ระหว่างที่ผมเดินจากห้องพักมาที่ห้องทำงาน ส่วนหนึ่งเพื่อการยืดเส้นยืดสาย ระหว่างนั้นมีประเด็นหนึ่งที่โผล่ึขึ้นมาเป็นความคิด โดยนึกถึงอาจารย์ท่านหนึ่งซึ่งบรรจุเป็นข้าราชการนานแล้ว เคยเป็นผู้ช่วยอธิการบดีสมัยก่อน ได้เสนอความคิดเกี่ยวกับการให้ มรภ.เป็นมหาวิทยาลัยนอกระบบ เหมือนกับมหาวิทยาลัยอื่นๆที่ยืนได้ด้วยลำแข้งโดยไม่ลำบากได้แล้ว
พี่ๆข้าราชการต่างปฏิเสธเรื่องดังกล่าวและมองว่า เพ้อเจ้อ สำหรับลูกจ้างอย่างพนักงานดูจะเอ๋อๆ เพราะแต่ละวันมักให้เวลากับห้องเรียนกันมากกว่า หลายคนไม่ได้ใส่ใจว่าสถาบันการศึกษาระดับมหาวิทยาลัยนั้นเขาเดินกันไปถึงไหนแล้ว อันที่จริงการไม่มองก็ดีเหมือนกัน มุ่งหน้าสร้างกระบวนการเรียนรู้ให้ผู้ต้องการจะเรียนต่อไป ผมเป็นประเภทที่เอ๋อๆในตอนนั้น
วันนี้ผมคิดถึงเรื่องนี้ และถามตัวผมเองว่า หากเป็นผม ผมจะปฏิเสธหรือยอมรับในเรื่องดังกล่าว ประโยคนี้เกิดในใจผมว่า "นอกระบบ แต่ไร้ระเบียบ มีระเบียบ แต่ไร้ระบบ" ตราของ มรภ.น่าจะมีความหมายบางอย่าง มรภ.ควรสานต่อเรื่องอะไร
ไม่มีความเห็น