เมื่อผมไปเป็นล่ามบนเรือสำรวจน้ำมัน ในอ่าวไทย - ๓
* พอสัปดาห์ที่สองผมก็ดำเนินการเช่นเดิมครับ ถ้าพูดเฉพาะการดำเนินการตามที่ผมวางไว้ ถือว่าสมบูรณ์ครับ.แต่ท่านผู้อ่านคงทราบดีน๊ะครับว่า..ที่จริงเรื่องการอิจฉาตาร้อนนั้นน่าจะเป็นนิสัยของผู้หญิง.เอาเข้าจริงๆมันห้ามไม่ได้หรอกครับ.กับผู้ชายก็มีและได้เกิดขึ้นกับผมด้วยสิ.
มีเพื่อนร่วมงานบางคนไปแอบฟ้องผบ.ร้อย เพื่อให้ท่านเอาเรื่องผม ฐานที่ได้ขาดราชการไปหลายวัน.นี่ถ้าผมไม่คุยกับผู้กองก่อน.ยังไงๆก็เสร็จแน่ๆ.ผู้กองรับทราบแต่มิได้ว่าอะไรกับไอ้พวกขี้ฟ้อง ท่านมาเล่าให้ฟังภายหลังที่ผมกลับมาทำงานตามปกติ. สองวันต่อมาผมไปลงเรือที่ท่าจุกเสม็ด ตามที่รับปากกับเจ้าของงาน.
๑๓.ผู้เขียนกับล่ามสาว - ที่กองรนบ.พล.นย. แปลการทำงานของเครื่องคัมมิ่น.
ผมเขียนเรื่องนี้ให้ท่านได้อ่าน เพื่อประดับความรู้เท่านั้น เพราะแน่ใจว่าคงไม่มีใครสามารถนำไปเป็นอาชีพถาวรได้ เนื่องจากงานประเภทนี้มิได้มีบ่อยแถมยังเป็นงานที่ต้องใช้ความสามารถเฉพาะตัว มิใช่ใครพูดภาษาอังกฤษได้ก็จะแปลได้ ตอนผมออกมาทำงานบริษัทช่วงหลัง ยังมีการจ้างล่ามมาแปลในการฝึกร่วมผสมกับกองพลนาวิกโยธินด้วย ผมมีโอกาสแวะกลับไปที่ทำงานเก่า กองพันรถสะเทินน้ำสะเทินบก.ไปพบกับล่ามสาวที่กำลังเรียนปริญญาโทอยู่แต่มาหางานไซด์ไลน์ทำ ดูสิครับแปลอยู่ดีดี.ไปต่อไม่ได้.วินัยเพื่อนผมจึงขอร้องให้ผมช่วยต่อให้จบ แปลฟรี-ตามคำขอ.งานบางอย่างต้องเรียนหรือรู้มาก่อนเพราะเป็นวิชาเฉพาะ ที่ภาษาอังกฤษเรียกSpecialize.แม้ผมจะไปเรียนมาก็จริงแต่พอลาออกแล้วก็ลืมได้นี่นา งานบริษัทที่ผมทำก็เปลี่ยนไปเป็นงานทางสายธุรกิจแล้ว แต่ที่รอดมาช่วยเธอได้นั้นเพราะความรู้เดิมต่างหาก.อีกครั้งที่ผมประสบมาเอง ช่วงที่ต้องมาแปลในการฝึกร่วมกับนย.อม.ปกติผมมักต้องมาแปลในงานสายเทคนิค แต่ถูกเจ้านายลองของ หรือจะฆ่าผมก็ไม่ทราบ. พี่แกให้ผมไปแปลสายงานทหารราบ..เอาก็เอาผมแปลได้..
๑๔.ผช.ผมเอง.ตัวจริงเสียงจริง.- ภาพเก่าที่บ้านพักพันร.๘ฯ สงขลา.ปี ๒๕๒๘.
ตั้งแต่เริ่มจัดรูปขบวนเข้าตี พอตีข้าศึกเสร็จก็จะเป็นการโอบล้อม วางตัว เข้าทำลายและตรวจค้น พอเลยขั้นตอนดังกล่าวผมสังเกตว่านร.ที่มารับฟังชักทำท่าสงสัย..คงคิดว่าผมแปลไม่ตรงตามการปฎิบัติจริง ผมกลัวนร.จะเขวเลยขอพักประจำชั่วโมงแล้วออกมาประสานกับครูสอน ทหารนย.อม.ช่วงนั้นคนแปลตัวจริงมาดูผลงาน ผมจึงรอดปากเหยี่ยวปากกาและดินสอ.มาได้..เห็นไหมว่าการแปลทุกสาขามิใช่ง่ายตามที่เรา-ท่านๆคิดกัน ศัพท์ของใครของมัน. สมัยผมขับแท็กซี่ป้ายดำช่วงสงครามเวียตนามนั้น ผมพาทอ.อม.มาซื้อเพชรพลอยบ้าง ผ้าไหมบ้างในตลาดสัตหีบ เจ้าของร้านยังต้องอธิบายของใครของมัน ท่านอาจจะไม่เชื่อถ้าเอาเจ้าของร้านผ้าไหมมาอธิบายเรื่องเพชรพลอยล่ะก็..ผมว่าทำไม่ได้แน่ๆ..ถ้าทำได้ก็คงไม่ดีเท่ากับเจ้าของร้านเพชรพลอยหรอกครับ เพราะศัพท์พวกนี้ต้องจำแม่นไม่เรียกชื่อสลับกัน อันไหนเพชร -พลอย -หยก -ทับทิม นี่แค่ชื่อไทยๆก็เริ่มงงกันแล้ว ถ้าต้องไปเจอชื่อในภาษาอังกฤษน่าจะต้องงงกว่านี้เป็นแน่. เพราะมีทั้งเจด:Jade.-สตาร์ซัลไฟ :Star Sulphine.-รูบี้ : Ruby.อันนี้อาจจะจำง่ายหน่อย ! -ไดมอนด์ :Diamond. ฯ อีกมากมาย เอาแค่นี้ก่อนก็แล้วกันเดี๋ยวผู้อ่านจะงงไปมากกว่านี้ แล้วพาลไม่ยอมอ่านต่อ..ถึงอย่างไรผมก็ยังดีใจเพราะไม่ว่าจะสนุกหรือไม่ ?ผู้อ่านก็ไม่สามารถนำไปห่อกล้วยแขกได้..ความจริงการที่ได้ไปเป็นล่าม-แปลเรื่องต่างๆนั้น ผมเริ่มต้นครั้งแรกในชีวิตหลังกลับมาจากสหรัฐอเมริกา.ในครั้งที่สอง. ครั้งแรกที่ผมมีโอกาสแปลนั้น ผมยังประจำอยู่ที่กองพันทหารราบที่๘ กรมผสมนาวิกโยธิน.อ.เมืองสงขลา ต่อมาขยายหน่วยใหญ่ขึ้นและต้องมาขึ้นตรงต่อกองพลนาวิกโยธิน.ผมรับคำสั่งจากผบ.หน่วยยศขณะนั้น.น.ท.วิม สุตะพาหะ ร.น.ให้ผมไปแปลในการฝึกร่วมผสมระหว่างนย.ไทยและนย.อม.ที่ชื่อค๊อบบร้าโกล Cobra Gold.ช่วงปี๒๕๒๘ ที่บ้านเทพา อำเภอเทพา จังหวัดสงขลา ผมกลับจากสหรัฐฯมา..ตัวยังอุ่นๆอยู่เลยครับ.
๑๕. ผู้เขียนเป็นจนท.ประจำทีมแข่งขันการกระโดดร่มนานาชาติ.- ที่พัทยา.
พอมาประจำที่ค่ายกรมหลวงชุมพรฯ สัตหีบ ผมมีโอกาสรับงานเกี่ยวกับการใช้ภาษาหลายๆรูปแบบเช่นเป็นจนท.ติดต่อประจำทีม ในการแข่งขันกระโดดร่มนานาชาติถึงสามครั้ง เป็นล่ามในการฝึกร่วมผสมในพื้นที่สัตหีบบ้าง ระยองบ้าง ในหลายๆชื่อการฝึกเช่น-Phibtrex-80. ฟิบเทร็ก-๘๐.-Balance Torch.บาล๊านทอร์ชและEngrex.เอ็นจิเนียร์เอ๊กเซอร์ไซส์ ฯ.พอผมได้สร้างเสริมประสบการให้กับตัวเองมากขึ้นแล้ว ผมแอบไปรับงานเองบ่อยครั้งเช่น ไปทำให้กับทบ.อม.ที่เมืองกาญจนบุรีบ้างทำงานให้บริษัทในการขนย้ายอุปกรณ์ของหน่วยยู-เอ็นบ้าง.วันหนึ่งผมมาขับรถมอเตอร์ไซ๊ค์รับจ้างตามปกติ มีนายทหารรุ่นน้องผม มาติดต่อให้ไปเป็นล่ามบนเรือสำรวจน้ำมันในอ่าวไทย เราตกลงกันที่วันละ๖๐๐ บาทงานราวๆสองสัปดาห์เท่านั้น !เอาสิครับงานหมูๆแบบนี้ไม่ควรปล่อยให้ผ่านไปง่ายๆผมรับปากกับผู้ที่มาติดต่อทันทีครับ..เพราะผมคิดว่าไม่น่าเกินความสามารถของผมหรอกครับ นอกจากจะได้ประสบการ ได้เงิน กินอยู่บนเรือแล้ว. สุดท้ายยังสามารถนำเรื่องมาเขียนให้ท่านได้อ่านกันอีก ดีหรือไม่นั้น?คำตอบอยู่ในตัวอยู่แล้วครับ.ผมจึงเขียนมาเพื่อให้ท่านได้รับความรู้ จากประสบการจริงของผม ส่วนที่ดีขอมอบให้กับผู้อ่านทุกท่านส่วนใดที่ไม่ดีหรือดีไม่เท่าที่ควร ผมขอน้อมรับไว้เอง.อ่านจบแล้วจะนำส่วนใดไปประพฤติปฎิบัติ ผมคงไม่สามารถริดรอนสิทธิของท่านได้เป็นแน่. ขอให้สนุกกับการอ่านน๊ะครับ.
พ.จ.อ. พันธ์พงศ์ เลิศบุญชู ทร.๐๙.
จนท.แปล บนเรือสำรวจน้ำมัน.
๑๖. ผมไปเป็นล่าม - ในการฝึกร่วมผสมค๊อบบร้าโกลด์.
๑๒ม.ค.๓๖. ผมนัดกับนายทหารรุ่นน้องให้มารับที่บ้านในค่ายกรมหลวงชุมพรฯ เรามุ่งหน้าไปพบกับตัวแทนผู้ว่าจ้างตามที่ได้นัดหมายไว้. เรื่องการตรงต่อเวลานั้นผมจะเคร่งมากครับ..ไม่ได้โม้ ! หลายท่านกลับคิดว่าไม่เป็นไร..ไม่ได้ครับ..ยิ่งคนที่เรานัดเป็นผู้ใหญ่กว่า..ยิ่งสำคัญมาก. ใครที่ยังไม่ตรงเวลาอ่านจบแล้วก็ยังไม่สายหรอกน๊ะ..แก้ไขเสียหน่อยถ้าไม่อยากเสียเพื่อน..เสียงาน..หรือเสียเงินไปโดยความไม่ตรงต่อเวลาของเราเอง..
๑๐๐๐น.ตัวแทนมารับผมไปขึ้นเรือ ซึ่งกำลังจอดรับน้ำและน้ำมันเชื้อเพลิงอยู่ที่ท่าเรือสัตหีบ ผมจำหมายเลขท่าไม่ได้เสียแล้ว แต่จำได้ว่าเรือจอดเทียบที่ท่าซึ่งเรือจักรีนฤเบศน์จอดในปัจจุบัน..พบแล้วครับเรือที่ผมต้องมาร่วมงานด้วยเป็นเรือซัพพลาย Supply Boat.ชื่อMV.Coral Leaf Exploer.เรือโครอนลี๊ฟ เอ๊กซ์โปเลอร์แต่เจ้าของงานได้เช่ามาเพื่อเป็นเรือนำในงานสำรวจน้ำมันในอ่าวไทยโดยเฉพาะ.ขออธิบายสักนิดเพราะมีผู้อ่านบางท่านอาจสงสัยว่า เรือต่างชาติทำไมต้องมีคำว่า เอ็ม-วี นำหน้าชื่อเรือ ?จริงๆแล้วเรือลำใดมีคำนี้นำหน้าชื่อแสดงว่าเป็นเรือที่มีเครื่องยนต์ในตัว เวลาเดินทางไม่ต้องมีการลากจูงใดใด ?MV.=Motor Vessel.นอกจากที่กล่าวมานี้ อาจจะเคลื่อนที่ด้วยการลากจูง เช่นเรือบาร์จ Barge.ใช้ในการบรรทุกอุปกรณ์ต่างๆ แต่ต้องเคลื่อนที่ด้วยการใช้เรือ-ทัค.ลากจูงTug Boat.ในอ่าวไทยนั้นนิยมใช้เรือตังเกในการลากจูง.หลังจากที่ผมขึ้นเรือแล้วจนท.ประจำเรือชาวอินโดฯได้นำไปยังห้องพัก..ที่ทางเรือได้เตรียมไว้ให้ซึ่งอยู่ใต้ระดับน้ำทะเลลงไป เจ้าของหรือผู้จ้างก็นั่งรถเก๋งกลับออกไปจากท่าเรือแล้ว..หลังจากที่สบายใจแล้วเพราะลูก จ้างอย่างผมมาทำงานตรงเวลา.ตามที่รับปากเอาไว้.
๑๗.นายจ้างกับลูกจ้างมาพบกัน - เข้าใจกติกาแล้วจึงแยกย้ายกันไป.
เก็บของแล้วยังมิได้เริ่มงานแต่อย่างใด? หลังสิบโมงครึ่งของวันแรก ทุกคนยังว่างงานอยู่แต่เริ่มได้ค่าตัวกันแล้ว.หกร้อยบาทเชียวน๊ะ! จนท.ประจำเรือยังต้องยุ่งอยู่กับการรับเสบียงต่างๆเติมน้ำ-น้ำมันให้เรือเล็ก เรือตัวเองและเรือตำรวจน้ำลูกเรือคนใดที่ไม่ได้เข้ากะกลางวัน ก็ออกไปเที่ยวกับรถแท๊กซี่ป้ายดำประจำท่าเรือ.ขับโดยนายโจ พนง.การท่าฯนั่นเอง. ขณะที่ผมนั่งรอเวลาอยู่นั้นผมกำลังนึกว่าเอ๊ะเรือสองลำนี้เคยคุ้นๆชื่อน๊ะ..จำได้คลับคล้ายคลับคลาว่าช่วงที่ผมมาหาเพื่อนลูกเรือฟิลิบปินส์ในวันคริตสมาส.พี่ทั้งสองแอบมาหลบลมและคลื่นอยู่ที่ท่าเรือนี่เอง..คืนวันที่๒๕ธ.ค.๒๕๓๕.เมอร์รี่คริตสมาส..ความจำยังดีอยู่น๊ะ.
๑๖๐๐ น.ผมออกมานั่งคุยกับลูกเรือชาวอินโดฯ และพบว่านอกจากผมแล้วยังมีคนไทยอีกสองคน. คนแรกอายุใกล้เคียงกับผมมาทำในตำแหน่งล่ามเหมือนกัน อีกคนยังเป็นเด็กหนุ่มมาทำในตำแหน่งพนักงานเก็บของ ต้องเก็บซั้งและสิ่งต่างๆที่ลอยน้ำมาขวางทางของการสำรวจ แล้วต้องนำไปทิ้งให้ห่างเส้นทางที่เรือสำรวจแล่นอยู่ทั้งแนวนอนและแนวตั้ง. เฮ้อ ! แดดร่มลมตกพอดี เรือนำลำนี้ยังไม่มีทีท่าว่าจะออกทะเลกันเลย มีแต่คนเดินไปมากันวุ่นไปหมดเหมือนจับปูใส่กระด้ง.ผมถูกจูงมาทางท้ายเรือและข้ามไปยังเรือติดตามคือเรือวัลย์วารี ๕. ประหลาดใจสิครับเพราะบนพื้นมีสุรา โซดา กับแกล้มพร้อมมูล. ผมถูกเชิญเข้าไปร่วมวงด้วยหลังจากได้ยกมือไหว้เจ้าของเรือแล้ว.เฮ้ยน้องเข้ามา.มาดื่มกัน.วินาทีนั้นผมมิได้สนใจว่าใครแก่หรืออายุน้อยกว่าใคร ?..คอสุราย่อมเข้าใจกันเสมอ.หยิบโน่น-จับนี่. ก็เริ่มดื่มกันไปคุยกันไปจนเป็นที่สำราญ มีสมาชิกสี่คนเหล้าหมดไปเกือบขวดแล้ว.
๑๘.ผู้เขียน กัปตันจอห์นและสาวคาราโอเกะ. - ที่ร้านแถวบ้านฉาง.
กัปตันหัวเห็ดจึงชวนเข้าไปเที่ยวในเมืองกัน..ผมไม่ได้ปฎิเสธหลังจากเจ้าของเรือชวนไปด้วย เพราะเห็นผมพอจะเข้าใจภาษาประกิตมากกว่าตัวเขาเอง. พี่จ่าไปด้วยกันน๊ะ.ผมเองพูดไม่เป็นเลย..ไปน่า..เราจึงมุ่งสู่ร้านอาหารแบบคาราโอเกะแห่งหนึ่งที่บ้านฉาง.เสียดายที่จำชื่อร้านไม่ได้แต่ถ้าจำได้จริงก็คงไม่อยากกลับไปใช้บริการอีกแน่..แพงทุกอย่างเลยครับ.โดยเฉพาะค่าตัว.ผมรู้ว่าร้านแบบนี้มักจะบวกเงินเพิ่มค่าเปอร์เซ็นต์ให้กับพนักงานขับรถ ที่พาลูกค้ามาเที่ยวโดยเฉพาะลูกค้าต่างชาติ. คนเที่ยวตาย.คนพามารวยเอารวยเอา.ผมกับกัปตันยังดื่มไปคุยไป..
Captain. : I used to serve in Indonesia Navy. I am Po-2.
I have been kicked out , because of drunk. Ha - ha - ha.
Writer. : I still serving in the service.
I am Msgt. in the Thai Marines…Cheer !
กัปตันเรือใหญ่คือนายจอห์น ชาวอินโดนีเซียได้เล่าให้ผมฟังว่า ตัวเขาเอง เป็นอดีตจ่าโท ทหารเรืออินโดนีเซีย ด้วยความที่เมามากไปหน่อย จึงถูกทางกองทัพไล่ออก Kick Out.พี่แกเล่าเสร็จแล้วก็หัวเราะ. ไม่มีการเขินอายแต่อย่างใด ? ระหว่างนั่งดื่มคนขับรถก็พาสาวนักร้องมานั่งด้วย และอ๊อฟแขกด้วย. คงพามาให้กัปตันเรือเลือก หลังจากที่ได้ยินการเสนอราคาแล้ว ผมหัวใจจะวายแทนกัปตันให้ได้ :
คนขับรถ. : พูดภาษาอังกฤษแบบกระท่อนกระแท่น แม้จะแฝงด้วยความจริงจัง.
One thaosand you pay for her and three hundred Baht for
off and one hundred fifty for the room.
กัปตันจอห์น. : ยังเมาอยู่เลยครับ พูดเสียงดังว่า.. What - - How much ?
ผู้เขียน. : ตกใจที่ได้ยินราคาเช่นกัน..แม้จะมิได้เที่ยวเอง. อะไรกัน ?
บวก-ลบ-คูณ-หารแล้วเป็นเงิน๑,๔๕๐ บาท.
มากพอสมควร.ในราคาชั่วคราว. แพงกว่าผู้หญิงอเมริกันที่ผมไปใช้บริการ ตอนไปสหรัฐฯครั้งสุดท้ายเสียอีก.ที่นั่นเทียบเงินไทยแล้วหนึ่งพันบาทเท่านั้น !ใช่ครับแพงเกินไปสำหรับการถ่าย-เทเอดส์ระหว่างไทยและอินโดฯผมเลยตัดบทบอกกัปตันว่า ไปที่อื่นดีกว่าเพราะถูกกว่านี้มาก. Let ‘ s go to another place cheaper than here , I will show you.
กัปตันจอห์น. : OK , let ‘s go.
คนขับรถ. : เดินไปที่รถพร้อมออกเดินทาง แต่ท่าทางฟึดฟัดเพราะไม่ค่อยพอใจ.. ที่อดได้เปอร์เซ็นต์..จากการค้ากามของเขา.
* ทีมสำรวจน้ำมันของเรา จึงย้ายไปหาที่สำรวจกันใหม่ภายใต้การนำทางของโตนี่-ฟาง. ไม่มีการขีดเข็มใดใดเพราะ..จำทางได้..
๑๙. ผู้เขียนกับเรือโครอนรี๊ฟเอ๊กซ์โพลเลอร์. ที่ท่าเรือสัตหีบ. ปี๒๕๓๖.
เรามุ่งหน้ากลับมาตามทางหลวงหมายเลข ๓ หรือถนนสุขุมวิทนั่นเอง ! มาเลี้ยวขวาที่สี่แยกก.ม.สิบ ใช่ครับร้านแรกขวามือเรานั่งดื่มกันสักพัก ผมจึงจับคู่ให้กัปตันจอห์นในราคาชั่วคราวที่ต่างกันเกือบหกเท่า..มาแต่ตัวพร้อมเงินเพียง๒๕๐ บาทถ้าโชคดีมีของแถมด้วยไม่ทราบว่าเป็นเอดส์หรือแผล ฝี หนอง..ผู้เขียนมิได้หยิ่งที่ไม่ยอมรับของแถมแต่เป็นเพราะ..ไม่ได้เที่ยววกับเขานั่นเอง ! แม้ผมมิได้รับค่าน้ำหรือค่าเปอร์เซ็นต์ใดใด?แต่ผมภูมิใจที่เราได้กิน-ได้เที่ยวกันด้วยความจริงใจต่างหาก จบภารกิจแล้วทุกคน พร้อมใจกันมาตบท้ายด้วยข้าวต้มปลาที่ตลาดศรีประพัฒน์ โดยไม่ลืมซื้อมาฝากยามหน้าประตูใหญ่ด้วย.
๑๓ม.ค.๒๕๓๖. คณะของเรามาถึงท่าเรือฯโดยสวัสดิภาพ ประมาณสองยามเศษๆ ทุกคนเกือบหายเมาเพราะเรือได้หายไปจากท่าเรือแล้ว เหลือแต่เรือติดตามลำเล็กเพียง๑ ลำ ทุกคนรีบลงเรือแล้วกัปตันรีบนำเรือออกสู่ทะเลลึกทันที ผมรีบหาที่นอนโดยมิต้องให้ใครมาชี้แนะ เมาเหล้านั้นไม่เท่าไรแต่..ผมกำลังเมาคลื่นครับ เรือลำนี้คงเล็กเกินไปแถมคลื่นลมกำลังแรงขึ้น..แรงขึ้น.ผมจำเวลาไม่ได้ว่ากี่โมงแล้ว ? แต่ได้ยินคนถือท้ายกำลังคุยกันทางวิทยุว่าขณะนี้เรืออยู่ที่แล๊ท๑๑-ลอง๑๐๐ ผมมิได้เงยหน้าขึ้นดูแต่อย่างใด?ห่างจากบริเวณเกาะจวงไม่มากนักขณะที่เรือกำลังมุ่งหน้าลงใต้ สิ่งที่ไม่คาดคิดกำลังเกิดขึ้นกับผม..อืด-อืด-อ๊วก-อ๊วก ทั้งคลื่นและลมทำให้อาหารที่ผมกินไว้ตอนหัวค่ำ.ได้พากันออกมาเป็นอาหารปลาหมดเลยเพราะเมาคลื่นSea sick.และอาเจียน.Puke.เป็นอย่างมากจนอยากกลับขึ้นฝั่งโดยไม่ขอรับงานนี้. จะยิงตรงลงทะเลเลยก็ไม่ว่าแต่หนอย! พี่แกดันมาแวะที่ชั้นสองเสียฉิบ..ทีแรกผมไปนอนอยู่ที่ชั้นสอง.บริเวณห้องถือท้าย.ใครเคยอยู่กับเรือตังเกขนาดกลางจะพบว่าเขามีอยู่สองชั้น ไม่รวมชั้นล่าง ที่เป็นห้องเครื่องยนต์. เด็กหนุ่มที่กำลังถือท้ายอยู่มองมาที่ผมอย่างสมเพศ หรือกำลังคิดถึงอดีตที่ตนเองมาทำงานบนเรือวันแรกก็ได้ไม่มีใครรู้..นอกจากตัวเอง.ผมทำความสกปรกไว้ที่ชั้นล่างของเรือวัลย์วารีย์๕ พอสมควร. ในใจคิดไว้ว่าถ้าฟื้นแล้วจะทำความสะอาดให้เขา โถ ! ของแบบนี้ไม่ว่ากันอยู่แล้วเมาได้เมาไป. จริงไหมพี่ไต๋ ? ผมล้มตัวลงนอนและกลับขึ้นมาอาเจียนอีก.ไม่รู้ว่ากี่ครั้ง ? ล่าสุดจำได้ว่าประคองตัวลงมานอนรวมกับไต๋ที่ชั้นล่างเพราะข้างบนโคลงมากเหลือเกิน ใครที่เคยเมาคลื่นแล้วอาเจียนออกมาล่ะก็คงจะเข้าใจความรู้สึกของผมดี มันอยากนอนอย่างเดียวจริงๆครับ ไม่อยากทำอะไรเลย.ผมมีความรู้สึกว่าไม่อยากรับงานนี้เลย แถมยังพาลโทษไปถึงต้นสังกัดที่จัดให้มีการฝึกภาคทะเลน้อยเกินไป แต่จะทำอย่างไรได้เพราะช่วงนี้ทางการกำลังให้มีการลดการฝึกลงเพื่อเป็นการประหยัดงบประมาณนั่นเอง. ผมถือว่าแอบมาฝึกเองแถมยังได้รับเงิน ดีกว่าเบี้ยเลี้ยงของทางราชการเสียอีก.งานจบก็รับเงินสดเลยครับไม่ต้อมาตั้งเรื่องทำเบิก ที่สำคัญกินอยู่ฟรีสามมื้อ อาหารก็ดีกว่าของทหารหลายเท่าตัว..ตื่น-ตื่น..พี่ตื่นได้แล้ว!ผมต้องตื่นขึ้นมาตามเสียงปลุก..ปรากฎว่าเขาปลุกไต๋เรือพรพิราม๒ที่ชื่อสมนึก เพื่อเตรียมย้ายเรือจากวัลย์วารีย์๕ไปขึ้นเรือพรพิราม๒.ผมและกัปตันจอห์นก็ต้องย้ายเรือกับเขาด้วย ก่อนย้ายเรือผมทำความสะอาดรอยเปรอะเปื้อนต่างๆที่แอบทำไว้โดยมิได้ตั้งใจ ขึ้นมาบนเรือลำใหม่แล้วแต่อาการของผมก็ยังไม่ดีขึ้นอยากจะนอนเพียงอย่างเดียว!เออล้มตัวลงนอนต่อดีกว่า ผมและกัปตันจอห์นนอนที่ด้านหลังห้องถือท้าย แต่เที่ยวนี้ดีกว่าลำแรกมาก เพราะมีพัดลมเป่าด้วยน่ะสิ.
๒๐. ผู้เขียน ไต๋และน้องไก่ กัปตันจอห์น. ในอ่าวไทย. ปี๒๕๓๖.
บนเรือลำนี้ไต๋ได้เลี้ยงไก่ชนไว้ ๑ ตัว พี่แกขันเป็นช่วงๆ แม้ว่าน้องไก่จะทำให้ผมหนวกหูบ้าง แต่ผมมิได้ลุกขึ้นมาข้องแวะเพราะยังไม่อยากกินอะไร ? เรื่องของไก่ซึ่งคนไม่ควรจะเกี่ยวข้องด้วย. ผมมารู้สึกตัวอีกครั้งตอนพลิกตัวมาถูกกัปตันจอห์นเข้าโดยมิได้ตั้งใจ หมอเองคงเพลียเหมือนกันก็แหม ! เคยอยู่เรือใหญ่แบบราชาแต่ต้องมานอนขดตัวในเรือเล็ก..คงต้องมีอาการบ้างแต่มิได้แสดงออกมา..ผมหลับไปแบบหมดแรงเลยครับ ไปฟื้นเอาอีกทีประมาณบ่ายโมงของอีกวัน. พอเริ่มฟื้นตัวจึงลองกาแฟร้อนดูสักหนึ่งดื่ม เออ..พออ้อม-แอ้มๆไปได้บ้างชั่วขณะ แต่ยังนั่งแบบผะอืดผะอมมาตลอดทาง สาม-สี่ชั่วโมงต่อมาเราติดต่อกับเรือนำได้แล้ว เมื่อเรือทั้งสองลำได้มาทันกันในของอ่าวไทย. ผมจำไม่ได้ว่า ช่วงไหนของอ่าวไทย ?
๑๔๓๐ น.ผมย้ายตัวเองขึ้นไปบนเรือใหญ่ทันที ลูกเรือชาวอินโดฯนำยาแก้เมาคลื่น Anty sea sick pill.มาให้กิน.สักพักใหญ่ ผมจึงได้ฟื้นตัวขึ้นมาและเริ่มทำงานกันเลยครับ.กัปตันจอห์นพอขึ้นเรือได้พี่แกรีบเข้าไปทำการถือท้ายทันที.เป็นช่วงกะของแกพอดี.น่าจะเป็นความมีสำนึกในหน้าที่ด้วย หรืออาจจะละอายใจที่ได้ขาดงานไปหลายชั่วโมงก็เป็นได้ ส่วนผมเองยังกินอะไรไม่ได้เลย ยังรู้สึกหวิวๆอยู่ และรู้ว่าเพื่อนร่วมงานคนไทย๑คนกับจนท.จากกรมทรัพยากรฯก็เมาคลื่นเช่นกัน เพราะทะเลขณะนั้นมีคลื่นสูงและแรงทีเดียว ชักจะดีแล้วเพราะมีเพื่อนร่วมเมาอยู่ด้วยกัน ถ้าเมาคนเดียวเกรงจะถูกตำหนิจากลูกเรือต่างชาติ เขาอาจจะพูดว่าเมาคลื่นแล้วมารับงานนี้ทำไม ? โชคดีที่ไม่มีใครว่าเรา..ที่แท้ก็แอบคิดเอาเอง..ผมรู้ว่าเราต้องทำงานกันอย่างจริงจัง และรีบทำการสำรวจให้แล้วเสร็จตามที่เรือสำรวจ-เรือบอลติคซี MV.Baltic Sea. ได้กำหนดเส้นสำรวจ.Line.ให้กับเรือนำในแต่ละวัน.ความจริงก่อนที่จะมาขึ้นเรือนี้ผมคิดว่า อาจจะเป็นงานที่ยากพอสมควรสำหรับผม แต่พอมาทำจริงจึงรู้ว่าหมูมาก.A piece of cake.ง่ายกว่าที่ผมคิดไว้จริงๆ เงินก็ดีกว่าเบี้ยเลี้ยงของทางราชการมากราวกับหน้ามือหลัง..มือเลยครับ. งานหลวงกับงานราษฎร์นั้นจริงๆแล้วเทียบกันไม่ได้หรอกครับ.มิฉะนั้นงานบริษัทฯจะจ้างพนักงานในราคาแพงกว่างานหลวงได้อย่างไร?ถูกแล้วมันต้องมีคุณภาพ..และอยากให้คนหลวงมีคุณภาพใกล้เคียงกับพนักงานบริษัทฯ เพราะเวลาลาออกจากกองทัพก็จะได้นำเอาคุณภาพที่ดีมาร่วมกับงานบริษัทฯได้แบบไม่ต้องตะขิดตะขวงใจใดใด?ลองคิดดูหน่อยน๊ะตามหน่วยงานราชการต่างๆว่าคนของท่านมีคุณภาพมากน้อยอย่างไร ? สายที่ไหนล่ะ..ถ้าคิดจะปรับปรุงจริงๆ..ปรี๊ด.เริ่มได้เลย.
๑๘๐๐ น.เป็นเวลาเลิกงานครับ ตรงเวลาเป๊ะ ต่างคนต่างแยกกันลงจากห้องถือท้ายกัปตันที่สองถือแก้วกาแฟเข้ามาเปลี่ยนตำแหน่ง โดยไม่ต้องไปตามให้เสียเวลา. ผมเองหมดเวลาเหมือนกันจึงวางไมค์ แล้วลงมายังห้องอาหารตั้งใจจะลองอาหารบนเรือสิงคโปร์ดูเป็นมื้อแรกว่ารสชาติจะเป็นจั๋งใด ? ผมลองเอาหมูทอดประกบกับขนมปังและกาแฟ๑ แก้ว ที่จริงยังไม่อยากกินอะไรเลย.ยังผะอืดผะอมอยู่ เกรงว่าเครื่องจะตีกลับขึ้นได้ คลื่นลมยังคงแรงอยู่ แต่มิได้เป็นอุปสรรคต่อเรือวัลย์วารีย์๑ ที่กำลังจะเข้าเทียบเพื่อรับน้ำและน้ำมัน ตลอดจนติดต่องาน ที่ข้างเรือมีลูกยางขนาดใหญ่สีแสดสำหรับกันกระแทก บรรจุลมไว้เต็มพิกัด ช่างเครื่องบอกว่าราคาในสิงคโปร์ประมาณสามร้อยเหรียญ ประมาณห้าพันเศษๆ..รับแรงกระแทกได้ดีเยี่ยมโอกาสที่จะแตกก็น้อยมาก..ช่วงนี้เรือได้ทอดสมออยู่ ผมถูกเรียกออกมาด้านนอกเพื่อมาประสานกับเรือติดตามในการรับเบียงและน้ำจืดต่างๆ ผมออกมาได้ไม่ถึง๕นาที ก็ทำให้ลูกเรือหัวเราะกันใหญ่ เปล่าครับผมมิได้ทำอะไรเด๋อด๋าแต่อย่างใด ? ผมพุ่งตัวมาใกล้กราบขวามากที่สุดStarboard.แล้วปล่อยกาแฟกับขนมปังออกมาหมดเลยสิครับ อาเจียนอีกแล้ว..เสร็จงานแล้วผมตรงดิ่งไปยังห้องพัก Berth.ใต้ระดับน้ำทะเล แล้วล้มตัวลงนอนโดยไม่สนใจอะไรอีกเลยไม่ทราบว่าผมหลับไปนานแค่ไหน? ประมาณสามทุ่ม..ยามเข้ามาปลุกเพื่อไปพูดวิทยุกับเรือตำรวจน้ำ..
Guard. : Hey wake up..wake up.
Writer. : Hmm..What happening ?
Guard. : Capt. need you to talk on the radio.
Writer. : Yes , give me a minute.
ตำรวจน้ำ. : โครอนรี๊ฟจากพรหมโยธี..วอ-สอง.
เรือนำ. : สวัสดีครับจากโครอนรี๊ฟครับ..
ตำรวจน้ำ. : พรหมโยธีอยากทราบว่า..ท่านอยู่ที่พิกัดใด ?
เรือนำ. : เราอยู่ที่พิกัดแล๊ท๔๒เหนือ ลอง๓๒ตะวันออก.
ตำรวจน้ำ. : ทราบ..วอสองวอแปด หกเอี่ยว..
หลังจากพูดวิทยุกันแล้ว ผมไม่ยอมให้เวลาผ่านไปโดยเปล่าประโยชน์ จึงลงมาที่ห้องอาหารอีกครั้ง มีลูกเรือที่เห็นผมอาเจียนตอนที่เติมน้ำมันอยู่ ได้เอายาแก้เมาคลื่นมาให้ลองกินดูอีก๑ เม็ด..ได้ผลครับ.เพราะผมตามด้วยกล้วยหอม๓ผล ขนมปังยัดไส้หมู เหมือนที่กินครั้งแรก. แต่ได้ลงทะเลไปหมดแล้ว. อาหารการกินบนเรือลำนี้ดีมากครับ ตั้งไว้และสามารถมาหยิบกินได้ตลอดเวลา ใครใคร่กินนอกเวลาก็สามารถมาทำกินเองได้เลยครับ แถมเวลางานจบก็ไม่มีการส่งบิลไปเก็บแต่อย่างใด ? ผมชอบตรงนี้มาก. หลังจากนั้นจึงได้นอนยาวไปเลย..
* ขอนอนก่อนน๊ะครับ ตื่นมาเมื่อไร ?จะรีบเขียนตอนต่อไปให้ท่านได้อ่านกัน.
๑๔ ม.ค.๒๕๓๖. หลังจากได้นอนเต็มที่แล้ว ผมตื่นมาเองประมาณตีห้าเศษๆ ทำกิจส่วนตัวเสร็จก็แวะมาเติมพลังที่ห้องครัว ทุกคนต่างหาอะไรรองท้องกันก่อน ส่วนใหญ่จะยืนพื้นด้วยข้าวผัดไข่ ,มาม่าผัดหรือต้มมาม่า.แล้วแต่คลื่นลม.ใครว่าไม่น่าจะเกี่ยว ? เกี่ยวสิครับเพราะถ้าทะเลเรียบจะได้น้ำเยอะ..ซดคล่องคอทีเดียว. ถ้ามีคลื่นลมน้ำจะน้อยเพราะ.เวลาเรือโคลงจะหกง่าย และก็จะหนักไปทางปลาหรือหมู ถ้าเหลือมากในมื้อเย็นพ่อครัวหัวป่า ก็จะดัดแปลงนำไปใช้ในมื้อต่อไป ถ้าเหลือไม่มากก็จะโยนลงทะเลให้ปูปลากินมาม่ากันบ้างเพราะเราเองก็กินพวกเขามามากแล้วถ้อยทีถ้อยอาศัยไงล่ะ จริงไหมน้องปลา ?
๐๖๐๐ น. เรือนำของเราได้ถอนสมอเพื่อเริ่มงานทันที ผมถูกเรียกมาพูดวิทยุกับเรือวางสาย Baltic Sea.ก่อนที่เราจะออกเดินทาง. ทางเรือใหญ่อยากทราบที่อยู่ของเราและเรือติดตามอยากทราบที่อยู่ของเรือบอลติคเพื่อจะนำอุปกรณ์และจนท.จากกรมทรัพย์ฯไปส่งที่เรือ เช้านี้ดูผิวเผินว่าคลื่นลมจะสงบราบเรียบแต่จริงๆแล้ว กัปตันบอกว่าเป็นคลื่นใต้น้ำ เรือที่ผมประจำอยู่จึงโคลงเคลงพอสมควร ทุกอย่างเรียบร้อยแล้วเราเริ่มงานทันทีโดยมิได้กังวลใดใดเพราะมีเรือตำรวจน้ำคอยคุ้มกันอยู่ห่างๆ
๐๘๐๐ น. ปรากฏว่าวิทยุที่เราใช้ติดต่อกัน..ได้เกิดชำรุดขึ้น เข็มค้าง..ต้องตามช่างประจำเรือมาแก้ไขด่วน. * วิทยุนี้เป็นแบบซุปเปอร์สตาร์ ๒๔๐๐ สามารถเรียกรวมได้เป็นที่นิยมใช้กันมากในหมู่เรือประมง ราคาประมาณห้าพันบาท ถ้าอากาศดีสามารถใช้ติดต่อได้ถึง๔๐ ไมล์ทะเล.ไมล์บก =๑,๗๖๐หลา -ไมล์ทะเล = ๒,๐๐๐หลา. มีช่องรับ-ส่งปกติถึง๔๐ช่อง มีช่องเลือกถึง๖ช่องเช่น สามเอไปถึง เอ๊ฟ. 3A-F เรือแต่ละประเภทมักจะใช้ช่องประจำเช่น เรือไดหมึกใช้ช่องหนึ่ง ,เรืออวนใช้อีกช่องหนึ่งเป็นต้น. การใช้เวลาว่างในทะเลนั้นอิสระเสรีจริงๆครับ มีหลายรูปแบบ. ถ้าใครเคยมาใช้ชีวิตในอ่าวไทยจึงจะทราบดี..ถ้าไม่เคยหรือคงไม่มีโอกาสก็ไม่เป็นไรเพราะผมกำลังจะบอกว่า..เรือบางลำเปิดวิทยุแล้วบีบคีย์เพื่อส่งออกอากาศ บางลำร้องเพลงเข้าวิทยุ.ใจคอโอบอ้อมอารีย์จริงๆกลัวเพื่อนร่วมอาชีพจะเหงา..เอ็งไม่คิดเลยหรือว่าเพื่อนเขารำคาญเอ็งก็มี.แต่ไม่สามารถปิดหรือหนีไปคลื่นอื่น.เพราะต้องใช้ช่องนี้ฟังข่าวสารบ้าง สภาพอากาศบ้าง ฯ ในทะเลนั้นวิทยุมีความสำคัญมากครับเพราะสามารถกระจายข่าวสารไปยังเพื่อนๆหรือเรือข้างเคียง ได้อย่างรวดเร็วโดยเฉพาะข่าวอากาศ. ปกติจะมีการแจ้งทุกเช้าเป็นภาษาไทยและภาษาอังกฤษสำหรับเรือต่างชาติ เวลาผมมานั่งที่ห้องบนสะพานเดินเรือกัปตันมักจะถามผมทุกเช้าว่าสภาพอากาศเป็นอย่างไรบ้าง ?เพื่อนำมาเปรียบเทียบกับที่เขาฟังภาคภาษาอังกฤษจะได้เป็นการเตรียมพร้อมก่อนที่จะเผชิญกับพายุใหญ่ๆอย่างทันท่วงที.ประมาณสองชั่วโมงต่อมาจนท.นำวิทยุที่ถอดออกไปตรวจเชค กลับมาติดตั้งตามเดิมระหว่างซ่อมทำ..ทางเรือติดตามวิทยุเรียกเข้ามาและเข้าใจว่า..ทางเราปิดวิทยุไว้. จะปิดเพื่ออะไรหรือลูกเพ่? ไม่นานนักเรามาพบว่ามีอวนวางขวางทางอยู่..
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น