เชื่อก็ได้ไม่เชื่อก็ได้...แล้วแต่ศรัทธา
วันนี้ วันที่ 11 กันยายน 2554 ครูอ้อย เป็นเวรวันหยุด ดังนั้น จึงมาโรงเรียนแต่เช้า และ เดินไปรอบๆๆบริเวณโรงเรียนในตอนเช้า นี่คือหน้าที่ของครูเวร
*****
ครูอ้อยย้าย มาดำรงตำแหน่งที่โรงเรียนแห่งนี้ ตั้งแต่ ปี พ.ศ.2538 นี่ก็....ย่างเข้าปีที่ 16 แล้วนะ ที่ครูอ้อยมาใช้ชีวิตรับราชการ อยู่ที่นี่
อูยยยยยย นานแล้วนะ นึกถึงวันที่มาอยู่วันแรก กับ วันนี้ มันช่าง.....แตกต่างกันเหลือเกิน
*****
แตกต่างทั้ง อาคาร สถานที่ ทั้ง วัยวุฒิ คุณวุฒิ ของครูอ้อย และ อื่นๆที่ไม่อาจจะกล่าวได้
*****
ครูอ้อย ต้องการจะเปรียบเทียบ จากภาพที่เคยนำมาลงในบันทึก สมัยที่เป็น ครูที่นี่ใหม่ๆ และเขียนบันทึกใน โกทูโน เมื่อ ปี 2549 จังเลย แต่ ต้องหยุดไว้ เพราะ อาจจะกระทบกระเทือน ใคร .....บางคนก็ได้
*****
ครูอ้อย รักที่นี่มาก มีหลายครั้ง ที่หลายๆๆท่าน เชิญให้ ครูอ้อย ย้ายไปทำงานที่อื่น ที่ดีกว่านี้ แต่ครูอ้อย ก็ไม่เคยคิดที่จะจากที่นี่เลย
*****
แต่ปัจจุบันนี้....หลายๆ คำสั่งที่ มาถึงครูอ้อย ไม่มีชื่อ ครูอ้อย ต้องปฏิบัติหน้าที่ หลายคำสั่งแล้ว อาจจะเป็นเพราะ ครูอ้อย เก่า และ มีท่านใหม่ๆๆ เข้ามาทำแทน มากมายแล้ว ครูอ้อยจึงต้องมีหน้าที่ สอน แต่เพียงอย่างเดียว.....ก็ตรงตามความต้องการ
*****
นี่คือความรัก และความศรัทธา ที่เกิดขึ้นกับสถานศึกษา ที่เปรียบเสมือน หม้อข้าวหม้อแกงของครูอ้อย
*****
ถ้าจะเล่า ความหลังกันจริงๆ จะมีคนเชื่อ ครูอ้อย หรือไม่ แต่ครูอ้อย ก็ไม่เสียใจเลย ถ้าไม่มีใครเชื่อ.....เพราะ เหตุเหล่านั้น เกิดขึ้นกับครูอ้อย ซ้ำแล้ว ซ้ำอีก......
*****
ช่าง ทำอาคาร วันนี้ มาเร่งงาน เพราะ โรงเรียน จะขอรับการประเมิน โรงเรียนพระราชทาน ครูอ้อย จึงเล่าเรื่องอาคาร ทั้งสองนี้ ตั้งแต่ ครูอ้อยย้ายมา ให้ช่างฟัง
*****
เรื่องที่เล่า คือ เรื่อง.....งูใหญ่
*****
อาคารเรียน เมื่อ สี่ปีที่แล้ว เป็นใต้ถุน นักเรียน ตัวเล็ก ๆ หรือ สุนัข อาจจะเข้าไป แล้วออกมาไม่ได้ หรือ อาจจะมีสัตว์ร้าย ออกมาทำร้ายนักเรียน ท่านผู้บริหารจึง .....ปิดตายด้วยการโบกปูน
*****
ก่อนจะปิดตายอาคารนั้น ครูอ้อยเคยเห็น งู ออกมาเป็นประจำในยามเช้ามึด ที่ครูอ้อยเดินออกกำลังกายยามเช้า แต่ครูอ้อย ก็ไม่ได้คิดอะไร
*****
แต่เมื่อ ปีที่แล้วนี้เองหลังจากที่ปิด ปูน ตายไปแล้ว อัฒจันทร์ เก่าที่ทำด้วยไม้ก็รื้อออก และทำอัฒจันทร์ใหม่ เป็น ปูน ทั้งหมด
*****
แต่.....วันหนึ่ง ก็มีงูใหญ่ออกมา นอนยาว ตัวหนึ่ง ครูอ้อย ไม่ได้เป็นคนเห็นคนแรก เพราะ วันนั้น ครูอ้อยไม่ได้เดินออกกำลัง แต่ยังไม่ได้ขึ้นอาคาร
*****
คนงานได้ หามหัวหามท้าย งูใหญ่ตัวหนึ่งออกไปจากโรงเรียน ครูอ้อยถามแล้ว ได้ความว่า จะเอาไปปล่อย แต่ก่อนไปเล่า ให้ครูอ้อยฟังว่า.....ที่คอของงู มีขอบขวดน้ำเล็กๆสีน้ำเงิน ล็อกที่คองูจนกิ่วอยู่......
*****
ครูอ้อย กำชับว่า.....อย่าฆ่าเขานะ
*****
ต่อมาในเดือนนั้น คนงาน ที่กำลัง ยื่นเรื่องการซื้อบ้าน ก็โชคดี
*****
ท่านเชื่อ หรือไม่เชื่อ ก็แล้วแต่ ท่านจะศรัทธา....นะคะ
ความเห็น (7)
ก่อนที่ งูตัวนี้ จะถูกหามออกไปจากโรงเรียน ได้เอากรรไกร ตัดขอบขวดน้ำที่อยู่ที่คอของเขาออกแล้ว ทำให้ครูอ้อยคิดว่า .....เขาออกมาให้เราช่วยเขา เราไม่ฆ่าเขา ไม่มีการเบียดเบียนกัน สังคม คน สัตว์ ก็อยู่อย่างมีความสุข จริงไหมคะ...ท่าน
คุณความดีคุ้มครองนะคะ
Take care :)
พี่อ้อยคะ เคยได้ยินเขาว่า จงทำดี จงทำดีและจงทำดี
แต่อย่าเด่น (เกินคนอื่น) จะเป็นภัย
ให้กำลังใจนะคะ
ครูตุ๋ย ผู้มุ่งมั่นค่ะ
สวัสดีค่ะ
 |
ใช่เลยค่ะ จงทำดี ตั้งแต่คิดดี พูดดี และทำดี สอนให้คนอื่นทำดีด้วย
แต่เรื่อง ทำเด่น หลายๆครั้ง ก็ถูกยัดเยียดให้ ทำเด่น โดยไม่เจตน และ ก็เด่น สมใจนึก
ขอบพระคุณมากนะคะ
การแผ่เมตตาเป็นการให้ความรัก ความปรารถนาดีแก่ผู้อื่น คะ
แม้กระทั่งการแผ่เมตตาให้แก่สัตว์ก็เป็นสิ่งที่ดีงาม
ผู้แผ่เมตตาย่อมเป็นผู้มีจิตใจอ่อนโยนเยือกเย็นและเป็นบัณฑิตแห่งธรรมคะ
ขอบคุณเรื่องราวดีๆที่เป็นประโยชน์ธรรมในบันทึกนี้นะคะ
ขอบคุณมากค่ะ น้องธิดา
 |