เมื่อได้ใช้ชีวิตอิสระจากงานประจำฉันจึงรู้ว่า"ชีวิตนี้ทำอะไรได้มากกว่าที่ผ่านมา
เวลาที่ผ่านไปทุกนาทีจึงเต็มไปด้วยความหมายแห่งชีวิต
ใบไผ่รวกเล็กๆกลับระริกท้าลมโชย
ไผ่ตงต้นใหญ่ลำโต แต่ใจเสาะเมื่อกล้าที่ปักชำถูกย้ายบ้าน
ไผ่จีนใบและลำต้นเขียวจัดดูคล้ายจะบอกว่า"Chlorophyllในลำต้นของ
ฉันก็มีนะ"แต่อย่าไปหลงตามแสงสีที่ปรากฏ จนกว่าจะมีข้อมูลที่น่าเชื่อถือหนามเยอะ
ไผ่ป่าทีเด็ดของหน่ออ่อนๆจากดินกลบอย่างธรรมชาติจะดัดจริตมีรสหวานอมขมให้
ชื่นใจเมื่อเอาไปต้มกับกระดูกหมูอ่อน เหยาะเกลือเล็กน้อย ก็อดยิ้มไม่ได้ เมื่อมัน
ได้ เสียงซดโซกของคนชิม..............แต่ถึงกระนั้นยังถูกแอบค้อนจากคนข้างๆในฐานที่อร่อยจนลืมเก็บอาการ ฮ่า...................ถ้าเงียบใครจะรู้ว่ามันสุดยอด
เสียงเปรยเบาๆว่าเสียดายที่ไม่มาอยู่กับธรรมชาติก่อนตัดสินใจทำรั้ว เพราะหนามของไผ่ป่านะแทนรั้วได้สบายๆ อีกทั้งชะอมที่ปลูกไว้อีกรอบบริเวณที่เริ่มทำเงินให้บ้างแล้ว แต่ความตั้งใจที่จะให้เป็นรั้วเพื่อนบ้านกินได้ มันจึงถูกแจกจ่ายแบ่งกันกินแทนการจำหน่าย
ยามว่างจากลงมือปลูกไม้ป่า ก็หันมาปลูกไม้ผล ที่ต้องรอมันโตตามวาระของไม้แต่ละชนิดก็คงใช้เวลาไม่ต่ำกว่า 3 ปี ดังนั้นจึงได้หันมาลงกล้วย เผือก และมัน 5 นาที
แต่เมื่อคำนวนเวลาการเติบโตของพันธ์ไม้แล้ว ยังมีช่วงเวลาส่างอีก จึงลงผักเลื้อยตามค้าง โชคดีนกเก็บเมล็ดกินไม่หมด จึงได้ ฝักทอง 1 ต้น มะระลูกเล็กกำลังออกดอกอีก 3 ต้น แล้วช่วงเวลาของการเติบโตของพืชพันธุ์เพื่อเป็นอาหารของเราก็ยังไม่หมด ,,,,,แต่กายบอกว่าพอเถอะ เมื่อยแล้ว พรุ่งนี้ค่อยมาช่วยกันโรยเมล็ดข้าวเปลือกเพื่อปลูกข้าวไร่ข้าวบกกันใหม่หลังจากที่การปลูกครั้งแรกล้มเหลว
อ่านแล้วให้จินตนาการไป...ได้กลิ่นหอมๆของน้ำต้มจืดหน่อไม้กับกระดูกหมู... อิอิ น่าอร่อย
ขอบคุณน่ะค่ะ :)
ผมเคยผ่านตาหรือได้ยินข้อมูลที่ถูกบอกกล่าวโดยพระรูปหนึ่ง
ว่า หากเรารู้ทันลมหายใจของตัวเอง อย่างต่อเนื่อง ยาวนาน
รู้ว่าเข้า - ออก ๆๆ เท่าที่จะกระทำได้ นั่นคือการใช้ชีวิตอยู่กับปัจจุบันอย่างมีสติ
และมนุษย์มากไปด้วยกิเลสเช่นเรา ๆ กลับทำเรื่องง่าย ๆ เช่นนี้ไม่ได้
ด้วยเหตุผลหลายประการ กว่าที่จะรู้จักฝึกหัด ก็ต่อเมื่อสูงวัยขึ้นหรือเจ็บป่วยด้วยโรคร้ายเป็นส่วนใหญ่
เข้ามา G2K อีกครั้ง งง กับหน้าตาที่เปลี่ยนไป หาอะไรไม่ค่อยเจอเลย... ไม่เก่ง ไม่สามารถต้วมเตี้ยมๆ แต่ถ้าวันหนึ่งจะรีไทร์ คงได้แต่ไปนอนเล่นกับธรรมชาติ เพราะปลูกต้นไม้ไม่เป็นเลย
พี่ต้อยขา น่ายินดีกับวิถี งาม เงียบ และเรียบง่าย อย่างนี้ ยินดีด้วยค่ะพี่ คิดถึงนะคะ
รักษาสุขภาพนะครับ