ผมเขียนบันทึกมาได้ก็เกือบครบหนึ่งปี ได้พบเห็นพูดคุยกับชาว G2K มาก็นับว่าเป็นวาสนา เพราะสำหรับคนบ้านไกลได้กลับมาเสวนาธรรมกับกัลยาณมิตรนับว่าเป็นสิ่งที่หาได้ยาก
บางครั้งได้กลับไปอ่านบันทึกเก่าๆของชาว G2K เป็นบันทึกของท่านผู้กล้าที่ผ่านมาในวงการยุทธจักร ฝากฝีไม้ลายมือประทับฝ่ามืออันวิจิตรพิสดารแล้วก็หายไปจากวงการบู๊ลิ้ม หายไปไหนไม่มีใครได้เห็นล่องลอย (ถ้าโชคดีอาจจะได้เห็นบ้างเป็นบ้างคราว) อาจจะไปหาความสงบตามภูเขาลำธาร ปลดปล่อยหัวใจจากพันธการแห่งชีวิต ได้เดินทางกลับบ้านเพื่อหาความสงบอย่างแท้จริง
นี้คือผู้กล้าที่ประทับฝ่ามือไว้ในใจผมครับ
แล้วคุณมีใครที่คุณคิดถึงบ้างหรือเปล่า ?
ภาพจาก dek-d.com
มารายงานตัว ว่ายังไม่สาบสูญจากยุทธภพคะ :-)
แม้ไม่ได้เขียนบ่อยๆ
ก็จะมาติดตามดูภาพสวยๆ ที่นี่คะ
สวัสดีครับคุณกระติก
ลูกๆสบายหรือเปล่าครับ อีกไม่นานคงจะเข้าเรียนมหาวิทยาลัย
เขาจากไปเรียน เราก็คิดถึงเขาครับ
คุณหนานเกียรติ จากไปพักแล้ว คุณพี่ทราบไหมคะ
ดิฉันมีพี่ชายคนหนึ่งอยู่แถวอิลลินอยส์ ใกล้กันมากกับชิคาโก แล้วจะหลังไมค์ไปไต่ถามค่ะ
คุณหมอเล็ก
ผมอาจจะรู้จักพี่ชายคุณหมอก็ได้ครับ เพราะรู้จักกับคุณหมอที่นี่หลายคน
ดีไม่ดีอาจจะเป็นคนที่รู้จักกันก็ได้ครับ
สวัสดีครับอาจารย์
คิดเหมือนกันเลย คุณครูคิม หายไปนาน ตั้งแต่คุณหนานเกียรติถึงแก่กรรม
ตอนนี้ผมคิดว่า สมาชิกเก่าๆ คงใช้เวลาส่วนมากกับการออกกำลังกาย ดูแลสุขภาพ
หรือไม่ก็เข้าวัดเข้าวา สงบจิตสงบใจ ทำบุญทำกุศล
เพราะอะไรๆก็ผ่านกันมาหมดแล้ว อะไรๆก็เขียนไว้แล้ว
ตอนนี้เป็นคราวที่จะต้องลงมือปฏิบัติด้วยตัวเองเสียที