ความประทับในในวิชาชีพครู
ฉันเริ่มบรรจุเป็นข้าราชการครูเต็มขั้นที่โรงเรียนบ้านหาดจิก อ.กระบุรี จ.ระนอง ซึ่งอยู่ติดกับชายแดนพม่า ฉันสอนวิชาภาษาอังกฤษให้กับนักเรียน ป.5 - ม.3 สอนในวิชาที่จบมาและเป็นวิชาที่ชอบ ครูที่นั่นทุกคนรวมทั้ง ผอ. ให้ความสำคัญกับฉันมาก เด็กนักเรียนก็น่ารัก ชาวบ้านก็น่ารัก เขาเรียกฉันว่า “ครูใหม่” ฉันภูมิใจกับคำว่า “ครู” และมีความสุขกับการสอนมาก เทคนิคการสอนที่ฉันคิดว่าดีที่สุดสำหรับการสอนภาษาอังกฤษของฉันคือการใช้เกมและบทเพลงเป็นสื่อการสอน ฉันสอนอยู่ที่นั่น 5 ปี แล้วก็ย้ายมาสอนที่โรงเรียนบ้านทับใหม่ อ.ละแม จ.ชุมพร ฉันได้รับมอบหมายให้สอนประจำชั้น ป.2 ต้องสอนทั้ง 8 กลุ่มสาระ ฉันต้องสอนในวิชาที่ฉันไม่ถนัดและไม่ชอบ ฉันคิดว่าฉันคงสอนไม่ได้แน่ๆ แต่คนเป็นครูต้องไม่เลือกวิชาที่จะสอนและต้องไม่เลือกเด็กที่จะสอนด้วย ฉันคิดอย่างนั้น ดังนั้นเมื่อได้สอนจริงๆ ฉันกลับชอบและสนุกกับการสอนเด็กตัวเล็กๆ มาก ขณะนี้ฉันยังคงสอน ป.2 แต่ไม่ต้องสอนทุกกลุ่มสาระอีกแล้ว ฉันสอนอย่างมีความสุขและสนุกกับการสอน แม้บางเวลาฉันจะรู้สึกเสียดายที่ไม่ได้สอนวิชาภาษาอังกฤษที่ฉันรักก็ตาม
ตอนนี้ฉันมีความรู้สึกว่าตัวฉันมีความชำนาญในการสอนเกือบทุกกลุ่มสาระ ยกเว้นสาระภาษาต่างประเทศ(ภาษาอังกฤษ) ฉันเลยตัดสินใจมาเรียนต่อระดับปริญญาโทในสาขาที่ชอบคือสาขาการสอนภาษาอังกฤษเพื่อวิชาการและงานอาชีพ ที่ มรภ.สุราษฎร์ธานี แม้จะมีอุปสรรคในเรื่องสุขภาพ(ฉันเป็นมะเร็งได้รับการรักษาแล้ว) ฉันได้อะไรมากมายจากการเรียนครั้งนี้ ได้เพื่อนดี อาจารย์ดี ซึ่งอาจารย์แต่ละท่านที่มาสอนล้วนมีคุณภาพเกินคำบรรยายจริงๆ ประทับใจอาจารย์ทุกท่านที่สอน ไม่ว่าจะเป็นอาจารย์ปรีด์มน อาจารย์สมโภชน์ อาจารย์น้ำค้าง อาจารย์ขจิตและอาจารย์ท่านอื่นๆ เพราะแต่ละท่านก็มีดีมานำเสนอกันคนละแบบ
ฉันขอขอบคุณคุณครูทุกท่านมากที่ได้หยิบยื่นความรู้และความสามารถหลายๆ ด้านให้ฉัน ครูเปรียบเสมือนแสงเทียนที่ส่องนำทางให้ฉันประสบความสำเร็จอย่างแท้จริง
ครูคือ ผู้สร้างโลก ด้วยการสร้างศิษย์...
เป็นกำลังใจให้คุณครูครับ ขอบคุณครับ
พี่หมุน มีน้องคนหนึ่งเป็นกำลังใจให้นะค่ะ พี่เขียนได้ดีมากเลยค่ะ
สวัสดีค่ะ
มาทักทายและส่งกำลังใจ
นามสกุลเดียวกับ ท่านอ. ขจิต เลยนะคะ