"ดูพี่หน้าเครียดจัง ดูหมองๆ เป็นอะไรเหรอ"น้องที่ทำงานข้างเขาทัก ทำให้เขานิ่งและพูดตอบไปว่า
"อาจจะเป็นเพราะงานมั้ง เช้าวันนี้เข้ามาก็เจอแต่เรื่อง..."เขาหยุดพูดแค่นั้น พร้อมตั้งสติว่าควรจะพูดต่อดีไหม กับเรื่องที่ทำให้เขาหัวเสียแต่เช้า
"ไม่สบายก็หยุดบ้าง พี่เอ้ย"น้องคนนั้นยังคงเป็นห่วง
เขารู้ว่าความเครียดที่เกิดขึ้นไม่ได้มาจากความไม่สบายของร่างกายทั้งหมดหรอก แต่มันมาจากใจมากกว่าต่างหาก
สายวันนี้เขาเดินเข้าห้องน้ำ ส่องกระจกดูตัวเอง หน้าตาเราโทรมจริงเหรอ พลันใจก็ถามตัวเองขึ้นมาว่า"ทำไมต้องเครียด เครียดด้วยเรื่องอะไร"
เขาพยายามยิ้มให้ตัวเอง พร้อมเดินจากมาด้วยจิตที่รู้สึกตัว ว่าเดินและกำลังกลับไปสุ่หน้างาน
พร้อมที่จะเจอกับเรื่องราวต่างๆ พร้อมที่จะพบกับภาพสรรพสิ่งต่างๆ พร้อมที่จะได้ยินสรรพเสียงต่างๆ พร้อมที่จะได้รับการร้องขอ การติฉินนินทา พร้อมที่จะรับฟังเรื่องทุกข์ สุข ต่างๆ
เขารู้สึกว่าระหว่างเดินกลับไปทำงานสายของวันนี้ช่างรู้สึกดีกว่าเมื่อตอนเช้าเป็นอย่างมาก
เขาพยายามยิ้มให้กับตัวเอง กับกองสินค้า กับผู้คนที่เดินผ่านไปมา
เขาเดินขึ้นออฟฟิส พร้อมกับยิ้มทักทายน้องๆที่ทำงาน
เขาพร้อมแล้ววันนี้สำหรับจะอยู่กับปัจจุบันขณะ และความรู้สึกตัว
ขอสรรพสิ่งทั้งปวงจงมีแต่ความสุขเถิด ...
.....