เจอแขกกับเจองูจะตีอะไรก่อน
ในทริปของการเดินทางไปอินเดียครั้งนี้ ไกด์ทัวร์ของเรา มหาทองบอกว่า เห็นรายชื่อของผู้เดินทางไปแล้ว รู้สึกประหวั่นกลัวขนหัวลุก ทั้งๆ ที่ มหาทองนั้นก็เป็นด็อกเตอร์จากมหาวิทยาลัยมคธ ประเทศอินเดีย
ทำไมมหาทองถึงกลัวนั่นรึ? ก็ทริปนี้เป็นทริปแรกของมหาทองที่พาคณะเดินทางไปศึกษาดูงาน และเจรจากับมหาวิทยาลัยในประเทศอินเดีย ซึ่งเดิมๆ กรุ๊ปทัวร์ของมหาทองส่วนใหญ่จะเป็นผู้มาจาริกแสวงบุญ แล้วแถมดูรายชื่อผู้เดินทางทุกคนจะเป็นด็อกเตอร์ทั้งนั้น บางคนเป็นรองศาสตราจารย์ บางคนเป็นผู้ช่วยศาสตราจารย์ เป็นคณบดีสามคน เป็นรองคณบดี เป็นผู้ช่วยคณบดี เป็นหัวหน้าภาควิชา สำหรับคนที่อยู่ในแวดวงมหาวิทยาลัยก็คงรู้สึกธรรมดา แต่นี่เป็นครั้งแรกของการนำกรุ๊ปทัวร์ของมหาทองในการศึกษาดูงาน และจาริกแสวงบุญด้วย แต่มหาทองก็บอก พอมาคุ้นเคยแล้ว ทุกคนเป็นกันเอง และไม่น่ากลัวอย่างที่คิด อาจารย์ทองก็เลยชมพวกเราว่าน่ารัก
อาจารย์ทองบอกพวกเราว่าก่อนมาอยู่อินเดีย เคยได้ยินคำเปรียบเทียบที่พูดกันว่า "ถ้าเจอแขก กับเจองู ให้ตีแขก ก่อนตีงู"แต่ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมคนเค้าถึงพูดอย่างนั้น
เป็นธรรมดาของกรุ๊ปคนไทย ถ้าลงที่ไหนเป็นได้ช๊อปปิ้ง ในการไปประเทศอินเดียครั้งนี้ ของดีที่เค้านิยมซื้อกลับมา มักเป็นของในท้องถิ่นนั้น เช่น หินสี สร้อย กำไลแบบแขก ส่าหรี เครื่องของเก่า เครื่องทองเหลือง
ในวันหนึ่งของการเดินทางเราไปนมัสการสถานที่ที่พระพุทธเจ้าจำพรรษานานที่สุดในเมืองของพระเจ้าพิมพสารที่เขาคิชกูธ ที่เขานี้จะมีที่พัก และถ้ำตามรายทาง ถ้ำแรกก็จะเป็นถ้ำของพระโมคลานะ ถัดขึ้นไปก็จะเป็นถ้ำของพระสารีบุตร และส่วนด้านบนสุดก็จะเป็นกุฏิของพระพุทธเจ้า
ดังนั้นรายทางที่เราเดิน และแวะ ก็จะมีสุดยอดนักขายมืออาชีพมาขายสินค้า ผมเองก็ซื้อหนังสือรูปถ่าย เป็นเล่มๆ เกี่ยวกับสถานที่สำคัญต่างๆ ซึ่งที่ประเทศอินเดียนั้นระบบการพิมพ์หนังสือเค้าจะถูกมาก แต่ก็เป็นไปตามคุณภาพของราคา ตอนแรกแขกมาบอกผมว่าหนังสือสามเล่ม ห้าร้อยรูปี เดินไปเดินมา เหลือ สามร้อย เดินไปอีก บอกห้าเล่มสามร้อย เค้าบอกว่าถ้าจะซื้อของแขกก็ให้ต่อราคา แต่ถ้าไม่สนใจก็อย่าไปต่อโดยเด็ดขาด ผมเดินจากตีนเขาแขกคนเดิม เดินตามตื้อตลอด กำลังว่าจะตัดสินใจซื้อแล้วว่าราคาก็โอเค พอดีมหาทองเดินผ่านมา บอกว่า ถ้าใครจะซื้อให้ซื้อในราคา 8 เล่ม ร้อย ผมซึ่งกำลังจะควักเงิน ก็เลยชะงักและเก็บเงิน เจ้าแขกคนนั้น มองหน้าแล้ว หยิบหนังสือออกมาอีกสามเล่ม แล้วบอกว่า โอเค แปดเล่มร้อยก็ได้ ทำให้ผมนึกในใจเกือบโดนแขกหลอกแล้ว แต่ก็นึกว่าบ้านเราก็เป็นอย่างนี้ ใครที่ซื้อของขึ้นมาบนรถแล้วห้ามคุยกันเพราะจะทำให้เจ็บใจว่าโดนซะแล้ว บางคนต้องซื้อของชิ้นเดิมซ้ำอีก ถามว่าเอ้าซื้อแล้ว ทำไมต้องซื้ออีก อาจารย์ท่านนั้นตอบว่า "ซื้ออีกเพื่อให้เฉลี่ยราคา" แหมคิดได้เนอะ
คณบดีและสาวๆ พากันนำสินค้าพวกหินสี มาโชว์พวกเรา และบอกว่า พี่ซื้อได้ในราคาห้าร้อย ช่างมันดูแล้วราคาไม่แพง ถ้าไปบ้านเราจะแพงกว่านี้ พวกหินนี่คงไม่ปลอมหลอก เพราะอินเดียมีหินพวกนี้เยอะ
ระหว่างทางไปร้านอาหารพวกเราลงไปเข้าห้องน้ำกันแต่สังเกตุเห็นว่าทำไมมือคณบดีเป็นสีเขียวทั้งมือ อาจารย์ที่ไปด้วยก็ทัก คณบดี ก็เลยถึงบางอ้อว่า เจ้าหินสีที่ซื้อมาโดนแขกหลอกต้มซะแล้ว
ส่วนคุณภรรยาผมมาบอกว่ากลับมาถึงเมืองไทยแล้วถึงรู้ว่าเจ้าช้างไม้แกะสลักสวยงามนั้น ที่แท้มันคือเรซิน ที่รู้เพราะว่าขามันหัก เลยทำให้รู้ว่าอ้าว ที่เจ้าแขกคนนั้นขายให้และบอกว่ามันคืองานแฮนดิคราฟ ทำด้วยมือนะ ทำยาก โธ่เอ๊ยเจ้าแขกหลอกต้มอีกคนแล้ว
ส่วนผมเดินในพุทธสถานเจ้าแขกคนหนึ่งวิ่งมาทำหน้าแอบๆ ซ่อนๆ ค่อยๆ แง้ม ทำท่าปิดๆ บังๆ แอบเอาพระเก่าออกมาจากกระเป๋า ผมมองไปสวยดี ราคาเดิมเจ้าแขกบอกห้าร้อยรูปี เป็นของเก่าสมัยโบราณ พอผมรับมาใส่มือ ก็ยกขึ้นดู เจ้าแขกคนนั้นเรียบจับมือผมให้ห่อๆ บังๆ ว่าอย่าทำประเจิดประเจ้อ ให้แอบๆดู มองดูเหมือนจะมีเจ้าหน้าที่คอยจับตาอยู่
สุดท้ายแขกคนนั้นขายพระให้ผมองค์ละ หนึ่งร้อยรูปี พอซื้อเสร็จปรากฏว่าพระเก่าที่ว่านั้นวางขายเต็มแผงข้างทางเลย
สุดท้ายมีใครสักคนบอกกับเราว่าที่เรามากรุ๊ปนี้ด็อกเตอร์ทั้งนั้น แต่สุดท้ายโดยแขกหลอกกันถ้วนหน้า
อย่างนี้แหละน๊าที่เค้าบอกว่า "ถ้าเจอแขก กับเจองู ให้ตีแขก ก่อนตีงู" เพิ่งเข้าใจตอนมาอินเดียนี่เอง
ความเห็น (4)
เรื่องเล่าของแขกนี่ เป็นเรื่องของ "ถั่วต้ม" นี่เอง
แขกที่ขายสินค้ามักจะคิดถึง "กำไร" มากกว่า "ลูกค้า"
ผมก็เคยเจอแขกขายคอมฯ ให้ จึงกะว่า "ตีแขก ก่อนงู" เป็นการถูกต้องแล้วครับ อิ อิ
.........................................................................................................
อาจารย์สบายดีนะครับ
วันนี้เป็น ผศ. พรุ่งนี้เป็น รศ. นะครับ ;)...
แขก งู ทนายความ ผมตีทนายความก่อนครับ
