หมอเจ๊ คนสวย แซ่เฮ
พ.ญ. ศิริรัตน์ เอกศิลป์ สุวันทโรจน์

ENV a57 : ไม่เคยคิดเลยว่า...ในท่อน้ำทิ้งแอร์ก็ปล่อยน้ำเสีย


ทีแรกไม่รู้หรอก แต่หลังจากเข้าใจเรื่องกระบวนการในน้ำเสีย ร่องรอยของคราบสีเขียวที่พื้นซึ่งน้ำจากท่อหยดลงไปโดน ตะไคร่น้ำที่เกาะฝาผนังซึ่งอยู่ใกล้ท่อ สะกิดให้เอะใจ ให้ลูกน้องตรวจน้ำดู ก็พบว่ามีแอมโมเนียผสมในระดับที่ไม่โอเท่าไร พบสารไนไตรท์ด้วย ออกซิเจนที่ละลายอยู่ในน้ำอยู่ในระดับดี

เมื่อช่วยกันตามน้ำทิ้งแล้วลองแยกประเภท นอกจากน้ำปนผงซักฟอกหรือสบู่ น้ำจากห้องทดลอง ที่ถือว่าเป็นน้ำที่ปนเปื้อนสารเคมีแล้ว ก็ไปเจอน้ำทิ้งจากท่อน้ำแอร์ว่ามีสารเคมีปนด้วย

ทีแรกไม่รู้หรอก แต่หลังจากเข้าใจเรื่องกระบวนการในน้ำเสีย ร่องรอยของคราบสีเขียวที่พื้นซึ่งน้ำจากท่อหยดลงไปโดน ตะไคร่น้ำที่เกาะฝาผนังซึ่งอยู่ใกล้ท่อ สะกิดให้เอะใจ

ให้ลูกน้องตรวจน้ำดู ก็พบว่ามีแอมโมเนียผสมในระดับที่ไม่โอเท่าไร พบสารไนไตรท์ด้วย ออกซิเจนที่ละลายอยู่ในน้ำอยู่ในระดับดี

ความจริงที่เพิ่งรู้ทำให้ตื่นตัวว่าน่าจะมีน้ำทิ้งที่ปนเปื้อนสารเคมีอีกที่มองผ่าน  จึงช่วยกันสืบสวนหาข้อมูลเพิ่ม  ละเอียดกันขึ้นกับจุดผ่านตาที่เคยเห็นแล้วเข้าใจว่าเป็นเรื่องไม่เป็นไร

มีพื้นที่หนึ่งที่ทุกคนเดินผ่านกันบ่อยๆ แต่ไม่เคยมีใครนึกว่าเป็นน้ำทิ้งด้วย ตรงนี้มีร่องรอยของคราบน้ำมันเปื้อนผนังตึกอยู่เป็นวงกว้าง และพื้นที่อยู่ต่ำลงมามีคราบน้ำมันด้วย คราบน้ำมันนี้มาได้ยังไง ก็เป็นอะไรที่ยังต้องหาต่อไป

อืม ตาสว่างกับคำพูดของที่ปรึกษาใหญ่ที่คอยเตือนว่า ไม่มีกลิ่น ไม่ได้หมายถึงไม่เป็นไร กลิ่นทำให้รู้แล้วสนใจ  ไม่มีกลิ่นก็ไม่สนใจ ยิ่งไม่มีความรู้ว่าอะไรเป็นอะไรก็เดี้ยงได้ง่ายๆเลย

คราบน้ำมันที่เห็นบ่งบอกร่องรอยของการปนเปื้อนไฮโดรคาร์บอน  ไฮโดรคาร์บอนปนในน้ำสร้างผลกระทบให้สัตว์น้ำได้ กระทบสุขภาพของคนด้วย

ที่จริงก็ฝันเรื่องพลังงานสะอาดไว้  โรงพยาบาลปทุมธานีจับมือกับสวทช.ทำเรื่องนี้อยู่ โดยจะใช้ความร้อนส่วนเหลือของแอร์กลับมาเป็นพลังงาน แอร์ที่นี่ก็มีอยู่เยอะเชียว มีความเป็นไปได้ที่จะลองเหมือนเขาทำ

ว่าแล้วก็ไปชวนลูกน้องทำแผนที่แอร์ต่อดีกว่า ไหนๆก็จะสำรวจท่อปล่อยน้ำทิ้งแอร์อยู่แล้ว งานนี้ลงทุนเพิ่มด้วยการซื้อกล้องให้ลูกน้องใช้ทำงาน ไปเห็นอะไรให้บันทึกภาพมาคุยกัน มาเรียนรู้ร่วมกัน ฝึกงานสืบสวนสิ่งแวดล้อมก่อโรคให้ลูกน้องซะเลย

ระหว่างคลุกงานอยู่แถวตึกเจ้าปัญหากับหน่วยฟอกไต มีอีกหน่วยงานหนึ่งซึ่งอยู่ด้านหลังของรพ. ปรึกษามาว่าจะจัดการขยะยางจากถุงมือใช้แล้วด้วยวิธีไหนดี เพราะว่าเวลานำไปเผา ยางไหม้แล้วส่งควันดำคลุ้งรบกวนผู้คน

ถุงมือยางใช้แล้วในรพ.ที่มีเป็นจำนวนมาก นำทางไปสู่แหล่งน้ำทิ้งที่หลบมุมสายตาอีกหลายจุด  ตำแหน่งหนึ่งที่ไปเจอเป็นน้ำทิ้งที่ปนเปื้อนคลอรีน กลิ่นของคลอรีนฟุ้งเมื่อเดินเข้าไปใกล้ๆ ตรงนี้อยู่ใกล้แหล่งผลิตความร้อนสำคัญด้วย

น้ำทิ้งทั้งหมดที่รับรู้แล้ว กระตุกความคิดเรื่องระบบ drain ว่าต้องคิดใหม่แล้ว ระบบ drain ใหม่ที่อยู่ในหัว สำหรับตำแหน่งที่มีน้ำทิ้งปนเปื้อนสารเคมี น่าจะใช้หลัก “แยกบำบัดก่อน แล้วจึงทิ้งร่วม”

ที่ช่างเคยเข้าใจว่าใช้ร่วมกันได้ แล้วทำให้เกิดผลอย่างวันนี้ เป็นอะไรที่ “ต้อง” แก้ความเข้าใจที่คลาดเคลื่อนแล้วละ

คิดแล้วกุมขมับ ความรู้มีอยู่แค่หางอึ่ง โอ๊ยๆๆๆ จะไหวมั๊ยนี่

27 สิงหาคม 2554

หมายเลขบันทึก: 460341เขียนเมื่อ 14 กันยายน 2011 07:33 น. ()แก้ไขเมื่อ 2 กุมภาพันธ์ 2013 17:12 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท