น้ำ

เรื่ือง นำ้้ำ้ ๆ ๆ

สิ่งใดใดในโลกล้วนอนิจจัง

เมื่อมีคุณก็มีโทษ  น้ำทีคุณอนุัันต์ก็ย่อมต้องมีโทษมหันต์ 

ธรรมชาติของน้ำย่อมต้องไหลไปตามธรรมชาติอย่านำอะไรไปปิดกั้นรับรองว่าน้ำท่วมไม่ถึงเดือนก็แห้ง  ดังเพลงที่ว่า  เดือนสิบเอ็ดน้ำนอง  เดือนสิบสองน้ำทรง  พอถึงเดือนอ้ายเดือนยี่นำ้ก็รี่ไหลลงลง  แห้งขอดตลอดลำคลอง  ทีนี้ละจะนึกถึงน้ำ  เอ้าแล้งอีกแล้ว

นี่คือสัญญาณภัยที่ธรรมชาติลงโทษมนุษย์ให้หัดเป็นคนมีระเบียบ  มีวินัยในตนเอง 

รู้รัก  สามัคคีกัน  ไม่ใช่แก่งแย่งชิงดีชิงเด่นกัน  ที่นี่ประเทศไทย  ดังคำที่เคยใช้กันตลอดว่า  สยามเมืองยิ้มไงล่ะ