เตรียมยารับไข้ใจ หลังภัยน้ำท่วม
เพื่อนที่เป็นเภสัชกร FB ขึ้นมาถามว่า เราจะใส่ยาอะไรเพิ่มเติมลงไปในถุงยาที่จะนำไปแจกผู้ประสบภัย ฉันบอกว่า ยาแก้เครียดไง พอดีได้อ่าน ชีวจิตเล่มล่าสุด(ปีที่ 13 ปักษ์ 1 ตุลาคม 54) ใน คอลัมภ์ของคุณสุทธิชัย หยุ่น "ชีวิตนี้สนุกนัก จะรีบไปไหนเล่า" คุณสุทธิชัย เริ่มด้วยคำถามว่า "คุณเคยคิดฆ่าตัวตายไหม" แล้วเล่าเรื่องงานวิจัยและสถิติการฆ่าตัวตายของคนไทยว่ามีมากขึ้นเพราะสังคมกดดัน ผลจากข้อมูลด้านสุขภาพจิตของคนทำงานอาชีพต่างๆที่สำรวจโดยสำนักงานสถิติแห่งชาติ กรมสุขภาพจิตและสถาบันวิจัยประชากรและสังคม ม.มหิดล ในช่วงเวลา 3 ปีที่ผ่านมา พบว่า กลุ่มที่น่ากังวลคือคนทำงานรับจ้าง เพราะอาชีพไม่มั่นคง รายได้ไม่แน่นอน ตามภาพข่าวหน้า 1 ที่ปรากฎก็มีแนวโน้มเช่นนั้น ปีนเสาไฟฟ้าบ้าง จะกระโดดสะพานลอยบ้าง รองลงมาคือเกษตรกร นักธุรกิจ นักเรียนนักศึกษา และข้าราชการ/พนักงานรัฐวิสาหกิจท้ายสุด
แน่นอนล่ะว่าพอเกิดเหตุการณ์อุทกภัยเช่นนี้ เราจะยิ่งมองภาพชัดขึ้นได้ว่า สาวโรงงานในนิคมอุตสาหกรรมต่างๆ มองจะได้รับผลกระทบร้ายแรงที่สุด เรียกได้ว่าไม่เหลืออะไรเลย ไม่มีบ้าน ไม่มีงาน ไม่มีเงิน รองลงมาก็เกษตรกรที่ได้รับผล เพราะผลผลิตเสียหาย แต่ก็ยังมีบ้าน(ที่เปียกๆ)และผืนดินในกรรมสิทธิ์ และก็ถึงคิวนักธุรกิจ ถ้ามีธุรกิจเพียงที่เดียว ก็เสียหายหนักหน่อยแต่ถ้ามีหลายที่ก็ลูบหน้าปะจมูก เอาที่ได้มาโป๊ะที่เสีย บ้างก็พอจะรอรับสินไหมชดเชยจากประกันที่ทำไว้
ตั้งแต่ปี 48-53 วัยทำงานอายุ 15-59 ปีมีอัตราการฆ่าตัวตายสูงสุด 7:1 คนต่อประชากรแสนคน วัยรุ่นฆ่าตัวตายทำไม? ผิดหวังเรื่องความรัก ปัญหาการเรียนหรือครอบครัว ส่วนใหญ่ผู้ชายจะฆ่าตัวตายสำเร็จมากกว่าผู้หญิงเกือบ 4 เท่า ฉันมีประสบการณ์ที่คนใกล้ตัว แม้แต่คนรู้จักต้องจากไปด้วยเหตุนี้ โดยมีอาการซึมเศร้ามาก่อน โดยคนรอบข้างสังเกตได้แต่ช่วยไม่ทัน เพราะคิดว่าเดี๋ยวก็ดีขึ้นเองจากอาการซึมเศร้าสู่การฆ่าตัวตายที่ใครๆก็อาจเป็นได้ เพราะคนส่วนใหญ่คิดว่าการฆ่าตัวตายเป็นเรื่องปัญหาส่วนตัว แต่เชื่อไหมว่า หลังการตายของคนๆนั้น ฉันได้อยู่รับรู้ว่าส่งผลกระทบกระเทือนถึงผู้คนมากมาย อาจจะเป็นกลุ่มเล็กหรือกลุ่มใหญ่ที่ต้องทนมีชีวิตอยู่อย่างเศร้าหมอง หลังการจากไปของคนๆเดียว หรือแม้แต่การจากไปของคนในครอบครัว ญาติ จากเหตุภัยพิบัติก็สร้างความสะเทือนใจ ชนิดที่ยากจะทำใจ ไหนจะความเสียดายเสียใจจากบ้านช่องและทรัพย์สิน
เห็นไหมว่า ยาที่ควรใส่ลงไปเพิ่มเติมจากบัญชียาหลักเป็นอันดับแรกน่ะ มันคือยาคลายเครียดเลยล่ะ แต่ยาคลายเครียดที่ฉันอยากให้ใส่เพิ่มลงไป ไม่ใช่ยาที่เป็นยากินอย่างเดียวหรอกนะ (พวก Antianxiety drugs - Alprazolam, Diazepam, Lorazepam, Midazolam, Perphenazine) ฉันหมายถึงยาใจด้วย อย่างที่ศูนย์ช่วยเหลือผู้ประสบภัย มหาจุฬาลงกรณ์ราชวิทยาลัยทำน่ะก็ดี หรือการเข้าหาธรรมะอย่างจริงใจ ที่ไม่เน้นแต่พิธีการ สแกนกรรม หรือเอาแต่ทำบวงสรวง ให้เน้นการปฏิบัติสมถะวิปัสสนา ทำสมาธิ รักษาศีล และสวดมนต์ รวมถึงการให้ความรู้เรื่องการรักษาสุขภาพใจดี การช่วยเหลือเรื่องอาชีพและเศรษฐกิจอย่างเป็นระบบ ก็จะสร้างความเชื่อมั่นและลดความเสี่ยง แก้ปัญหาสุขภาพจิตได้ในระยะยาว
เราจะช่วยเหลืออะไรได้บ้าง?
1.วิเคราะห์สภาพผู้ประสบภัย สภาพจิตใจ สาเหตุที่เศร้าหมอง สภาพร่างกาย
2.รับฟัง ให้กำลังใจ สร้างแรงบันดาลใจ ให้เขาเกิดความเชื่อมั่นในตนเอง โน้มน้าวให้เขาคิดได้ด้วยตนเองโดยมุ่งอยู่กับปัจจุบัน และร่วมคิดร่วมสร้างการแก้ไข เสนอทางออก (ถ้าผู้ประสบภัยเกิดการฟุ้งซ่าน ฟูฟาย ให้หากลวิธีให้เขาสงบใจลงเสียก่อนจะดำเนินการอย่างอื่น เช่น การปรับทุกข์ระหว่างผู้ประสบภัย หลักทางศาสนา สันทนาการ มุ่งทำงานอย่าให้ว่าง บำเพ็ญประโยชน์)
3.ให้ที่พักพิง อำนวยความสะดวก ปัจจัยการดำรงชีวิตเบื้องต้น การเจ็บป่วยและช่วยให้เขาช่วยเหลือตัวเองให้ได้เร็วที่สุด หรือการส่งต่อไปยังที่ที่ให้ความช่วยเหลือได้ เช่น รพ. วัด
อ่านเพิ่มเติม เตรียมตัวตายอย่างมีสติ พระอาจารย์ไพศาล วัดป่าสุขะโตhttp://www.visalo.org/columnInterview/sarakadee.htm
ฟังเพิ่มเติม คิดถูกดับทุกข์ได้ พระอาจารย์มิตซูโอ วัดสุนันทวนารามhttp://www.watpahsunan.org/
ความเห็น (2)
เป็นแนวคิดที่น่าสนับสนุนคะ
การดูแลจิตใจหลังน้ำท่วม
ใส่ยารักษาใจ
และภููมิคุ้มกันใจด้วย :-)
ร่วมด้วยช่วยกันค่ะ เมื่อเช้าก็มีอุบัติเหตุรถชนกัน คนเราถึงจะรอดจากน้ำท่วมได้ ก็มีภัยอื่นๆรอเราอยู่อีกมากมาย ที่ดีที่สุดคือต้องไม่ประมาทค่ะ