วราภรณ์
นางสาว วราภรณ์ (ดอกไผ่) ธรรมทิพย์สกุล

๒๖. "อิ่มแล้วแต่มันอยาก"


           เทศกาลสารทจีนของทุกปีครอบครัวของฉันมักจะมารวมตัวกันเสมอเพื่อไหว้เตี่ยและบรรพบุรุษปีนี้ก็เช่นกัน   ทุกครั้งที่ลูกหลานได้พบเจอกันมักเรียกเสียงฮาเพราะความจริงใจของกันและกันเสมอ  ดังเรื่องต่อไปนี้

 ๑..หวานเกินไป 

             ก่อนวันไหว้พี่สาวบุญธรรมได้ไปซื้อลองกองมาแต่ผิวไม่สวย พี่สาวฉันบ่นไม่หยุด

                     "ไปซื้อมาได้ยังไง  ผิวดำขนาดนี้ท่าทางจะใกล้เสีย"

                      "หวานนา....ลองชิมดูซี  มันมีแต่อย่างนี้เพิ่งแกะออกจากเข่งเลยนะ"   พี่บุญธรรมอธิบาย
                
                       "หวานอร่อยจริง ๆ  ไม่น่าเชื่อเลยนะ  เขาถึงบอกไงว่าอย่ามองคนแต่ภายนอก...."   ฉันช่วยสนับสนุนหลังชิมเสร็จ

              พี่สาวหยิบชิมก็รู้ว่าหวานแต่ก็กลัวเสียเชิงได้แต่บ่นต่อ

                        "ลองกองอะไรหวานขนาดนี้  หวานอย่างกับน้ำตาล  หวานเกินไป  ชอบแบบอมเปรี้ยวอมหวานนะ...มันอร่อยกว่านี้...ไม่มีหรือ " 
ฮา ฮา...
                   

๒. เสื้อเล็กเสื้อใหญ่

                เมื่อญาติพี่น้องมาพร้อมหน้า  ทั้งพี่ชายน้องชายและหลานชายล้วนแต่อ้วนท้วนสมบูรณ์ หลานชายรูปร่างสูงใหญ่รีบบอกทันทีว่า "เสื้อมันตัวใหญ่" ส่วนน้องชายคนเล็กเมื่อเห็นฉันรีบพูดทันทีเพื่อกลบเกลื่อนความอ้วนของตัวเองว่า

                            "พี่หน่อยทำไมผอมขนาดนี้  ดูซิตัวเล็กนิดเดียว  น่าสงสารสงสัยจะขาดอาหารไม่มีอะไรจะกิน..."

                             "เสื้อมันตัวเล็กน่ะ...มันก็เลยผอม " 

                 ฉันได้แต่มองคนรอบทิศที่มีรูปร่างเหมือนหมูส่วนฉันนั้นเหมือนหนูเข้าไปทุกทีเมื่อมาอยู่รวมกัน  ฮา ฮา...

                        ............................................

๓. อิ่มแล้วแต่มันอยาก

                หลังไหว้บรรพบุรุษเสร็จพวกเราต่างล้อมวงกันรับประทานอาหาร  บ้างห่วงคุยก็คุยไม่หยุดบ้างห่วงกินก็กินไม่เลิก

                ขณะกำลังคุยน้องชายคนรองเหลือบไปเห็นน้องชายคนเล็กกำลังนั่่งกินแปะก๊วยต้มน้ำตาลอยู่  ได้แต่แซวว่า
                   
                        "ขันติกินตั้งนานแล้วยังไม่อิ่มหรือ ?"

                        "อิ่มแล้วแต่ม้ันอยาก..."  ฮา ฮา

                   สักพักใหญ่น้องชายคนรองเดินไปตักแปะก๊วยต้มน้ำตาลมากินบ้าง  น้องชายคนเล็กรีบสวนกลับ

                        "อ้าวพี่สิทธิ์ยังไม่อิ่มหรือ ?"

                   สิทธิ์หัวเราะ แหะ แหะ    ฉันรีบช่วย

                         "อิ่มแล้วแต่มันอยาก"   ฮา ฮา

                     ........................................................

                                                                              ธรรมทิพย์
                                                                       ๑๔ สิงหาคม ๒๕๕๔



ขอบคุณภาพจากอินเทอร์เน็ต

หมายเลขบันทึก: 453861เขียนเมื่อ 14 สิงหาคม 2011 19:02 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 20:16 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (8)
เรียกว่าตัวหิว หรือ
ตัวกิเลสดีครับ

 

  • สวัสดีค่ะ อาจารย์โสภณ
  • ขอบพระคุณที่ช่วยน้อมนำเข้าสู่ธรรมะ
    ความอยากนับเป็นตัณหาที่น่ากลัว มีอยู่ ๓ ตัว
    ได้แก่ กามตัณหา  ภวตัณหา  และวิภวตัณหา
  • ชีวิตของเรา ๆ ท่าน ๆ ทั้งหลายหากไม่พิจารณามีสติกำกับใจก็จะหมกมุ่นวุ่นวาย
    อยู่กับเจ้าตัณหาเหล่านี้ไม่สิ้นสุด

อ่านไปด้วย ดูรูปประกอบไปด้วย

รู้สึกหิวตามไปด้วยเช่นกันนะครับ คิคิคิ

  • สวัสดีค่ะ  คุณอักขณิช
  • ขอบพระคุณที่แวะมาให้กำลังใจค่ะ

ทักทายหลังเที่ยงค่ะพี่ครูวราภรณ์

เห็นภาพ แม้อิ่มแล้ว ก็ยังอยาก ก็มันน่าอร่อย แบบห้ามใจไม่ไหวกระมังค่ะ

๕ ๕ ๕ ชอบเสื้อมันตัวเล็ก ก็เลยผอม ...

  • สวัสดีค่ะ น้องปู
  • ขอบพระคุณที่แวะมาทักทายให้กำลังใจ
  • นั่นซีคะ "อิ่มแล้วแต่มันอยาก" ชีิวิตจึงวุ่นวายไม่ไปไหน อิอิ
  • สบายดีนะคะ

สวัสดีครับ...ของกินกับคนมันของคู่กันครับ...

อันเรื่องกินเรื่องทานของมันอยาก

จะจนยากมากมีก็ต้องสน

ตั้งแต่เล็กเติบใหญ่มาเป็นคน

ใครเคยทนอดกินได้สามวัน...

  • สวัสดีค่ะ คุณป่าไม้เลื้อย
  • ขอบพระคุณสำหรับบทกลอน...เรื่องกิน...
  • อ่านแล้วก็เห็นจริงเป็นอย่างยิ่งค่ะ  อย่าว่าแต่สามวันเลยค่ะ บางคนสามชั่วโมงก็แย่แล้วค่ะ
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท