มองผ่านความคิด..นายกรึ่ม ดื่มเช้าเย็น..งดเหล้าแล้วได้อะไร?

แม้การติดสุรา จะทำให้ผมเสียอะไรไปมากมาย แต่เมื่อเลิกมัน..ผมได้สมบัติล้ำค่าที่ไม่มีใครช่วงชิงไปจากผมได้ นั่นคือ ..

..บทนำ..บทความนี้ ข้าพเจ้าได้แรงบันดาลใจจากหนังสือ "Still Alice" ที่ถ่ายทอดโลกทัศน์ผ่านบุคคลที่ผู้เขียน "พยายามเข้าใจ" แน่นอนว่า..ย่อมไม่อาจเทียบได้กับการเล่าประสบการณ์ตรง แต่บางที..สังคมเราอาจน่าอยู่ขึ้น หากเราต่างพยายามเข้าใจกันและกัน..

************** 

  สวัสดีครับ ผมชื่อนายกรึ่ม ดื่มเช้าเย็น..ราษฎรหมู่ 10 อ.เวียงแหง จ.เชียงใหม่..ชื่อผมก็บอกอยู่แล้ว ว่าสุราคือส่วนหนึ่งของชีวิตผม..
   ตั้งแต่จำความได้ผมอยู่กับพ่อกันสองคน..พ่อผมเป็นครูโรงเรียนประจำอำเภอ ซึ่งนับว่าเป็นอาชีพที่โก้ใช่ย่อย  พ่อมักได้รับเชิญไปงานสังคมต่างๆ อยู่เสมอ.. ผมชอบดู หลังจากพ่อได้เบียร์แล้ว เปลี่ยนจากคนเงียบขรึม กลายเป็นคนอารมณ์ดี คุยสนุก ..

****

   พูดถึงการเรียนของผม..ตำแหน่งในห้องผมมักรั้งที่ 2..จากบ๊วย ..เมื่อเวลาเกรดออก ผมจำสีหน้าพ่อที่เต็มไปด้วยความผิดหวัง เงียบ ไม่มีการพูดถึงแม้แต่คะแนนวิชาศิลปะ ที่ผมได้ท็อป..
   ในที่สุด พ่อก็ลงทุนส่งผมไปเรียนมหาวิทยาลัยเอกชนใน กทม. และที่นี่ผมก็ได้พบกับ "ดาว มหาลัย" บ้านเธอมีฐานะกว่าบ้านผมมาก..แต่เธอก็นิสัยดี ไม่ถือตัว ชอบทำกิจกรรมเพื่อสังคม ผมหลงรักเธอเข้าแล้ว
***
   เวลาออกค่ายต่างจังหวัด เธอดูมีความสุขมากที่ได้ "สอน" ชาวบ้านด้วยทฤษฎีที่เธอร่ำเรียนมา "ชาวบ้านพวกนี้เขาน่าสงสาร เขาไม่รู้อะไรผิด อะไรถูก ชักจูงง่าย.." เธอบอก "แต่ดูเขาก็มีความสุขดีแบบของเขา.." ผมแย้ง.."ไม่จริงหรอก คนต่างจังหวัดส่วนมากการศึกษาน้อย ข้อมูลข่าวสารก็เข้าไม่ถึง มองอะไรผิวเผิน ไม่เข้าใจสุนทรียภาพแห่งชีวิตที่แท้จริงหรอก" ..คำพูดของเธอทำให้ผมสะอึก วิถีชีวิต "ชาวบ้านพวกนี้" ก็คือวิถีชีวิตของปู่ย่าของผม บุคคลรายรอบตัวผม..กลุ่มคนที่ก้มหน้าก้มตาปลูกผัก เกี่ยวข้าว ทักษะที่เธอไม่รู้แต่ก็ไม่เคยคิดจะเรียนรู้..
***
   ผมค่อยๆ ถอยห่างออกมาจากชีวิต "ดาว" เธอดูสูงส่งเกินไปสำหรับปุถุชนอย่างผม..แต่ผมก็ได้พบกับ กลุ่มเพื่อนใหม่ "แกงค์ 4" ที่น่าสนใจคือแม้แต่ละคนมาจากคนละภาคของประเทศไทย เรียนคนละสาขาวิชา ฐานะทางบ้านแตกต่างกัน แต่สิ่งที่เรารักเหมือนกันคือเสียงดนตรี..และอีกอย่าง "ร่ำสุรา" -- แม้ครั้งแรกที่ลิ้มลองรสสุรานั้นขมแสนขม แต่ผมอดประทับใจเมื่อเพื่อนรินให้อย่างเอาใจ ตบมือให้เมื่อผมดื่มจนหมดแก้ว เราพูดกันอย่างเปิดออก..ไม่มีชนชั้น ไม่มีกำแพงกั้นสำหรับพวกเราอีกต่อไป.."
***
   ผมเรียนแบบลุ่มๆ ดอนๆ จนจบในที่สุด และเลือกทำงานใน กทม. แทนที่จะกลับบ้าน ตามคำขอร้องของพ่อ.."ขอหาประสบการณ์ก่อน" ผมบอกพ่อไป แต่ในใจผมคิด "ผมอยากเป็นชาวกรุง (= ไม่โง่..)" และที่สำคัญผมยังสามารถสังสรรค์กับแกงค์ 4 ได้ต่อไป.. แต่ชีวิตการทำงานในฐานะนักบัญชี เริ่มมีปัญหา เมื่อผมหลงลืม คำนวณผิดพลาดบ่อยขึ้น บางครั้งถึงกับเหม่อลอยขณะทำงาน -- หัวหน้าเรียกไปตักเตือน..เขาบรรยายผลเสียที่จะเกิดขึ้นจากการทำบัญชีผิดพลาด เป็นเวลาเกือบชั่วโมง ก่อนปิดท้าย "ถ้ายังผิดพลาดบ่อยๆ แบบนี้ เราเห็นทีต้องพิจารณา".."ครับ" เป็นคำเดียวที่ผมได้พูดในวันนั้น..เมื่อ 6 เดือนก่อน..ช่วงใกล้ปิดบัญชี ผมนั่งทำงานกับหัวหน้าจนถึงตีสอง หัวหน้าคือฮีโร่ของผม แต่ฮีโร่คนนี้ไม่เคยเห็นความดีของผมเลย..
***
   กลับมาบ้านพัก..ภาพของ พ่อ, ดาว, หัวหน้า ผ่านเข้ามา "เรานี่ช่างไร้ค่า" ผมบอกตัวเอง ผมบอกตัวเองต่อไปนี้จะ "ไม่" พบแกงค์ 4 อีก..แต่ทันทีที่สิ้นคำ ภาพแกงค์ 4 แวบเข้ามา ความรู้สึกผมกลับผ่อนคลายและรื่นรมย์อย่างประหลาด..ในเสี้ยววินาทีนั้น..มือผมก็กดโทรศัพท์นัดเพื่อนมาร่ำสุรา
   คุณคงเดาได้ว่า ผมโดนไล่ออกในไม่ช้า..ผมได้กลับบ้านตามที่พ่อต้องการ แต่ในสภาพที่พ่อไม่คาดคิด..พ่อพาผมไปโรงพยาบาล ให้เหตุผลว่า "ตัวเหลืองตาเหลือง"..พ่อไม่กล้าบอกว่า ลูกชายคนเดียวติดสุราเรื้อรัง
***
   ผมเข้าไปพบคุณหมอ..เธอคงมีอายุพอจะเป็นน้องสาวผมได้.."ที่เป็นแบบนี้เกิดจากกินเหล้า.." เธอบอกวินิจฉัยได้ภายใน 2 นาที หลังจากนั้นเธอก็เริ่มบรรยายโทษของการดื่มสุรา ผมพยักหน้าแต่หูผมไม่ได้ยิน.ภาพของคุณหมอซ้อนกับภาพหัวหน้า.."ขอซักประวัติเพิ่มเติมนะคะ"..ผมตอบไปเท่าที่จะตอบได้จนจบเช็คลิสต์ "เรามียาช่วยลดอาการแทรกซ้อน แต่คงต้องส่งเจาะเลือดดูการทำงานของตับ ไต ก่อน" คุณหมอกล่าว.."คุณหมอลืมถามหรือเปล่าครับ ว่าทำไมผมถึงติดเหล้า.." คุณหมอชะงัก ผมชักใจไม่ดี แต่ปรากฎว่าคำถามทะลึ่งนั้นกลับเปลี่ยนชีวิตผมไปตลอดกาล..

***
  " คุณมีจิตใจเข้มแข็งมาก แล้วยังเป็นแรงบันดาลใจให้คนอื่นๆ อีกด้วย"
  " คุณกรึ่ม คนในสถานบำบัดเสียดายเป็นแถว ว่านักดนตรีมือหนึ่งจะออกเสียแล้ว.."
   "ขอบคุณมากคะ สำหรับซีดีเพลงที่อัดให้ วงนี้เขาวางแผงเมื่อไหร่ ..อ้าว เป็นคุณกรึ่มเล่นเองหรือ นึกว่ามืออาชีพนะนี่"
   ผมเดินยิ้มออกมาจากสถานบำบัด ด้วยหัวใจที่พองโต

  ..แม้การติดสุราจะทำให้ผมเสียอะไรไปมากมาย แต่เมื่อเลิกมัน..ผมได้สมบัติล่ำค่าที่ไม่มีใครมาช่วงชิงไปจากผมได้ นั่นคือ.."ความภาคภูมิใจในตัวเองอย่างแท้จริง" 

[อาร์ม]

ขอบคุณสำหรับบันทึกดีดีที่ร่วมแบ่งปันนะค่ะ ^^

[ทิมดาบ]

สังคมเราอาจน่าอยู่ขึ้น หากเราต่างพยายามเข้าใจกันและกัน..

ชอบอีกแล้วครับอาจารย์