(ตอนที่4) น้ำท่วมกรุงเทพฯกับพุทธทำนาย

พบซิ จึงเล่าถึงพระสุบินนิมิตแปลกๆ ให้พระพุทธองค์ทรงสดับทีละข้อ

“พระเจ้าปเสนทิโกศลเสด็จไปเฝ้าพระพุทธองค์ ที่วัดพระเชตะวันมหาวิหาร ตามที่พระนางมัลลิกาถวายคำแนะนำ” “ได้พบพระพุทธองค์หรือเปล่าครับ” “พบซิ จึงเล่าถึงพระสุบินนิมิตแปลกๆ ให้พระพุทธองค์ทรงสดับทีละข้อ” ชักจะถึงตอนสำคัญ ลุงอ้อมไปอ้อมมาจนผมอยากรู้มากขึ้น “คืออย่างไรบ้างครับลุง” “เอ็งตั้งใจฟังให้ดี ปัจจุบันคนรู้เรื่องนี้มีน้อย” เหมือนลุงจะเกรงว่าผมอาจให้ความสำคัญน้อยเกิน “เพราะเหตุใดครับ” “มีคนส่วนน้อย ที่สนใจเรื่องราวทางศาสนา” “งั้นลุงเล่าต่อเลย ผมจะได้จำ” “เออนะ ไม่ต้องเร่ง ได้ฟังแน่” ลุงวาดลวดลายเสียจนผมงง

“พระเจ้าปเสนทิโกศลสุบินในข้อที่ 1 ว่า มีโคตัวผู้สีเหมือนดอกอัญชัญ 4 ตัว พากันวิ่งจาก 4 ทิศมาสู่ท้องพระลานหลวง ฝูงชนต่างรอดูโคทั้งสี่ที่ส่งเสียงคำรามลั่นเหมือนจะชนกัน แต่แล้วต่างก็ถอยออกไปไม่ชนกัน” สมเด็จพระชินสีห์สัมมาสัมพุทธเจ้าทรงทำนายว่าในอนาคตในชั่วศาสนาของพระองค์เมื่อโลกหมุนไปถึงจุดที่เสื่อมลง มนุษย์ไม่ตั้งอยู่ในศีลในธรรม ฝนฟ้าจักแล้ง ทุพภิกขภัยจักเกิดขึ้น...” “แล้วที่ว่าโคส่งเสียงคำรามนั่นเล่าครับ” “จะมีเสียงฟ้าร้อง ฟ้าแลบ ฟ้าผ่า แต่ฝนฟ้าไม่ตก เหมือนโคที่ร้องคำราม แต่ว่าไม่ชนกัน”

ลุงเล่าเรื่องทำหน้าตื่นเต้น ใจหนึ่งก็คิดว่า เรื่องเหล่านี้มีอยู่จริงในคัมภีร์หรือไม่ หรือว่าลุงไปจำเรื่องเล่าของคนโบราณ ที่เล่าสืบต่อกันมา “แล้วข้อที่2 เล่าครับ” ผมถามเรื่อยในยามที่ลุงหยุด “สุบินว่าต้นไม้เล็กๆ และกอไผ่ที่โตเพียงคืบบ้าง ศอกบ้าง ออกดอกออกผลแล้ว” สมเด็จพระประทีปแก้ว ทรงทำนายว่าต่อไปเมื่อโลกเสื่อม มนุษย์แม้จะมีอายุเยาว์มีวัยยังไม่สมบูรณ์ก็จะมีราคะกล้า และสมสู่กันตั้งแต่อายุยังน้อย และจะมีลูกแต่เด็กๆ เหมือนต้นไม้เล็กๆ แต่ก็มีผลแล้ว” เรื่องแบบนี้ถ้าเขียนไว้ในสมัยไม่นานมานี้ก็ไม่น่าอัศจรรย์ใจ แต่หากบันทึกไว้เกือบ 2500 ปีที่ผ่านมา ถือว่าน่านับถือ

ลุงหยุดเล่า ใช่ผ้าขาวม้าโบกสะบัดไล่แมลง และควันไฟในคราวเดียวกัน “น่าสนใจมากครับลุง ข้อที่3 ว่าอย่างไร” “ทรงฝันว่า เห็นแม่โคใหญ่ๆ พากันดื่มนมของฝูงลูกโคที่เพิ่งเกิด” พระผู้ทรงเป็นเลิศในโลกพยากรณ์ว่า ต่อไปในอนาคตการเคารพนบนอบผู้ใหญ่เช่นพ่อแม่ครูบาอาจารย์จะเสื่อมถอย คนเฒ่าคนแก่พ่อแม่ เมื่อหมดที่พึ่งหาเลี้ยงตนไม่ได้ก็ต้องง้อ ต้องประจบเด็ก” หรือว่าจะต้องเป็นเช่นนั้นจริงๆ ดวงตะวันอันเปรียบเสมือนดวงตาของโลกหรี่แสงลงด้านทิศตะวันตก เงาไม้น้อยใหญ่ทาบทับลานหน้าบ้านของลุงผ่อน ม่านแห่งราตรีสีคล้ำค่อยคืบคลานครอบครองบรรยากาศ เสียงนกกากู่ก้องร้องดังเหมือนดังชักชวนกันกลับรวงรัง

เขียนใน GotoKnow โดย โสภณ เปียสนิท
ใน เรื่องเล่าริมระเบียงโบสถ์

คำสำคัญ (Tags): #ตุลาคม2554#ท่วมหนักกว่าปีก่อน#น้ำท่วม#มองมุมดี#ร่วมด้วยช่วยกัน

หมายเลขบันทึก: 466867เขียนเมื่อ 1 พฤศจิกายน 2011 20:19 น. ()แก้ไขเมื่อ 23 มิถุนายน 2012 23:33 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (21)

สวัสดีค่ะอาจารย์
ตอนนี้กระแสน้ำท่วม แรงมากค่ะ แรงจนหลายคนกลัวรวมทังผู้เขียนด้วย หาอ่านดูในเน็ท บ้างก็บอกว่า แผนที่ประเทศไทยฉบับใหม่ เหลือเฉพาะภาคเหนือ หรือไม่ก็ ภาคกลางหายไป เหลือ ภาคเหนือ กับภาคใต้
บ้างก็บอกว่า ปี 2012 จะเกิดเหตุการณ์แบบนี้อีก แต่จะมากกว่านี้ สองเท่า เพื่อล้างคนชั่ว คนจะตายครึ่งหนึ่ง
บ้างก็บอกว่าสื่อสารกับมนุษย์ต่างดาวได้ว่าโลกจะแตก ต่างประเทศ เตรียมสร้างยานอวกาศ เพื่ออพยพผู้คนออกไปนอกโลก
แล้วจะพิจารณาจากอะไรดีคะ
แล้วเหตุกาณ์จะเป็นอย่างไรคะอาจารย์

โสภณ เปียสนิท

เขียนเมื่อ 1 พฤศจิกายน 2011 22:09 น. ()

Ico48 เรียนครูบังอรครับ

คำถามชวนสนทนาข้างต้นนั่นแยกได้หลายประเด็น

สุขุมลุ่มลึกเชิงซีเรียสบ้างพอควร

ความกลัว มีอยู่ทุกตัวตนของคนและสัตว์ กลัวแล้วเอาสิ่งใดเป็นที่พึ่ง

ศึกษาได้ที่นี่

เรื่องปี2012 ฟังหูไว้หูนะครับอย่าไปรวมกับคนที่จะถูกล้างก็แล้วกัน

สื่อสารกับมนุษย์ต่างดาว ศึกษาเรื่องที่ ดร. อาจอง เล่าไว้

พิจารณาจากอะไร เหตุการณ์จะเป็นอย่างไร......แหลมคมสุดๆ

ผมขอตอบแบบคนไม่ค่อยจะเอาไหนว่า

1. นำพุทธคติมาพิจารณา "สัตว์โลกเกิดเท่าใดตายเท่านั้น"
2. หาโอกาสทำทานเท่าที่ได้โอกาส
3. สมาทานศีล5 หน้าหิ้งพระเช้าเย็น
4. สวดมนต์ภาวนาอยู่เสมอ (ต่อเนื่องในใจ)

เพียงเท่านี้ จิตเป็นสุขชุ่มชื่น เป็นหรือตายเป็นเรื่องปกติ นะครับ

ทิมดาบ

เขียนเมื่อ 2 พฤศจิกายน 2011 00:20 น. ()

ยังไม่จบนะครับ

ต้องตามอ่านต่อนะครับ

ถาวร

เขียนเมื่อ 2 พฤศจิกายน 2011 04:06 น. ()

สวัสดีค่ะอาจารย์

น่าติดตามค่ะ

บังอร แก้ววิไล

เขียนเมื่อ 2 พฤศจิกายน 2011 06:31 น. ()

สวัสดีค่ะยามเช้าค่ะอาจารย์
ขอบพระคุณมากนะคะ สำหรับคำตอบ และทางสว่างในชีวิต
เช้านี้ตื่นมายังพบกับน้ำท่วมอยู่ค่ะ และสิ่งที่ดีที่สุดคือ ได้พบกับสิ่งที่เสพแล้วเป็นสุขค่ะ
เมื่อก่อน เคยพานักเรียน กศน. ไปปฏิบัติธรรมที่วัดบึงัฎฐิวัน ตำบลท่าหลวง อำเภอท่าเรือ พระนครศรีอยุธยา ทำวัตรเช้า - เย็น สวดมนต์แปล ฝึกเดินจงกลม ฝึกสมาธิ ศาสนพิธี เด็กวัยรุ่นจะบ่นแล้วก็เบื่อ แต่ถ้าเป็นผู้สูงวัยเขาจะชื่นชอบมาก แม้แต่ผู้เขียน แต่การศึกษาทิ้งห่างทิ้งช่วง มิได้ปฎิบัติกันอย่างต่อเนื่อง เวลาเราห่างวัดไม่ปฎิบัติธรรม ปัญญา / สติ ไม่ค่อยจะมีค่ะ