ชีวิตที่พอเพียง : 1288a. แนะนำข้าวกล้องอร่อย จากผลการวิจัยชาวบ้าน
ชีวิตที่พอเพียง : 1288a. แนะนำข้าวกล้องอร่อย
ผมเล่าเรื่องไปเป็นประธานในการประชุมประจำปี ๒๕๕๔ ของโรงเรียนชาวนานครสวรรค์ เมื่อวันที่ ๒๗ มี.ค. ๕๔ ไว้ที่นี่ เวลาผ่านไปเกือบ ๔ เดือนแล้ว ผมก็ยังมีข้าวอร่อยที่สาวน้อยซื้อมาจากตลาดนัดในงาน เธอเล่าว่าได้เดินถามหาข้าวใหม่ ก็ได้ถุงนี้มา น้ำหนัก ๒ ก.ก. เก็บไว้นานกว่าจะเปิดหุงกิน
พอกินคำแรกผมก็ชมว่าอร่อยจริง เธอบอกว่าเป็นข้าวที่ซื้อจากนครสวรรค์ วันนี้เธอเอาถุงมาให้ดู ผมจึงเอามาโฆษณาสำหรับคนที่ชอบกินข้าวกล้องนุ่มและหอม หุงทีไรหอมไปทั่วบ้าน
ที่ถุงข้าวพิมพ์ไว้ดังนี้
ข้าวหอมมะลิ 100% หอม นุ่ม ปลอดสารพิษ
ศูนย์ส่งเสริมและผลิตพันธุ์ข้าวชุมชน
มีตรา Q กรมวิชาการเกษตร กระทรวงเกษตรและสหกรณ์ รับรองแหล่งผลิตพันธุ์พืช (GAP) TAS: 899
ผลิตและจัดจำหน่ายโดย ศูนย์ผลิตเมล็ดพันธุ์ข้าวชุมชน บ้านเนินแต้ 47 หมู่ 9 ต. ห้วยร่วม อ. หนองบัว จ. นครสวรรค์ โทร 086-2164495
ข้าวที่อร่อยขนาดนี้หากินยากครับ แถมยังปลอดสารพิษด้วย และเราเก็บไว้ ๔ เดือนไม่มีมอด นี่คือผลหรือพลังของ “งานวิจัยชาวบ้าน” หรือการเรียนรู้ต่อเนื่องไม่หยุดนิ่งของชาวบ้าน หรืออาจเรียกว่า CQI ฉบับชาวบ้าน ทำให้เราได้กินข้าวที่คุณภาพดีถึงขนาดนี้
ผมถามสาวน้อยว่าซื้อมากี่ถุง เธอบอกว่าถุงเดียว ผมรู้สึกเสียดายที่ซื้อมาน้อยไป
วิจารณ์ พานิช
๑๖ ก.ค. ๕๔
ความเห็น (5)
ผมเป็นลูกชาวนาทุ่งกุลาฯ นั่นหมายถึงผมได้กินข้าวที่ได้รับการยกย่องว่าดีที่สุดในโลกตลอดช่วง 35 ปีที่ผ่านมา (ถึงตอนนี้จะออกมาทำงานที่มหาสารคาม แต่แม่ก็ไม่ยอมให้กินข้าวเลย ท่านบอกว่ามันเสียชื่อชาวนา...ฮา) สิ่งที่น่าเสียดายอย่างหนึ่งคือ 35 ปีที่แล้วทำนาอย่างไร ปีนี้ก็ทำอย่างนั้น ต่างเพียงเล็กน้อยเพียงควายเป็นควายยนต์... พูดถึงเรื่องนี้ทีไร ทำให้นึกเสียใจเล็กน้อยว่า ทำไมเรารู้สึกตัวช้านักว่า ควรจะไปเรียนทางด้านใดดี แต่สุดท้ายก็ปลงได้ว่า ไม่ใช่ความผิดของลูกอีสานอย่างเราเลย... เพราะเราไม่มีสิทธิ์เลือเรียนอะไร
ผมเป็นลูกชาวนาทุ่งกุลาฯ นั่นหมายถึงผมได้กินข้าวที่ได้รับการยกย่องว่าดีที่สุดในโลกตลอดช่วง 35 ปีที่ผ่านมา (ถึงตอนนี้จะออกมาทำงานที่มหาสารคาม แต่แม่ก็ไม่ยอมให้กินข้าวเลย ท่านบอกว่ามันเสียชื่อชาวนา...ฮา) สิ่งที่น่าเสียดายอย่างหนึ่งคือ 35 ปีที่แล้วทำนาอย่างไร ปีนี้ก็ทำอย่างนั้น ต่างเพียงเล็กน้อยเพียงควายเป็นควายยนต์... พูดถึงเรื่องนี้ทีไร ทำให้นึกเสียใจเล็กน้อยว่า ทำไมเรารู้สึกตัวช้านักว่า ควรจะไปเรียนทางด้านใดดี แต่สุดท้ายก็ปลงได้ว่า ไม่ใช่ความผิดของลูกอีสานอย่างเราเลย... เพราะเราไม่มีสิทธิ์เลือเรียนอะไร
ขอแก้ไขคำผิดครับ (โพสโดย Galaxy tab ไม่สะดวกเลยครับ)
ผมเป็นลูกชาวนาทุ่งกุลาฯ นั่นหมายถึงผมได้กินข้าวที่ได้รับการยกย่องว่าดีที่สุดในโลกตลอดช่วง 35 ปีที่ผ่านมา (ถึงตอนนี้จะออกมาทำงานที่มหาสารคาม แต่แม่ก็ไม่ยอมให้ซื้อข้าวสารกินเลย ท่านบอกว่ามันเสียชื่อชาวนา...ฮา) สิ่งที่น่าเสียดายอย่างหนึ่งคือ 35 ปีที่แล้วทำนาอย่างไร ปีนี้ก็ทำอย่างนั้น ต่างเพียงเล็กน้อยเพียงควายเป็นควายยนต์... พูดถึงเรื่องนี้ทีไร ทำให้นึกเสียใจเล็กน้อยว่า ทำไมเรารู้สึกตัวช้านักว่า ควรจะไปเรียนทางด้านใดดี แต่สุดท้ายก็ปลงได้ว่า ไม่ใช่ความผิดของลูกอีสานอย่างเราเลย... เพราะเราไม่มีสิทธิ์เลือกเรียนอะไรๆ ตามใจเราได้หรอก... เด็กรุ่นหลังจะต้องทำได้ดีกว่านี้ เขาจะต้องรู้จักตัวตน รากฐานของตัวเอง และรู้ว่าควรจะเรียนรู้เรื่องอะไร เพื่อมาทำอะไร และที่สำคัญ เขาควรจะได้มีโอกาสที่เราเคยขาดแคลน
เรื่องข้าวนะสำคัญมาก อาตมาเป็นพระยัวพาชาวนาทำนาเลย เนื่องจากที่วัในปีหนึ่งจะมีคนมาดูงาน มาเข้าค่ายที่วัเป็นจำนวนมาก เลยต้องใช้ข้าวปีลฃะ ๘๐ กระสอบ จึงมีความจำเป็นที่จะต้องทำนา ดยนาของชาวบ้านคนไหนก็ได้ที่ไม่ทำเราไปขอทำ ทำนาวันเดียว ปลักดำวันเดียว เกี่ยววันเดียว แต่เราต้องมีเครือข่ายนะ ปีนี้เป็นปีที่ ๕ ของกา่รทำนา
แล้วเรื่องราวของการกินอยู่ก็กลับมาสำคัญอีกแล้ว ไอทีนั่นน่ะสำคัญแต่ชาวไทยไม่เก่ง เรื่องเกษตรน่าสนใจและน่าำจะเป็นอนาคตของเมืองไทยได้อย่างยั่งยืนนะครับ