ผมเคยอ่านงบการเงินของโรงพยาบาลอย่างกระท่อนกระแท่นทั้งๆที่ตัวเอง เคยผ่านการเรียนเรื่องระบบบัญชีในฐานะผู้บริหารก็หลายครั้งไม่นับในหลักสูตรมหาบัณฑิตที่ผ่านมาได้ด้วยคะแนนค่อนข้างดี แต่การทำบัญชีเกณฑ์คงค้างของหน่วยบริการกระทรวงสาธารณสุขก็ทำให้ผมงงอยู่ไม่น้อยกับการนำไปใช้ประโยชน์จริง...มีหลายเหตุผลแห่งความสงสัยครับ แต่วันนี้อยากพูดถึงหนังสือเล่มนี้ครับ
ภาคผนวก
เขียนไว้ว่า...นักบริหารต้องแก้ไขและปรับกลยุทธ์ให้ทันเวลาและทันต่อเหตุการณ์อยู่เสมอ แต่ที่ผ่านมานักบริหารอาจไม่ได้มองและวิเคราะห์ว่าการบัญชีคือเครื่องมืออันหนึ่งในทางการบริหาร อาจกลับมองการบัญชีมีคุณค่าเพียงแค่วัตถุประกอบอันหนึ่งที่ตั้งไว้ภายในองค์การ เพียงเพื่อให้องค์การดูดีว่ามีองค์ประกอบต่างๆครบถ้วนสมกับได้ชื่อว่าเป็นองค์การ
....ข้อเท็จจริงที่สำคัญประการหนึ่งก็คือ นักบริหารขาดเครื่องมือทางการบัญชีที่จะเอาไว้ใช้เป็นสัญญาณเตือนภัยให้แก่ตนเองและองค์การ จึงทำให้ทุกอย่างพังทลายเพียงชั่วข้ามปีเท่านั้น ........คำตอบง่ายๆก็คือสัญญาณเตือนภัยมีจริง แต่มันไม่ทำงานหรือทำงานได้สมบูรณ์ จึงไม่สามารถเตือนอะไรฝ่ายบริหารได้
.....เราต้องยอมรับว่ระดับความสามารถของนักบริหารนั้นมีความแตกต่างกันค่อนข้างมาก ทั้งนี้เพราะนักบริหารแต่ละคนนั้นสะสมประสบการณ์และองค์ความรู้มาแตกต่างกัน ในกระบวนการของการพัฒนาความสามารถนั้น นักบริหารสามารถกระทำได้ทั้งอย่างเป็นทางการและไม่เป็นทางการ
"มนุษย์ที่ฉลาด ต้องรู้จักเรียนรู้โดยการเรียนลัดจากความรู้และประสบการณ์ของผู้อื่น"
ทั้งหมดนี้ทราบว่าคัดลอกมาจากเอกสารการสอนวิชา "การวิเคราะห์การเงินและงบประมาณ" ของ รศ.ดร.กิตติ บุนนาค ซึ่งเป็นอาจารย์ รปศ. นิด้า ของผมเอง
ขอบคุณคะ สำหรับคำแนะนำจากนักบริหารตัวจริงเสียงจริง :-)
เรียนถามว่า เคล็ดลับ อาจารย์คิดว่า อะไรทำให้อาจารย์เรียนการบัญชีได้ดีคะ