมอบอกว่าต้องรอให้ผ่านสามวันไปก่อนถึงจะบอกได้ว่ารอดหรือไม่แต่ตอนนี้ก็คาดว่ารอดตายไปเปราะนึง
ระหว่างรอ สามวันตามที่หมอบอก เรากระวนกระวายใจมากเพราะกลัวหมาน้อยตายจากไป คงรู้สึกผิดแน่ๆ เพราะเราดูแลไม่ดีปล่อยไปวิ่งเล่นไม่เดินตาม
ในความโชคร้ายก็ยังมีความโชคดีเสมอวันที่สองเราไปเยี่ยมหมาน้อยหมอบอกว่าเป็นสัญญาณดีมากหมาน้อยลุกยืน ตาแป๋ว เห็นเราไปหากระดิกหางให้แสดงว่าเขารอดตายแน่ๆ แต่สิ่งที่ต้องลุ้นคือเขาอาจติดเชื้อเพราะว่าแผลของเขาเหวอะหวะมาก แต่ก็ยังดีที่เขารอดตายจากบาดแผลนั่นมาแล้ว ส่วนติดเชื้อเรารักษาได้ ดิฉันยังคิดในแง่ดีไว้
ณ วันนี้ผ่านมาแล้ว 13 วัน ดิฉันต้องกลับมา กทม. จึงต้องพาเขาออกจากรพ.มาด้วย หมอบอกว่าให้มาตัดไหมที่กทม. ตามคลินิก ก่อนออกมาหมอเปิดแผลดูและบอกว่าไม่ต้องกังวลแผลดีมาก หายแน่นอน ดิฉันค่อยยิ้มออกและสบายใจ รู้สึกโล่งอกมากๆ พรุ่งนี้แล้วจะได้พาหมาน้อยไปตัดไหมจากแผลที่เหวอหวะ เขาจะได้หายซะที

ดิฉันเข้าใจว่าคนที่เลี้ยงสุนัขน่าจะรู้สึกและเข้าใจนะคะว่าเรารักเขามาก คงเช่นเดียวกับรักคนเหมือนกัน เพราะบางทีดิฉันเองได้รับฟีดแบคว่า เข้าข่ายเว่อร์ เลี้ยงยังกะเลี้ยงเด็ก แต่ดิฉันก็ไม่สนใจเพราะเลี้ยงอะไรก็ต้องเลี้ยงให้ดีที่สุด
ต้องบอกก่อนว่าดิฉันไม่เคยสูญเสีย บุคคลอันเป็นที่รักจึงยังไม่ค่อยเข้าใจว่าเสียใจมากแค่ไหน เคยเห็นคนรอบข้างเสียใจเราก็ได้แต่แสดงความเสียใจกับเขา แต่พอเจอกับตัวเองเหตุการณ์แรกคือ หมาเฉียดตาย เข้าใจมากๆ ว่าคนที่เสียบุคคลอันเป็นที่รักเขารู้สึกอย่างไร
ดิฉันได้เรียนรู้จากเรื่องนี้ว่า "ถ้าบนเตียงผ่าตัดนั่นเป็น พ่อ แม่ พี่สาว สามี ของเรา เราจะทำอย่างไร เราไม่อยากให้วันนั้นมาถึง สิ่งไหนที่เรายังไม่ได้ทำดีต่อกันจงรีบทำจะได้ไม่เสียใจหากวันนั้นมาถึง เพราะอย่างน้อยเราก็ได้ทำดีที่สุดแล้ว"
หมายเลขบันทึก: 468702เขียนเมื่อ 19 พฤศจิกายน 2011 10:16 น. ()แก้ไขเมื่อ 20 มิถุนายน 2012 12:49 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (10)

น่าสงสารจัง เจ้าปังญ่า วันหลังอย่าวิ่งซนนะ

อนุโมทนาสาธุที่เมตตากรุณาน้องหมาอย่างจริงใจค่ะ

โอ! น่ากลัวมากๆ

น่าสงสารเจ้าตัวเล็กด้วย

ขอบคุณในความเมตตาครับผม

เข้าใจและเห็นใจในความรู้สึกเพราะแม่ผมเลี้ยงหมา ๕ ตัว ผูกพันกับหมามาก ผมไม่ได้เลี้ยงโดนตรง (ให้แม่เลี้ยง) แต่ก็รักและผูกพันกับหมามาก หมาคือเพื่อนแท้ที่ไม่มีวันทรยศต่อเจ้าของ ซื่อสัตย์กว่าสัตว์ประเสริฐอื่นๆเยอะ

วันนี้พาน้องหมาไปตัดไหมมา ต้องรักษาแผลติดเชื้อต่อค่ะ เมื่อไหร่น้องจะหายซะที

พี่คับ. ผมขอทราบวิธีรักษาแผลผ่าตัดได้ไหมคับ. ผมก็กังวน. เมื่อวานพาปอมๆไปวิ่งที่สนามใหญ่. จุ่ๆมันก็วิ่งเข้าไปเล่นกับบางเเก้วตัวโต. โดนกัดสบัดเหมือนหมาของพี่เลย. เห๋นแผลแล้วทำใจไม่ได้คิดว่าตายเเน่ๆ. พาไปหาหมอ. หมอวางยาสลบแล้วเย็บ. รอดูอาการตอนนีักลับบ้านได้เเล้ว. ขอวิธีดูแลแผลที่เย็บหน่อยได้ไหม. ขอบคุนคับ

วิธีดูแลแผลเย็บจากการผ่าตัด จริงๆแล้วเราก็ไม่ต้องทำอะไรมากค่ะ เน้นคือเน้นการเคลื่อนไหวอย่าให้เขาเคลื่อนไหวเยอะ อย่าให้วิ่ง จะทำให้แผลบวมช้ำ จำกัดบริเวณให้เขาค่ะ

น้องหมาตัดไหมหรือยัง ถ้าตัดแล้วน้องต้องล้างแผลทุกวัน แนะนำให้ล้างที่คลินิก (ดีๆ นิดนึง) ถ้ายังไม่ตัด หมอจะบอกว่าอีกกี่วันให้ไปตัดไหม หมอจะปิดแผลไว้ วันเปิดแผลตัดไหม หมอจะประเมินอาการว่าแผลดีหรือไม่ ถ้าดี ก็ล้างแผล กินยาต่อนิดหน่อย ถ้าไม่ดี ก็ต้องให้ยาปฏิชีวนะ และ ล้างแผลวันเว้นวันหรือแล้วแต่หมอ คะ เราต้องทำใจว่า ต้องรักษาอีกนาน เป็นเดือน ถ้ารักษาเขาไม่ดี เขาจะหายยากมากๆ พี่โชคดีมากที่ได้หมอดี หมอรักษาละเอียดมาก ไม่แพงด้วย

คลินิกที่พี่ไปในภาพ(เก้าอี้สีส้ม) อยู่ห้วยขวาง ตรงประชาราษฎร์บำเพ็ญ อยู่แถวโรงเรียนจันทร์หุ่นบำเพ็ญ ต้องกินยาและให้ยาปฏิชีวนะ นานมาก กว่าจะหาย มีไร เมล์มาได้คะ ยินดีให้คำปรึกษา
น้องอยู่แถวไหนคะ ปรึกษาได้จ๊ะ

ทิ้งเมล์ไว้ด้วยนะคะ พี่ตอบกลับไม่ได้

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท