ข้อคิดในสวนสวย

ขอให้ตั้งตนอยู่ในกุศลาธรรมาแต่เพียงฝ่ายเดียว

ข้อคิดในสวนสวย

 

 

เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา ข้าวหอม ได้ไปช่วยกวาดลานวัดรอบเรือนแก้ว

สิ่งที่เห็นคือ เศษกิ่งไม้มากมาย ที่ร่วงหล่น ลงมาที่หินกรวดสีขาว ซึ่งปูลาดพื้นสวนสวย

ใช่......มันเคยเป็นสวนสวย เมื่อ 4-5 เดือนก่อน

สวนนี้เกิดจากความพยายาม ร่วมแรง ร่วมใจ ร่วมปัจจัยกันของพวกหมอๆ และ หลวงพี่

เพื่อหวังว่า สวนนี้จะสร้างความเจริญตา เจริญใจ แก่ผู้ที่ผ่านไปมา และ

คนที่ต้องการมานั่งพักผ่อนหย่อนใจ มันเป็นสวนของสาธารณะ ที่อยากให้ใครๆ

ก็รู้สึกสบายใจที่จะเข้ามาใช้สอย ดื่มกินความร่มรื่นนี้

 

เราไม่ได้บุกเบิกร่วมทุบก้อนดินตอนสร้างวัด

อย่างน้อยก็ขอร่วมสร้างสวนในวัดก็แล้วกัน

 

 

แต่..........................

 

โอ้...แม่เจ้า....

 

สรรพสิ่ง ไม่มีความแน่นอน...........

 

ความมั่นคงไม่มีอยู่เลย ในสังสารวัฏนี้..........

 

 

จริงดังที่พระพุทธองค์ได้ตรัสเอาไว้แล้ว

 

"อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา"

 

 

หรือ อีกประโยคหนึ่งที่คุ้นหู อันที่จริงก็เป็นคำแปลนั่นเอง คือ

 

 

" สรรพสิ่งทั้งหลาย เมื่อเกิดขึ้น ย่อมตั้งอยู่ แล้วก็ต้องเสื่อมสลาย ดับไปในที่สุด"

 

 

ข้าวหอมเริ่มกวาด ลานของอดีตสวนสวยอย่างปลงๆ

ค่อยๆ กวาดไป กวาดไป ใจก็นึกถึงคำสอนของคุณยาย

 

"งานหยาบ ยังทำไม่ละเอียด แล้วงานละเอียด จะทำให้ละเอียดได้อย่างไร"

 

สำหรับข้าวหอมแล้ว คำสอนนี้เป็นคำสอนที่นึกทีไรก็สะดุ้งใจทุกครั้ง

เป็นคำสอนที่บอกให้เรารู้ว่า เราต้องไม่เป็นคนมักง่าย ต้องมีความเพียร

 

ยิ่งหากต้องการเข้าใจ เข้าถึง พระธรรมคำสั่งสอนที่บริสุทธิ์

ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าด้วยแล้ว

นับว่าเป็นเรื่องสำคัญมากที่เราต้องเป็นคน"ละเอียดอ่อน"

 

 

เมื่อใดก็ตามที่ต้องกวาดลานวัด

เมื่อใดที่ต้องล้างจาน

เมื่อใดก็ตามที่ต้องราดน้ำในห้องน้ำ

เมื่อใดก็ตามที่ต้องใช้ของพระศาสนา

 

คำสอนของคุณยาย จะผุดโผล่ขึ้นมาทีละประโยค ทีละประโยค

เป็นสำนึกในใจที่เกิดจากเสียงของข้าวหอมเองบ้าง

เป็นเสียงของคุณยายบ้าง (เอ่อ......ไม่ใช่ auditory hallucination และ ไม่ใช่ audible thought นะคะ ^^'')

 

ข้าวหอม กวาดเศษใบไม้ที่กลาดเกลื่อนที่พื้นเสร็จแล้วค่ะ

กวาดไป ก็อธิษฐานไป ว่าขอให้บุญนี้

เป็นภารวะปัจจัย ให้ข้าพเจ้าได้มีดวงตาเห็นธรรม

ให้เป็นผู้ที่ คิด พูด ทำ ตัดสินใจ ไม่ว่าเรื่องใดๆ

ก็ขอให้ตั้งตนและคุณธรรมของตนอยู่ในธรรมฝ่ายขาว(กุศลาธรรมา)เพียงอย่างเดียว

 

ขอให้สิ้นอาสวะกิเลสได้โดยง่าย

 

 

แม้ว่าจะกวาดลานเสร็จ แต่งานยังไม่เสร็จ

เพราะเล็งไว้นานแล้ว

ว่าอยากจะเก็บเศษเล็กเศษน้อยของกิ่งไม้แห้ง ที่ผสมอยู่กับก้อนกรวดขาว

เพราะมันทำให้ความขาวของก้อนกรวด หม่นไปถนัดตา

 

เก็บไป เก็บไป เก็บไป ทีละก้าน ทีละก้าน

ใช้มือหยิบ ทีละชิ้นบ้าง ทีละสองชิ้นบ้าง

 

สิ่งที่ปรากฏในใจคือ

 

การเก็บกิ่งไม้ เล็กๆ ในกองก้อนกรวดนี้ เมื่อไรกันหนอจะเก็บหมด

ต่อให้เราเก็บทั้งคืนหนึ่ง วันหนึ่ง ก็ไม่มีวันเก็บหมด

 

แม้ว่า แซะ เอาก้อนกรวดทั้งหมด ออกมาล้างน้ำ ก็ไม่ใช่เรื่องง่าย

และไม่แน่ว่ากรวดนี้จะขาวสะอาดได้อย่างใจ

 

สิ่งที่อยู่ตรงหน้าเรานี้ เป็นสิ่งที่ยากยิ่ง แต่ไม่ยากเกินความพยายาม

หากพยายาม ไม่ท้อ ด้วยวิธีใดวิธีหนึ่ง หินกรวดเล่านี้จะกลับมาขาวสะอาดได้ดังเดิม

 

อืมห์........................

 

เหมือนกับกิเลสในตัวของเราหนอ

มันมาก มันเยอะ มันหนา

การเจริญความเพียรเพียงเท่านี้ ไม่มีวันที่จะทำให้กิเลสเหล่านี้ พร่องได้เร็ว

 

แต่แม้ว่าเราจะมีความเพียรอย่างกลั่นกล้า เอาชีวิตเป็นเดิมพัน ก็ใช่ว่า บุญบารมีของเราจะมากพอที่จะบรรลุธรรมกันได้เพียงชาตินี้

เพราะจุดมุ่งหมายของเรา ยังอยู่อีกไกลโพ้น 

ที่ที่ไม่มีวันที่กิ่งไม้ เศษเล็กเศษน้อยจะมาสร้างความหม่นหมองให้ก้อนกรวดได้อีก

 

มีทางเดียว ในเมื่อไม่อาจชนะได้ในชาตินี้

คือต้องประกอบด้วย ขันติธรรม และ ความเพียร

เราต้องเจริญภาวนาทุกวัน

เพื่อเก็บเศษไม้ที่จะเพิ่มขึ้นในวันพรุ่งนี้ ไม่ให้มันมากเกินกว่าจะเก็บไหว

 

หากเราละเว้นเสียซึ่งการเก็บเศษไม้ 1 วัน เศษกิ่งไม้เล็กๆ นี้ก็จะเพิ่มขึ้น

หากละเว้น 2 วัน มันก็เพิ่มขึ้นอีก

หากละเว้น 3 วัน มันก็ยิ่งเพิ่มขึ้นอีก

หากละเว้น................

 

จุดหมายปลายทางที่ตั้งใจไว้ดูว่าคงจะยิ่งไกลออกไป

เป็น โมฆสตรี เสียแล้วล่ะข้าวหอมเอ๋ย......

 

 

ขอบคุณค่ะคุณยาย ข้าวหอมจะพยายามไม่ละความเพียรค่ะ

 

สาธู้

 

อ้อ.... เอาทุกบุญ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง บุญแต่งสวน กวาดลาน และ ธรรมะที่ได้จากการทำสวนมาฝากทุกท่านนะค๊า สาธู้ค่ะ

 

ที่มา :

เนื้อเรื่อง ข้าวหอมเขียนเอง

รูป : ข้าวหอมถ่ายเอง