AI ภัยพิบัติ กับเยาวชนพี่สอนน้องปากพะยูน ใช้นิทานพื้นบ้านสรุปบทเรียน
โครงการพัฒนาชุมชน เป็นพื้นที่แบบพึ่งพาตนเองอย่างยั่งยืน ADP ของมูลนิธิศุภนิมิตร ปากพะยูน ในเวทีนี้เป็นการพัฒนาการศึกษานอกรูปแบบให้เยาวชนได้เรียนรู้ร่วมกับชุมชน ในการสร้างความตระหนัก ในบทบาทการเตียมปรับตัวตนเองและครอบครัว เมื่อเกิดภัยพิบัติ เน้นการการปฎิบัติฝึกให้เยาวชนทุกคนได้มีทักษะ ในการช่วยเหลือ แก้ปัญหา เมื่อยามเกิดเหตุการณ์อุบัติภัย...
เยาวชนระดับมัธยม 4 โรงเรียน 4 ตำบล 10 หมู่บ้าน ไม่ง่ายนักในการละลายพฤติกรรม และทำความรู้จักกัน ดังนั้นหลังจากที่เจ้าของโครงการณ์คุณ ชาติชาย บรรจงสุทธิ์ ได้ชี้แจง วัตถุประสงค์และเป้าหมายโครงการแล้ว
ก็เริ่มเวที ด้วยการทำความรู้จักกัน สลายกรอบกำแพงหมู่บ้าน ตำบลและโรงเรียนออก เพื่อให้เป็นหนึ่งเดียวในเวทีคือ "พี่สอนน้อง"ในการนี้ให้ทุกคนเขียนชื่อ เล่นของเพื่อนที่มาประชุมวันนี้ ในจำนวนเยาวชน ผู้เข้าร่วมเวที 50 คน มีเยาวชนรู้จักชื่อเล่นของเพื่อน ทั้ง 4 โรงเรียนมากถึง 26 ชื่อ นับว่าสุดยอดมาก เห็นแววของผู้ประสานงานของกลุ่มแล้ว
จากนั้นก็ โยนโจทย์ให้เยาวชนช่วยคิดชวนคุย ว่าปากพะยูนเรามีปัญหาอะไรบ้าง ......ก็ได้ปัญหามา 108 - 1009 ซึ่งเป็นปัญหาเดิมๆเหมือนๆ กันทุกหมู่บ้าน คือ ปัญหาครอบครัว ยาเสพติด การพนัน ลักขโมย ไม่เรียนหนังสือ การท้องก่อนวัยอันควร ฯ แล้วถามต่อว่าปัญหาที่ว่ามานี้ แก้ได้ไหม จะให้ใครแก้ แก้อย่างไร เมื่อไหร่จะสำเร็จ.....
ปฎิบัติการเก็บเชือกอย่างถูกวิธี
ผู้เขียนได้ชวนคุยต่อว่า ต่อไปนี้หากเราคิดใหม่ ทำไหม่ โดยไม่เริ่มคิดการพัฒนาจากปัญหา แต่คิดพัฒนาจากความดี เอาทุนความดีออกมากองรวมกัน แล้วพัฒนาแบ่งปันความดีให้ก่อเกิด ดีๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆทุกที่ ที่เยาวชนพี่สอนน้องออกไปปฎิบัติการ
ดังนั้น วันนี้เรามาเริ่มจากตัวเองลองคิดและบอกเพื่อนๆว่าตัวเองมีดีอะไร เอาดีมาอวดมาแบ่งปันกัน ไม่ใช่เป็นการอวดดี จองหอง ดังที่ชอบด่าว่ากัน....
ผู้เขียนได้ ความดีจากเยาวชน 50 คน 50 ความดีที่เหมือนกัน และแตกต่างกัน นับเป็นกองทุนความดีของเยาวชนที่สามารถแก้ปัญหาบางเรื่องบางประการได้
จากนั้นก็นำสู่ ภัยพิบัติ โดยการเล่านิทานโบราณที่ คุณยายเคยเล่าฟังครั้งสมัยเด็กๆเรื่อง สองเกลอ "ขี้มูกมากับดากเหลี้ยม*" สองเกลอชวนกันไปหาปลา พอลงเรือต่างต่างแขะ* กันพายเรือ ดากเหลี้ยมโมโห ที่ขี้หมูกมากไม่ยอมช่วยเรือ จึงกระแทกก้นท้องเรือทะลุ น้ำเข้าเรือกำลังจะจม ขี้หมูกมาก จึก แคว็ก* ขี้หมูกตัวเองมาอุดรูเรือของเรือ ช่วยกันวิดน้ำจนกระทั่งแห้งแล้วจึงช่วยกันพายเรือออกไปหาปลาในที่สุด.....
สรุปบทเรียนให้ฟังว่า ภัยพิบัติ หรืออุบัติภัย มักเกิดจากน้ำมือมนุษยด้วยกันเอง หากเราไม่ช่วยกันรักษาทรัพยากรสิ่งแวดล้อม ภัยพิบัติก็จะมาเยือนไม่ช้าก็เร็ว แต่เราสามารถบรรเทาหรือแก้ปัญหาได้หากเราสามัคคีกัน ร่วมแรงร่วมใจ ใช้ภูมิปัญญา ใช้ทุนทางสังคมในชุมชนที่มีอยู่ก็จะแก้ปัญหาได้ในระดับหนึ่ง เหมือน ขี้มูกมาก เอาขี้มูกไปอุดเรือ
ฉันไดก็ฉันนั้น เพราะฉะนั้นช่วงบ่ายจะได้ฝึกปฎิบัติการ ช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์กันต่อไป.......
*ขี้มูกมาก =ขี้มูกเกรอะ ขี้มูกเยอะ
*ดากเหลี้ยม =ก้นแหลม
*แขะ =เกี่ยงกัน
*แคว็ก =แคะดึง
ปฎิบัติการเคลื่อนย้ายอย่างถูกวิธี
ทีมเชียร์ ชมอย่างมีสติ
ปฎิบัติการ ผูกเงื่อนแก้เงื่อนปม
ปฎิบัติการใช้เปลตัก
ความเห็น (12)
มาชื่นชมกิจกรรมครับ
สวัสดีครับท่านอาจารย์ JJ
พักนี้ ติดพันกับเยาวชนพี่สอนน้อง ของศุภนิมิตร ชวนคิด ชวนคุย ช่วยทำ
ขอบคุณดอกไม้จากดอกรัก น่าจะแต่งเพลงเชียร์ค่ายเยาวชนให้สักเพลงน่ะ
น่าติดตามมากๆครับ. เห็นพลัง เห็นกองทุนความดี
ชอบมากๆครับพี่. เป็นแรงเชียร์ด้วยคนครับ
สวัสดีครับท่านอาจารย์ ภิญโญ กำลังคบเด็กสร้างบ้านโดยการรวมกลุ่มทำกิจกรรม นำโดยมูลนิธิศุภนิมิตรเป็นแกนหลักในการรวมเยาวชน
สุนธียสาธก ยกเอาความดี มาโชว์แอนแชร์ ครับ
น่าสนใจมากๆครับ.
เด็กเป็นพลังบริสุทธิจริงๆครับ.
สวัสดีค่ะ
มาปรบมือให้ความสำเร็จของบทเรียนนะคะ
คงได้นำไปใช้จริงอย่างมีประสิทธิภาพ
ครับท่านอาจารย์ ภิญโญ เสริมจินตนาการเยาวชน สานฝันให้เป็นจริง
โดยการทำให้ดู อยู่ให้เห็น เป็นให้จริงครับ
สวัสดีครับคุณ ตันติราพันธ์
ขอบคุณที่มาให้กำลังใจ
หวังในพลังเล็กๆ
หวังในพลังความดี
หวังขับเคลื่อนชุมชนจากฐานราก สู่สุขภาวะชุมชน
เยี่ยมมากเลยบัง เด็กๆๆจะได้เตรียมตัวได้ บังสบายดีไหมครับ...
สวัสดีครับท่านอาจารย์ ขจิต
ผมสบายดีครับ อยากไปช่วยน้ำท่วมที่กทม. แต่ทางหมอเขาต้องการพยาบาลและหมอ
จึงขอส่งใจไปช่วยครับ
suwit mueanthongmak
เป็นโครงการดีมากครับบัง อยากให้มีไปเลื่อยตลอดไปครับบังเด็กๆวัยรุ่นจะได้ปรับเปลี่ยนพฤกติกรรมได้บ้าง ขอขอบคุณทีมงานทุกคนแทนผู้ปกครองขอวัยรุ่นทุกคนครับ