สงสารประเทศไทย
ปัญหามากมายเหลือเกินทำไมทุกๆในพรรคการเมืองไม่คิดถึงเด็กๆและเยาวชนของชาติบ้างอ่านหนังสือไม่ออกก็เยอะนักเรียนออกกลางคันก็เยอะ พ่อแม่แยกทางกันหลายสาเหตุปัญหาตกอยู่ที่ผู้ใหญ่ก็เยอะ ติดเกม ติดเอดส์ ติดยาก็เยอะ ขายยาเสพติด ขายตัวก็เยอะ ช่วยหันมามองกันหน่อยได้ไหม
แต่ก่อนบ้านสยามเมืองยิ้มแห่งนี้อุดมสมบูรณ์มาก การให้ความเคารพและให้รอยยิ้มแก่กันด้วยไมตรี พึ่งพาอาศัยกันและกันช่วยเหลือกันเหมือนพี่เหมือนน้องหรือคนในครอบครัวตอนนี้อะไรมันเกิดขึ้นในบ้านสยามเมืองยิ้ม
การศึกษาถดถอย ความเจริญทางจิตใจไม่มี เด็กไม่มีจิตสำนึกรักบ้านเกิด นิยมความฟุ้งเฟ้อแต่ก่อนประเทศเพื่อนบ้านยังมีความล้าหลังมาก เดี๋ยวนี้เรากลับวิ่งตามเขาแบบไม่เป็นตัวของตัวเอง ข้าพเจ้าเคยได้ยินมาว่า"คนไทยซื้อได้ด้วยเงินเพียงไม่กี่บาท"จริงๆๆหรือใครรู้ช่วยตอบทีเราฟังแล้วโกรธแค้นมากทำไมถึงมีคนดูถูกขนาดนี้เพราะเราก็เป็นคนไทยคนหนึ่งเหมือนกัน
มันเกิดอะไรขึ้นหรือพวกกินบ้านกินเมือง กินป่า กินไม้ กินหินกินดินกินทรายและสารพัดจะกินนะรู้และคิดอะไรบ้างหรือเปล่าหนอเงินเดือนยังไม่ได้ขึ้นข้าวของก็ขึ้นราคารอแล้ว ทำไมต้องขึ้น กลัวเหลือเกินว่าจะเหมือนประเทศเพื่อนบ้านคนดีหลบซ่อนอยู่ไหนมาช่วยกันหน่อยก่อนที่ขวานทองจะไม่มีอะไรเหลือให้รุ่นต่อไปได้รู้ว่ายังไม่สิ้นคนดี
ความเห็น (2)
การมองเห็นปัญหาคือจุดเริ่มแรกของการแก้ไขพัฒนา เพียงแต่ปัญหาระดับนี้คนจำนวนมากมองผ่านไป ไม่สนใจใยดี จนกว่าทุกคนได้รับผลกระทบ มีความเดือดร้อน จึงจะมองเห็นร่วมกัน ซึ่งก็ทำให้ปัญหามันยากต่อการแก้ไขไปเสียแล้ว
ประเทศไทยจากอดีตและปัจจุบันก็มีลักษณะนี้ คนไทยมีความเป็นปัจเจกอยู่มาก การมองเพื่อส่วนรวมน้อย เฉยเมย ละเลย จนกว่าจะเสียกรุงฯ นั่นแหละครับ จึงจะได้คิด ตอนนี้ต้องทำใจว่าคนสะท้อนปัญหามักถูกมองว่าเป็นคนมีปัญหาเสียเอง
ผมขอให้กำลังใจคุณครูทุกคนได้ทำหน้าที่ เตรียมสร้างคนดีไว้ให้แผ่นดิน เพื่อกลับมาแก้ไขปัญหาต่างๆ ที่วันหนึ่งทุกคนที่เฉยเมยเหล่านั้น จะเข้าใจเราเองครับ
ปล ที่โรงเรียนผม เด็กอ่านออกเขียนได้ ลายมือสวยทุกคนครับ