7 วิธีสะเดาะเคราะห์ (คิดบวกกลางวิกฤติ)

สวัสดีครับ... วิธีคิดอย่างหนึ่งในเรื่องน้ำท่วม-ภัยพิบัติ-เคราะห์กรรม ได้แก่

.

(1). คิดกว้าง (think wide)

ความทุกข์นี้ไม่ได้มีกับเราคนเดียว คนอื่นที่ประสบเคราะห์กรรมแบบนี้ก็มี ทั้งพม่า-กัมพูชา-ไทย (think wider / คิดให้กว้างไกล) > คิดแบบนี้จะทำให้ความทุกข์เฉพาะ (ตัวเรา) กลายเป็นทุกข์สาธารณะ (คนอื่นก็ทุกข์ เราก็ทุกข์) = เรามีเพื่อนร่วมทุกข์มากมาย

ความทุกข์อย่างหนึ่งของคนเจ้าทุกข์ คือ การหมกมุ่นกับความทุกข์ของเราคนเดียว คิดว่าคนอื่นไม่ทุกข์... ความจริง คือ ความทุกข์ส่วนใหญ่ในโลกเป็นทุกข์สาธารณะ (เราก็ทุกข์ คนอื่นก็ทุกข์)

(2). คิดช่วยโลก (think help)

เช่น ภาวะโลกร้อนจะทำให้ฝนแล้ง 5-6 ปีสลับน้ำท่วมหนัก 1 ปี ฯลฯ, เราจะช่วยลดโลกร้อน เช่น ใช้หลอดประหยัดไฟแทนหลอดไส้ ปลูกต้นไม้สักต้น (ไม้กระถางก็ยังดี แนะนำให้ปลูกผักบุ้งบกในกระถางไว้กินเอง)

หรือถ้าปลูกไม้กระถางไม่ได้... อาจฝึกทำถั่วงอกสัปดาห์ละครั้ง กินผักมากขึ้น-กินเนื้อน้อยลง เดินมากขึ้น-ใช้รถน้อยลง ขึ้นลงบันไดมากขึ้น-ใช้ลิฟต์น้อยลง ฯลฯ

เพียงคิดลดโลกร้อนก็ได้บุญใหญ่ คือ ช่วยให้คนทั่วโลกมีความทุกข์น้อยลง... ถ้าคนทั่วโลกช่วยกัน จะทำให้ฝนแล้ง-น้ำท่วมลดลง

เราได้ทำในส่วนของเราดีที่สุด เต็มแรงเต็มกำลังของเราแล้ว... ฝึกไม่บ่น-ไม่คาดหวังอะไรกับคนอื่นมาก (คนขี้บ่นน่าเบื่อ เพิ่มเสี่ยงถูกทอดทิ้ง-เดียวดาย, คนที่คาดหวังอะไรกับคนอื่นมาก มักจะป่วยบ่อย)

(3). คิดให้ดีขึ้น (think better)

ลองคิดว่า ถ้ามีวิกฤติเช่นนี้ครั้งต่อไป... เราจะป้องกัน หรือทำอะไรให้ดีขึ้นกว่ารอบนี้ (think better - คิดทำอะไรๆ ให้ดีขึ้น)

ถ้าอยู่กรุงเทพฯ... อาจจะหาข่าวน้ำท่วม, พอใกล้เดือนน้ำท่วม รีบขับรถไปฝากญาติต่างจังหวัด (เลือกจังหวัดที่ไม่ค่อยท่วม), ทำสะพานไฟให้ตัดไฟในบ้านได้ทุกชั้น แยกตู้เย็นไว้ต่างหาก ทำปลั๊กชั้นล่างให้สูง

(4). หาทางเปลี่ยนวิกฤติเป็นโอกาส (thnk opportunity / turn threat to opportunity)

เช่น ถ้าไปอยู่ศูนย์พักพิง... ให้ติดต่อทีมงาน (staff) ขอเป็นอาสาสมัครทันที เช่น ล้างจาน ถูพื้น กวาดขยะ บริจาคเลือด บริจาคเงิน (นิดหน่อยดีกว่าไม่ให้เลย) ฯลฯ จะเสริมสร้างความรู้สึกว่า เรามีค่า เราเป็นคนที่มีประโยชน์

(5). ฝึกใช้ชีวิต "เรียบ-ง่าย-ประหยัด" (think simple / live simply)

ผู้เชี่ยวชาญด้านการเงินแนะว่า คนที่ใช้ชีวิตไม่เกินตัว (ไม่ฟุ่มเฟือย), ใช้ชีวิตต่ำกว่าฐานะนิดหน่อย มักจะมีฐานะดีกว่าในระยะยาว

เช่น ทุกข์ของคนอเมริกันจำนวนมากมาจากการใช้บ้านหลังใหญ่-รถหลังใหญ่ พอได้งานดีกว่าในที่ไกลๆ ก็ขายบ้านไม่ออก เงินจม ย้ายไปไม่ได้ ฯลฯ

การใช้ชีวิตให้เรียบง่ายจะทำให้ชีวิตเบาสบายขึ้น เช่น คนอื่นใช้เสื้อแอร์โร (Arrow), เราใช้แอร์โลตัส (Lotus) ฯลฯ จะประหยัดไปแยะ

(6). ฝึกวาจา (talk right)

คนสูงอายุที่ถูกทอดทิ้งส่วนใหญ่มักจะฐานะไม่ค่อยดี ไม่มีมรดก หรือไม่ก็ขี้บ่น ทำให้ลูกหลานไม่สนใจ หรือไม่ก็ทนไม่ไหว

ไม่ว่าเราจะประสบเคราะห์กรรมอะไร... ขอให้กลับไปคิดแบบข้อ (1) คือ ทุกข์นี้ไม่ได้เกิดกับเราคนเดียว คนอื่นที่มีทุกข์แบบนี้ก็มี นี่เป็นทุกข์สาธารณะ (ทั่วไปกับคนหมู่มาก), แล้วจะพบว่า เราไม่ได้โดดเดี่ยว มีเพื่อนร่วมทุกข์มากมาย

ฝึกคิดได้แบบนี้ (คิดดี) บ่อยๆ แล้วจะบ่นน้อยลง, และถ้าจะให้โลกใบนี้ดีขึ้น ควรฝึกพูดดีด้วย... คุณครูภาษาไทยสอนว่า คนไทยชอบคนที่รู้จักพูดคำว่า "ขอโทษ-ขอบคุณ-ขอบใจ" ให้เป็น ไม่น้อยจนคำพูดแห้งแล้ง ไม่มากจนเยิ้ม (แบบเติมน้ำตาลมากไป)

คำว่า "ขอโทษ-ขออภัย" เป็นคำของคนกล้า (ทำดี), บางครั้งเราไม่ผิด ทว่า... ถ้าพิจารณาแล้วว่า คำพูดนี้จะทำให้คนอื่นรู้สึกดีขึ้นก็กล่าวคำทำนองนี้ได้ เพื่อเป็นบุญปากของผู้พูด

คำว่า "ขอบคุณ-ขอบใจ" เป็นคำของคนกตัญญู (รู้บุญคุณ), ทำให้คนอื่นอยากทำดี มีเมตตาหรือกรุณา และเป็นการให้กำลังใจคนทำดี

(7). ฝึกปรารถนา (think hope)

เมื่อเรารู้ว่า ทุกข์นี้เกิดกับคนหมู่มาก เป็นทุกข์สาธารณะแล้ว... ขอให้เราใช้บุญ ตั้งความปรารถนาที่ดีงาม

เช่น เวลาสวดมนต์ไหว้พระ หรือทำความดี, ให้ตั้งความปรารถนาว่า ขอให้เหตุการณ์ (วิกฤติ) นี้ผ่านพ้นไปโดยเร็ว ขอให้ทุกคนทุกฝ่ายเดือดร้อนน้อยที่สุด... ความปรารถนาดี (เมตตา - ปรารถนาให้เป็นสุข / กรุณา - ปรารถนาบรรเทาทุกข์)

เพียงคิดให้ได้ว่า เราไม่ได้ทุกข์คนเดียว คนอื่นก็มีทุกข์แบบนี้มีอีกมาก... คิดให้บ่อย ความทุกข์ก็จะบรรเทาเบาบางลงไปแล้ว

กราบนมัสการ - กราบเรียน - เรียนมาด้วยความเคารพ

นพ.วัลลภ พรเรืองวงศ์ / CC: BY-NC-SA > ยินดีให้ท่านนำบทความนี้ไปใช้ได้

[ดร. ภิญโญ รัตนาพันธุ์]

สุดยอดครับ คุณหมอ

ตามงานคุณหมออยู่เรื่อยๆ ครับ

หลากหลายได้ความรู้มากๆ

กราบขอบพระคุณนะครับ