มี..แต่ไม่พอ..


มี...พอ...ไม่มี...ไม่พอ...
มี..แต่ไม่พอ
 

ขึ้นชื่อว่า.. “ความพอ”.. 
ไม่มีในหัวใจของผู้ที่ไม่รู้จักคำว่า..(มี).. 

คำว่า “มี” 
จึงไม่มีความหมายสำหรับผู้ที่..(มี)..ไม่พอ.. 

เมื่อได้สิ่งใดมาแล้ว... 
แทนที่จะ “พอ” 
…แต่กลับมีความรู้สึก “มันยังไม่มีพอ” 
…จึงต้องแสวงหาของใหม่ ๆ มาอีก.. 
เพื่อ..สนองความอยาก...เป็นทาสความอยากต่อไป.. 
อยากมี..อยากได้..อยากเป็น..ปรารถนาขึ้นไปเรื่อย ๆ.. 

พอมี..พออยู่..พอได้..พอเป็น.. 
ในสิ่งใดสิ่งหนึ่ง.. 
เมื่อได้สิ่งนั้นแล้ว.. 
ไม่เกินสิบวัน..ความรู้สึกที่ว่าชอบ..ว่าดี.. 

…ก็จะกลับเป็นความรู้สึก.. “เฉย – เฉย” 
…ในสิ่งที่คิดว่า..ดีที่สุด..เยี่ยมที่สุด..ในขณะนั้น.. 
…เพราะนี้เป็นธรรมชาติของความอยาก.. 

พอได้สมอยาก.. 
ความอยากจบลง..ก็อยากได้สิ่งใหม่ที่คิดว่าดีกว่า..ขึ้นมาใหม่อีก.. 
…แต่ถ้าไม่ได้สมอยาก.. 
…ก็จะพยายามแล้ว..พยายามอีก..เพื่อให้ได้มันมา.. 

แต่ถ้าเรารู้จักคำว่า.. 
…พอมี...มีแบบพอ.. 
…มีพอ...แบบพอมี.. 
นั่นคือ..พอใจในสิ่งที่มี...ยินดีในสิ่งที่ได้.. 
ไม่ว่าจะได้..หรือจะมี..หรือจะเป็น.. 
ก็ให้รู้เท่าทันตลอดเวลา.. 
แบบพอดี..พออยู่..และพอเพียง.. 

…มี...แต่ไม่พอ... 
…ทำให้รวย...กลับกลายเป็นจนได้.. 
…พอ...แต่ไม่มี.. 
…ทำให้จน...กลับกลายเป็นรวยได้.. 
…มีแต่พอ..พอแต่มี.. 
…อย่างนี้เรียกว่า..รวยอย่างแท้จริง..ไม่มีคำว่าจน.. 

FW

หมายเลขบันทึก: 463344เขียนเมื่อ 1 ตุลาคม 2011 12:15 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 20:50 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท