จากการไปสัมนา วิชา" พฤติกรรมมนุษย์และสังคมเกี่ยวกับการจัดการสิ่งแวดล้อมอุตสหกรรม" ทำให้รู้รู้ว่าการเรียนรู้สามารถเกิดขึ้นได้ตลอดเวลาไม่ว่าจะเป็นการเรียนรู้จากพฤติกรรมจากตัวอเราเองหรือภายในหน่วยงาน
แต่อาจารย์พูดขึ้นมาอยู่ประโยคหนึ่ง " การเรียนรู้นั้นง่ายแต่การที่จะทำให้เป็นบุคคลแห่งการเรียนรู้หรือองค์การแห่งการเรียนรู้นั้นยาก"
ในบางแต่ละหน่วยงานนั้น มักจะมี พวกที่มีพฤติกรรมไม่ยอมรับรู้อะไร ไม่ยอมเปลี่ยนแปลง ไม่ยอมเปิดใจรับสิ่งใหม่ที่จะเข้ามา และคิดว่าตัวนั้นเก่ง ตัวนั้นดี นั่นคือ กลุ่มบุคคลที่มีพฤติกรรมที่เรียกว่า " พฤติกรรมน้ำเต็มแก้ว" บุคคลจำพวกนี้อาจจะมีน้อยแต่ก็ทำให้เกิดปัญหาขึ้นได้ภายในหน่วยงาน
การที่ต้องให้พนักงานในหน่วยงานได้เกิดจากเรียนรู้นั้นจำเป็นหรือไม่ต้องส่งพนักงานไปอบรมไปสัมนาในบางเรื่องอาจจะจำเป็นหรือบางเรื่องอาจจะไม่จำเป็น ขึ้นอยู่กับผู้นำแล้วหล่ะว่าจะคิดเห็นอย่างไร....เมื่อสัมนาเริ่มกล่าวเข้าถึงเรื่อง สภาวะผู้นำ "ตราบใดที่ไม่ได้ใจคนงานก็ยากที่จะพัฒนา""รบร้อยครั้งชนะร้อยครั้ง" เป็นประโยคที่ได้ยินกันมานานแต่คยที่จะเข้าใจแก่นแท้หรือสามารถทำได้นั้นมีน้อย ทำให้หันกลับมามองหน่วยงานตนเองว่าเป็นอย่างไร
ในการบริหารองค์กรของผู้นำในเมื่อก่อนนั้นจะเป็นแบบทำให้พนักงานพึงพอใจและรักในองค์กรแต่สิ่งเหล่านี้นั้นสามารถแปรผันไปได้เพราะขึ้นอยู่กับอารมณ์.....
แต่สิ่งที่แปรผันไม่ได้คือ " ความเชื่อและศัทธา"
ไม่มีความเห็น